Orbán: Antifa officieel aangemerkt als terreurorganisatie in Hongarije

Dit is geen dogmatische stap, maar een principiële: de staat heeft de plicht haar burgers te beschermen tegen georganiseerde straatgeweldplegers. Waar anderen lang blijven praten en toestaan dat rellen en plunderingen de openbare orde ondermijnen, pakt Orbán door. En dat verdient respect.

Wie denkt dat “activisme” het excuus is voor ruiten ingooien, winkels plunderen en journalisten intimideren, heeft de realiteit van de afgelopen jaren niet gevolgd. In tal van steden ontstond een patroon: groepen die niet kwamen voor debat, maar voor intimidatie, bedreiging en chaos. De democratie verzwakt wanneer de staat stappen terugneemt en criminele groeperingen gratis laat toeslaan.

Orbán trekt nu een harde lijn: orde boven anarchie. Wie systematisch geweld legitimeert, wie instituties belaagt en burgers in angst houdt, hoort niet in de publieke ruimte te opereren. Die hoort voor de rechter te komen.

Het benoemen van Antifa als terroristische organisatie is niet zomaar een retorische stunt. Het is een juridische stap die autoriteiten instrumenten geeft om effectief op te treden: inbeslagname van middelen, opsporing van leiders, verbod op bijeenkomsten en strengere straffen. Dit is wetshandhaving die werkt - mits toegepast met transparantie en rechterlijke toets.

Critici zullen direct wijzen op risico’s: uitspraken over “terrorisme” kunnen worden misbruikt als politiek instrument. Dat gevaar bestaat overal; de oplossing is niet zwijgen, maar wél controles en waarborgen. Een democratische rechtsstaat beschermt door daden te koppelen aan onafhankelijke rechtspraak - en dat moet Hongarije ook doen. Maar dat betekent niet dat de staat moet toekijken als straatgeweld normaliseert.

Europa kijkt toe. In veel landen zie je hetzelfde: links-radicale groepen ontplooien zich, rechts wordt gebrandmerkt, de overheid blijft op afstand. Orbán maakt een andere keuze: hij schaft niet de vrijheid af, hij beschermt die. Hij zegt in feite: wie geweld kiest, verliest de bescherming van de publieke ruimte en zal geconfronteerd worden met rechtshandhaving.

Voor burgers die elke avond hun stad met een zeker wantrouwen bekijken, is dat een verademing. Ruim vóór er sprake is van willekeur, moet er onderzoek, proces en controle zijn - maar het beginsel is simpel: wie systematisch schendt, wordt aangepakt.

De hamvraag is altijd: hoe combineer je daadkracht met rechtsstatelijke garanties? Antwoord: door heldere wettelijke definities, onafhankelijke rechterlijke toetsing en transparante opsporing. Dat is niet autoritair; dat is professioneel bestuur. Orbán geeft hiermee een signaal af: je verdedigt de samenleving niet met woorden, maar met systemen die werken.

Tegelijkertijd is waakzaamheid nodig. Democratie vereist controle. Het is aan Hongarije om die balans te bewijzen: streng optreden tegen geweld, maar altijd met rechtsstatelijke waarborgen en publieke verantwoording.

De tijd van “laten we het allemaal even naast ons neerleggen” is voorbij. Wie de openbare orde beschouwt als sacramenteel moet nu kiezen: óf je staat pal achter rechtsstaat en handhaving, óf je accepteert dat de straat de wetgeving bepaalt. Orbán heeft zijn keuze gemaakt. Hij kiest veiligheid, bescherming van rechten en een leven dat burgers zonder angst kunnen leven.

Voor wie veiligheid serieus neemt is dat goed nieuws. Voor wie wil dat de openbare ruimte vrij blijft van geweld, is het verstandig dat er landen zijn die keihard optreden. Dat is geen aanval op vrijheid - het is de verdediging ervan.