Scholekster vertrokken: weg vrij voor azc Den Hoorn ondanks felle protesten

De vogel was lange tijd de enige ecologische reden waarom er nog niet gebouwd mocht worden aan de Harnaschdreef, maar volgens ecologen is dat obstakel nu verdwenen. En dus geeft de gemeente Midden-Delfland groen licht: vanaf morgen worden de afzettingen voor vogels verwijderd en kan de echte bouwfase beginnen.

Maar daarmee is de onrust in Den Hoorn verre van verdwenen. Integendeel: die bereikt nu pas zijn kookpunt.

Het protest onder de bevolking is groot. Niet minder dan 132 bezwaarschriften zijn ingediend tegen de bouwvergunning. Desondanks is de bouw stilletjes begonnen op 27 juni, met voorbereidende werkzaamheden door aannemer Van den Nagel Modulaire Bouw, in opdracht van het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA).

Volgens de gemeente verloopt het proces “gefaseerd” en is het tijdstip van de eerste paal afhankelijk van planning en weersomstandigheden. Maar de bewoners zijn woedend dat er zelfs geen voorlopige uitspraak van de rechter is afgewacht.

Het actiecomité Zeg nee tegen grootschalig AZC noemt het “een klap in het gezicht van gewone burgers die gewoon serieus genomen willen worden.” Ze bereiden nu juridische stappen voor.

De frustratie is begrijpelijk. Terwijl burgers jarenlang wordt verteld dat ze “draagvlak” moeten creëren en zich “constructief” moeten opstellen, wordt hun inspraak telkens genegeerd zodra de bureaucratie haar zin krijgt. De komst van azc’s wordt steevast doorgedrukt zonder dat inwoners echt invloed hebben.

En nu? De bouw duurt ongeveer drie maanden, gevolgd door twee weken inrichting. Daarna worden de eerste bewoners gehuisvest, pal naast de woonwijk. Zó ziet bestuurlijke minachting eruit.

De bewoners hopen dat de rechter alsnog een streep zet door de vergunning, maar zoals zo vaak geldt ook hier: als de schop eenmaal in de grond zit, is er geen weg terug. Dat weten zowel het COA als de gemeente maar al te goed.

En ondertussen stijgt het aantal azc’s, groeit het aantal migranten en zien omwonenden hun leefomgeving veranderen zonder enige democratische legitimiteit. De rechter is hun laatste hoop – in een systeem waarin inspraak steeds vaker synoniem is voor schijnparticipatie.

Wat er in Den Hoorn gebeurt, is het gevolg van een land dat zijn burgers niet meer dient, maar gebruikt. Een overheid die eerder naar ecologen luistert dan naar bewoners, en zodra die ecologische bezwaren wegvallen, het gas intrapt.

Zonder rem. Zonder schaamte. En zonder respect voor de burger.