EU wil 800 miljard méér uitgeven – Nederland betaalt de prijs

De plannen betreffen de nieuwe meerjarenbegroting (MFK) voor de periode 2028–2034. Waar de afgelopen jaren nog 1,1 procent van het bruto nationaal inkomen per land werd afgedragen, wil de Europese Commissie dat dit vanaf 2028 maar liefst 1,26 procent wordt. Dat klinkt misschien als een klein verschil, maar op het schaalniveau van de EU zijn dit letterlijk honderden miljarden euro’s extra.

Waar komt dit extra geld vandaan? Niet van Europese bureaucraten zelf, die blijven veilig zitten op hun riant betaalde stoelen. Nee, het geld wordt opgehaald bij de werkende burger. Via belastingen, via afdrachten, via zogenaamde “Europese solidariteit.” Brussel ziet geen grenzen meer. De geldkraan moet verder open, ongeacht de economische realiteit.

En waarvoor? Klimaatfantasieën, migratieprojecten, landbouwherstructureringen en “digitale transities” waar niemand op zit te wachten. De bureaucratische molen van de EU heeft een bodemloze put nodig om zichzelf in stand te houden – en die put wordt nu nog dieper.

Gelukkig is Nederland tegen deze verhoging. Maar de vraag is hoe lang dat standpunt standhoudt. We zagen eerder al hoe kabinetten onder druk van Brussel toch akkoord gingen met idiote klimaatdoelen, geldsmijterij in Zuid-Europa en het coronaherstelfonds. Wat nu?

Als de EU haar zin krijgt, stijgt de Nederlandse afdracht met miljarden per jaar. In plaats van investeren in koopkracht, zorg of veiligheid, sturen we geld naar Griekse zonneparken, Spaanse genderinclusieve hervormingsprogramma’s en Italiaanse “digitale hubs.”

Is dit waar de Nederlander voor werkt?

Waar blijft de verantwoording? Waar zijn de controlemechanismen? Wie garandeert dat dit geld niet verdwijnt in corrupte, inefficiënte of ideologisch gedreven projecten?

We herinneren ons nog goed hoe het coronaherstelfonds miljarden pompte naar Zuid-Europese landen voor “duurzame ontwikkeling” en “sociale rechtvaardigheid.” Nagenoeg zonder inspraak van de burger, zonder grip van de nationale parlementen. En nu wil Brussel dit model institutionalizeren.

Wat hier gebeurt, is niets minder dan budgettaire staatsgreep vanuit Brussel. Een ongekozen elite die steeds meer geld en macht naar zich toetrekt – en landen als Nederland degradeert tot pinautomaat. Dit is géén samenwerking meer. Dit is dwang.

De roep om hervorming van de EU klinkt luider dan ooit. Maar zolang de gevestigde partijen in Den Haag buigen voor Brussel, zal er niets veranderen. Het is tijd dat Nederland weer zélf bepaalt hoe het met ons belastinggeld omgaat.

2000 miljard euro. Laat dat getal even op je inwerken. Een krankzinnig bedrag, waarvoor de Nederlandse burger opnieuw mag bloeden. Als we nu niet ingrijpen, is straks niet alleen ons geld, maar ook onze nationale soevereiniteit definitief verdwenen.