Marianne Zwagerman haalt uit: “EU is terminaal, tijd voor de bijl!”

Want wat Zwagerman omschrijft als de “Brusselse ziekte” is een ziekte die al decennialang huishoudt in de Europese instellingen: bureaucratische wildgroei, een totale minachting voor democratie en een geldverslindende mentaliteit die zelfs de meest doorgewinterde vakbondsman misselijk maakt. En het ergste is: dit alles wordt verkocht met wollige idealen, verpakt in vlaggetjes en Beethoven-symfonieën.

De EU is verworden tot een regime waarin de onverkiesbare Ursula von der Leyen de lakens uitdeelt alsof ze een soort euro-keizerin is. Niemand heeft op haar gestemd, en toch runt ze een continentaal imperium met miljardenbegrotingen, klimaatgekte en vaccindeals – zoals het smerige Pfizergate, waarin haar verdwenen sms’jes nog altijd niet boven water zijn.

Zelfs de NOS moest toegeven dat Ursula “autoritaire neigingen” vertoont. Maar hé, zolang Brussel blijft roepen dat het “voor het grotere goed” is, hoor je D66 en de VVD daar uiteraard niet over. Die blijven Ursula trouw als een labrador met een EU-vlag om de nek.

Zwagerman beschrijft het perfect: de EU is geen democratie, maar een zompig moeras waarin de echte macht ligt bij onzichtbare lobbyisten en machtspolitici die nergens op een stembiljet staan. Alles draait om invloed, geld, netwerken, en het uitkleden van nationale soevereiniteit.

De uitslag van het Nederlandse ‘nee’ tegen de Europese Grondwet in 2005? Keihard genegeerd. De Raad van State stelde toen al dat burgers zich niet gehoord voelen in Europa. Inmiddels zijn we twintig jaar verder, en de diagnose is glashelder: de EU is terminaal ziek. Maar in plaats van de stekker eruit te trekken, wordt deze stervende patiënt met oneindig veel belastinggeld kunstmatig beademd.