Advocaat Külcü gecanceld om Gaza-mening: Cancelcultuur treft Nederlands project

En waarom? Omdat hij op zijn X-tijdlijn kritiek durfde te uiten op het geweld van Israël in Gaza. Serieus, Nederland? Zijn we nu echt zo diep gezonken dat we mensen kaltstellen om hun mening? Laat dat maar aan de wokies over, die cancelen om de haverklap. Dit is Nederland op zijn smalst.

Külcü en Andrea Speyerbach werkten samen aan een juridische procedure tegen de Nederlandse staat om de “verbindende cultuur, gemeenschappen en volkswijken” te beschermen. Een nobel streven in een tijd waarin Nederland steeds meer vervreemdt van zijn eigen identiteit.

Hun plan was om de blinde vlek in het juridische systeem aan te kaarten: dat ziet alleen het “abstracte individu” en niet het sociale wezen dat wortelt in traditie en gemeenschap. Külcü had een creatieve juridische route uitgestippeld, en samen met Speyerbach waren de doelen helder.

Maar wat blijkt? De achterhoede van Speyerbach vindt het niet kunnen dat Külcü’s X-tijdlijn kritische noten kraakt over Israël. En poef, daar gaat zijn betrokkenheid.

In hun gezamenlijke verklaring betreuren Külcü en Speyerbach deze breuk. Ze vinden dat verschillen van mening over Israël de gezamenlijke missie om Nederland weer groot te maken niet in de weg zouden moeten staan. Maar blijkbaar denkt niet iedereen er zo over, en dus wordt Külcü aan de kant geschoven.

Wat een gemiste kans. Külcü zelf sluit af met een oproep om sektarische breuklijnen te overstijgen en de liefde voor Nederland en Europa voorop te stellen:

“Amor patriae nostra lex!” – de liefde voor het vaderland is onze wet.

Klinkt goed, maar als je mensen cancelt om hun mening, ben je dan niet precies wat je zegt te bestrijden?

Persoonlijk heb ik weinig met Külcü’s standpunten over Gaza – laten we eerlijk zijn, dat hele “Pallipijpers”-verhaal is vaak een excuus voor antisemitisme-light. Maar iemand cancelen omdat hij een mening heeft? Dat is fout, punt uit.

Voltaire zei het al: “Ik ben het niet eens met wat u zegt, maar ik zal tot de dood uw recht verdedigen om het te zeggen.”

En over Külcü’s naïeve Gaza-standpunt zou Voltaire waarschijnlijk toevoegen: “Men moet de dwazen bestrijden, maar hen hun rechten niet ontzeggen.” Precies.

Laten we ons niet verlagen tot het niveau van de wokies. Als we Nederland willen redden, begint dat met het omarmen van vrije meningen, niet met het smoren ervan.

Hoe kijken onze opiniemakers hiernaar dat kan je hier onder lezen.

''Külcü’s visie op Gaza is dominant. Ik ben het liever arm dan rijk. Onze Gaza visie wordt gecancelled. Dus zijn visie hoeft van mij dan ook niet. Verlagen we ons dan tot hetzelfde niveau? Voltaire’s spreuk bestaat niet in de praktijk'', zegt Frits Bosch.

Sid Lukkassen reageert op deze stelling: "Ze vinden dat verschillen van mening over Israël de gezamenlijke missie om Nederland weer groot te maken niet in de weg zouden moeten staan."

''Hier ben ik het mee eens.

Het thema Israël, Palestijnen en Gaza overwoekert inmiddels alle relevante debatten over Nederland en over de toekomst van West-Europa.

Je zou daaroverheen moeten kijken om je doelen te bereiken voor Nederland in het hier-en-nu.

Maar ja, tegelijk is dat Gaza verhaal wel een rallying call van de Umma waar een vorm van permanente mobilisatie vanuit gaat die zich onvermijdelijk ook tegen het Westen zal keren.'', zegt Lukkassen.

''Ik vond of vind het project van Hakan Külcü en Andrea Speyerbach interessant en belangrijk. De kern daarvan is: laat mensenrechten werken voor wat Speyerbach de "verwortelden" noemt, voor de Nederlandse staatsburgers, niet alleen voor de "ontwortelden", mensen die met een beroep mensenrechten zich van buiten een toegang wensen te verschaffen tot Nederland. Dit standpunt is overigens een volkomen revolutie voor de manier van werken van Openbaar Ministerie en de Rechterlijke macht. Voor de verwerkelijking daarvan is de hulp van velen nodig, ook van mensen met een "verkeerd" Gaza-standpunt.Maar dit is in feite een strijd tegen de rechterlijke macht. De rechterlijke macht is geheel geconditioneerd tegenwoordig om te gaan voor de "zwakkere", waartoe men rekent: de "vluchteling". De Nederlanders worden gezien als mensen die geen bescherming behoeven. Maar dit is in feite een strijd tegen de rechterlijke macht. De rechterlijke macht is geheel geconditioneerd tegenwoordig om te gaan voor de "zwakkere", waartoe men rekent: de "vluchteling". De Nederlanders worden gezien als mensen die geen bescherming behoeven.'', Paul Cliteur.

De casus van advocaat Hakan Külcü zet de vinger op een pijnlijk, onderhuids probleem in ons publieke debat: meningen worden niet meer weerlegd, maar gecanceld. Külcü’s visie – en het juridische project dat hij samen met Andrea Speyerbach vormgaf rondom het verdedigen van traditionele gemeenschappen – verdienen discussie, níet uitsluiting. De cancelcultuur maakt van meningsverschil geen uitnodiging tot debat, maar een excuus om mensen van projecten te weren waar hun betrokkenheid juist broodnodig is.

Wat in het stuk van waardevol belang wordt genoemd – dat verschillen van inzicht over Israël niet in de weg zouden mogen staan van onze gedeelde ambitie om Nederland te versterken – komt niet alleen van Frits Bosch, Sid Lukkassen en Paul Cliteur. Het is een oproep tot volwassenheid: laten we niet toestaan dat één standpunt ons publieke doel verlamt. Vrije meningsuiting moet blijven fungeren als fundament – niet als privilege voor enkel de heersende mening, maar als recht voor iedereen, ongeacht de invalshoek.