Gemeente maakt namen van AZC-bezwaarmakers openbaar: ‘Menselijke fout’

De reactie van de gemeente? "Een menselijke fout." En dan moeten we maar hopen dat die uitleg voldoende is voor de 132 inwoners die nu in hun eigen woonplaats publiekelijk te boek staan als ‘tegenstander van asielopvang’. In tijden waarin politieke polarisatie toeneemt, activisten met intimidatietactieken werken en het systeem elke vorm van kritiek op immigratie al verdacht maakt, is dit géén kleinigheid.

Het gaat hier niet om een technische storing of een foutieve link. Dit is een overheidsinstantie die – uitgerekend op een van de gevoeligste dossiers van deze tijd – niet in staat blijkt om haar burgers te beschermen. De gemeente zegt "betreurenswaardig" en "menselijke fout", maar de schade is al aangericht. Vertrouwen? Kapot.

De realiteit is dat het hier gaat om burgers die via de juiste, legale weg bezwaar hebben gemaakt tegen de komst van een azc – iets waar ze volstrekt het recht toe hebben. Wat gebeurt er vervolgens? Hun identiteit wordt prijsgegeven aan de buitenwereld. Dat is intimidatie door openbaarheid.

Denk je eens in: de gemeente publiceert zélf je volledige gegevens omdat je een mening hebt die niet strookt met hun politieke voorkeur. Niet omdat je iets illegaals hebt gedaan. Niet omdat je een strafblad hebt. Maar omdat je bezwaar maakt tegen asielopvang in jouw buurt.

Hoe kan het dat niemand binnen die gemeente dacht: “Hmm, misschien moeten we even controleren of hier persoonsgegevens in staan”? Dat is geen kleine fout – dat is een compleet gebrek aan verantwoordelijkheid, aan integriteit, en aan bewustzijn van wat er op het spel staat.

Volgens de gemeente is de Autoriteit Persoonsgegevens inmiddels ingelicht. Dat is mooi. Maar de burger blijft met de gevolgen zitten:

En let wel: de vergunning voor het azc blijft gewoon gehandhaafd. Een paar "voorwaarden" worden toegevoegd, dat is alles. Alsof dat iets oplost aan de fundamentele zorgen van bewoners die zeggen dat de leefbaarheid nu al onder druk staat.

Dit is exact hoe het systeem zijn burgers uitkleedt: via bureaucratische arrogantie, technocratische excuses en moreel superioriteitsdenken. En elke keer weer wordt het vergoelijkt. “Een foutje.” “Het is vervelend, maar...”

Nee. Het is onacceptabel. Dit had nóóit mogen gebeuren. En het feit dat het uitgerekend gebeurt op het dossier migratie – het grote breekpunt van onze tijd – maakt het des te wranger.