Screenshot Nieuws van de Dag / X.com
Max von Kreyfelt fileert Lale Gül: “Ze begrijpt Voltaire, maar niet Solzjenitsyn”
De scherpe analyse van publicist Max von Kreyfelt over Lale Gül zorgt voor veel opschudding op sociale media. In een uitgebreid bericht op X legt hij genadeloos bloot wat volgens hem misgaat bij de populaire opiniemaker: haar wereldbeeld is te beperkt, te eendimensionaal en te oppervlakkig om het Westen werkelijk te begrijpen.
Von Kreyfelt schrijft letterlijk:
“Lale Gül begrijpt maar één beperkt deel van het westerse spectrum. Ze verdedigt de waarden van individuele vrijheid, zelfbeschikking en satire met vurigheid en lef. In haar strijd tegen religieuze bekrompenheid is ze een product van precies dat deel van de verlichting dat zegt: denk zelf, spreek vrij, gehoorzaam niet. Wat ze begrijpt, begrijpt ze uitstekend. Maar wat ze niet begrijpt, verklaart ze te snel tot onzin en dat verraadt haar blinde vlek.”
Een rake observatie. Want inderdaad: Gül presenteert zich graag als de spreekbuis van vrijheid, satire en verzet tegen religieuze dogma’s - maar tegelijk vertoont ze een blind vertrouwen in de progressieve orde die nu de dienst uitmaakt in politiek en media.
De aanval op Ongehoord Nederland
Von Kreyfelt verwijst in zijn analyse naar Güls recente aanval op omroep Ongehoord Nederland (ON!), die ze in Nieuws van de Dag “feitenvrij” noemde. Die veroordeling, zegt hij, zegt meer over háár dan over het programma zelf.
“Haar oordeel over Ongehoord Nederland, dat ze ‘feitenvrij’ noemt. Die reactie zegt minder over het programma dan over haar eigen beperkte lens. Ze ziet in ON slechts het karikaturale anti-westers denken, maar mist dat deze omroep juist reageert op een ander aspect van het Westen: het wantrouwen tegenover macht, de drang naar pluriformiteit en het verzet tegen de morele hegemonie van de progressieve elite. Dat zijn óók westerse waarden, alleen niet de hare.”
Dat is precies de kern van de huidige mediacrisis. Mensen als Gül claimen de enige legitieme vertegenwoordigers van ‘het Westen’ te zijn - vrijheidsdenkers die zogenaamd de Verlichting verdedigen - maar ze sluiten systematisch alles uit wat niet in hun kosmopolitische wereldbeeld past.
Lees ook
Ongehoord Nederland belichaamt juist een ander deel van datzelfde Westen: wantrouwen tegen machtsconcentratie, de wens tot diversiteit van meningen, en het verzet tegen de ideologische eenheidsworst van de progressieve elite.
🟦 DDS brengt jou het nieuws zoals het écht is - zonder karteldenken, zonder morele betweterij. Vind jij ook dat er ruimte moet blijven voor echte diversiteit van meningen?
👉 Steun ons via https://dds.backme.org of doneer direct naar NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media.
Twee gezichten van het Westen
Von Kreyfelt gaat nog dieper in op het verschil tussen twee visies op vrijheid. Volgens hem vertegenwoordigt Gül slechts één kant van het Westerse erfgoed - het liberale, kosmopolitische Westen - maar negeert ze het conservatieve, spirituele Westen dat vrijheid koppelt aan verantwoordelijkheid en gemeenschapszin.
“Gül vertegenwoordigt het liberale, kosmopolitische Westen: het deel dat vrijheid begrijpt als bevrijding van traditie. Maar ze lijkt blind voor het conservatieve of spirituele Westen, waar vrijheid juist rust op verantwoordelijkheid, gemeenschapszin en de erkenning dat waarheid niet altijd onderhandelbaar is. Ze begrijpt Voltaire, maar niet Solzjenitsyn; Rousseau, maar niet Burke.”
Die passage raakt een snaar. Want wat we vandaag in media en politiek zien, is precies dat eenzijdige wereldbeeld: vrijheid als individualisme, maar zonder moreel anker. Iedereen mag alles roepen, zolang het maar in de juiste richting is.
Von Kreyfelt laat zien dat échte vrijheid niet alleen gaat om ‘doen wat je wilt’, maar om het besef van verantwoordelijkheid, waarheid en traditie - waarden die juist in de progressieve elite zijn verdwenen.
Populair door oppervlakkigheid
Tot slot schrijft hij:
“Daarom blijft haar analyse altijd één dimensionaal: scherp, maar vlak. Ze bestrijdt onderdrukking, maar mist het zicht op de leegte die ontstaat wanneer vrijheid haar anker verliest. En precies dat maakt haar zo populair in een media omgeving die liever bevestiging hoort dan reflectie.”
Een vernietigende conclusie. Von Kreyfelt ontmaskert in één alinea waarom iemand als Gül zo’n vaste gast is bij talkshows en NPO-programma’s: ze biedt morele verontwaardiging zonder diepgang, houding zonder inhoud.
Ze bevestigt precies wat de mediaklasse graag wil horen: dat de wereld simpel is, dat het liberalisme gelijk heeft, en dat kritiek op het kartel altijd verdacht is.
🟥 DDS is er om dat eenzijdige mediawereldje te doorbreken - om mensen als Von Kreyfelt een stem te geven en de hypocrisie van de progressieve elite bloot te leggen. Vind jij dat belangrijk? Steun ons dan.
👉 Ga naar https://dds.backme.org of doneer direct via NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media.
Max von Kreyfelt raakt de kern van het probleem. Lale Gül is geen verdediger van het Westen, maar van één smal, kosmopolitisch deel ervan. Ze begrijpt de vrijheid van Voltaire, maar niet de verantwoordelijkheid van Burke. En precies daarom klinkt ze zo goed in Hilversum - en zo leeg voor wie werkelijk nadenkt over wat vrijheid betekent.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
Lees ook
Loading
