EU steekt stokje voor belastingvoordeel familiebedrijven - BBB-staatssecretaris zwicht voor Brussel

Maar vandaag blijkt dat de BBB-staatssecretaris van Financiën, Eugène Heijnen, het plan niet uitvoert. Waarom? Omdat de Europese Commissie het “ongeoorloofde staatssteun” zou vinden. En dus buigt Nederland opnieuw.

Daarmee is het verhaal snel verteld: de EU vindt iets niet goed, en Den Haag gehoorzaamt. Geen politiek debat, geen ruggengraat, geen poging om voor het Nederlandse belang te vechten.

De BBB - ooit hét geluid van het gezonde boerenverstand - levert nu een staatssecretaris die precies hetzelfde doet als zijn voorgangers van D66 of de VVD: beleid maken binnen de Brusselse lijntjes. De partij van Caroline van der Plas beloofde ooit dat Nederland weer baas zou worden in eigen huis. Maar in de praktijk heeft ook een BBB’er op Financiën niets te zeggen wanneer Eurocommissarissen in Brussel hun stempel drukken.

De BOR is bedoeld om familiebedrijven - vaak MKB’ers, boerenbedrijven en ambachtelijke ondernemingen - te beschermen tegen dubbele belasting bij overdracht. Wanneer een vader of moeder overlijdt, moet het bedrijf niet omvallen doordat de kinderen een torenhoge erfbelasting moeten betalen.

Maar nu Den Haag de versoepeling van de BOR niet doorzet, blijven juist die kleinere familiebedrijven in de knel. Wie minder dan 25 procent van de aandelen heeft, wordt gewoon aangeslagen alsof het om vermogen op de beurs gaat.

Voor grote multinationals bestaan talloze fiscale constructies, maar voor de familiebedrijven die generaties lang werkgelegenheid en stabiliteit bieden, is er geen ruimte.

Voor BBB is dit besluit pijnlijk. De partij presenteerde zich altijd als verdediger van de reële economie, van ondernemers die met hard werken iets opbouwen. Maar nu laat haar eigen staatssecretaris zich leiden door Brussel.

Heijnen schrijft in zijn toelichting dat hij “juridisch geen andere keuze had”. Maar waarom niet? Waarom niet vechten, onderhandelen, druk zetten? Waarom niet doen wat Frankrijk of Duitsland keer op keer doen: hun nationale belangen vooropstellen en pas daarna kijken of Brussel het er wel mee eens is?

De realiteit is dat Nederland zelden of nooit de confrontatie durft aan te gaan. En dat is precies waarom Brussel zich blijft bemoeien met elk detail van ons fiscale beleid.

Dat de Europese Commissie zich überhaupt bemoeit met een nationale erfbelastingregeling zegt alles over hoe ver de EU-invloed inmiddels reikt. Wat begon als samenwerking voor handel en vrede, is uitgegroeid tot een systeem waarin Brussel tot in de boekhouding van kleine Nederlandse bedrijven bepaalt wat wel en niet mag.

De term “ongeoorloofde staatssteun” is inmiddels een politiek wapen geworden: elk land dat zijn eigen ondernemers wil helpen, krijgt die stempel opgeplakt. En Nederland? Dat buigt sneller dan wie dan ook.

Het besluit van staatssecretaris Heijnen is meer dan een beleidsdetail - het is symbolisch voor de machteloosheid van Nederland binnen de EU. Een Kamermeerderheid wil iets. De regering zegt “ja, maar”. En Brussel beslist uiteindelijk wat er gebeurt.

De verliezers? De Nederlandse familiebedrijven, die hun toekomst zien afhangen van Europese technocraten.