Nieuwe EU-Amerika deal is rampzalig voor Nederland – VS lacht zich suf

Laten we niet naïef zijn. Deze deal is precies wat de Amerikanen wilden: volledige toegang tot Europese markten, terwijl zij hun eigen economie beschermen met een muur van nationale wetgeving, subsidies en strategisch protectionisme. "Trillions of dollars of value," jubelt Sacks – en hij heeft gelijk. Maar die waarde komt niet uit de lucht vallen. Die waarde komt uit Europa. Uit Nederland. Uit onze bedrijven, banen en belastinginkomsten.

Voormalig DNB-president Nout Wellink fileerde het akkoord genadeloos: het is geen deal, het is een overgave. Europa heeft zich laten ringeloren, weerloos tegenover het keiharde onderhandelingstalent van de Amerikanen – en de verpletterende tactiek van Donald Trump. De EU stond erbij, keek ernaar en tekende blindelings bij het kruisje. Niet omdat het moest, maar omdat het bestuur in Brussel geen ruggengraat meer heeft. Pure zwakte, noemt Wellink het. En hij heeft volkomen gelijk.

Wat betekent deze deal concreet voor Nederland? Simpel: oneerlijke concurrentie voor onze boeren, industrie en technologiebedrijven. Onze markt wordt opengesteld voor zwaar gesubsidieerde Amerikaanse producten, terwijl Europese export wordt beknot, gehinderd door bureaucratische regels en Amerikaanse uitzonderingsclausules. De balans is volkomen zoek – en Nederland trekt weer eens aan het kortste eind.

Ook op het gebied van energie en klimaat zet Amerika Europa voor schut. Terwijl wij in Europa miljarden uitgeven aan klimaatregels en vergroening, opent Amerika doodleuk nieuwe olie- en gasvelden. En met deze deal? Juist, ze krijgen straks nóg makkelijker toegang tot onze energie-infrastructuur en markten. De Amerikanen cashen, wij betalen.

De Amerikanen doen wat elk normaal land zou doen: onderhandelen in hun eigen belang. Maar de EU – en dus ook Nederland – doet precies het tegenovergestelde. Wij knikken, betalen, en hopen dat Washington ons aardig blijft vinden. Geen wonder dat types als David Sacks Trump op handen dragen. Deze man onderhandelt voor zijn volk. Zijn land. Zijn belang. En hij krijgt het ook nog voor elkaar.

Wat doet Schoof – of welke eurofiele opvolger dan ook? Die schuift aan bij Ursula von der Leyen en tekent de economische overlijdensakte van de Europese middenklasse. Geen weerstand, geen visie, geen lef.

Deze deal maakt één ding overduidelijk: zolang Nederland gebonden is aan de bureaucratie van Brussel, zal het altijd ondergeschikt zijn aan de belangen van anderen. Eerst Duitsland, nu Amerika. Onze boeren moeten wijken, onze industrie wordt gesloopt, onze energie-onafhankelijkheid is weggegeven. Dit is geen samenwerking. Dit is onderwerping.

De enige oplossing? Uit dat keurslijf. Een Nederland dat zelfstandig kan onderhandelen. Zelfstandig kan beslissen welke deals goed zijn voor óns. En ja, dat betekent ook dat we moeten durven breken met het EU-model dat alles behalve democratisch of effectief is.