Netanyahu’s ‘vrijwillig vertrek’ is pure ethnic cleansing – en Europa mag het oplossen

Het is een beproefde tactiek: creëer omstandigheden waarin mensen niet kúnnen blijven – oorlog, vernietiging van huizen, geen voedsel, geen water – en zeg dan dat ze “vrij” mogen vertrekken.

Netanyahu weet precies wat hij doet. Palestijnen zijn in de regio allesbehalve welkom. Egypte wil ze niet, Jordanië wil ze niet, Libanon zit er vol mee en houdt de deur dicht. Dus wat gebeurt er?

Juist: ze gaan naar het enige continent dat altijd open armen houdt voor massamigratie. Naar Europa. Naar ónze steden, ónze voorzieningen, ónze wijken.

Het beeld dat Israël onder Netanyahu een betrouwbare bondgenoot van het Westen is, is pure PR. Een bondgenoot beschermt je belangen. Wat Netanyahu nu doet, is willens en wetens een vluchtelingenstroom op gang brengen die Europa destabiliseert.

Wie straks in Berlijn, Brussel of Amsterdam klaagt over nieuwe integratieproblemen, criminaliteit of spanningen, mag niet vergeten: dit is mede het gevolg van beleid in Jeruzalem.

Netanyahu kondigt dit plan aan terwijl Israël zich voorbereidt op een verdere invasie van Gaza-Stad, waar bijna 900.000 Palestijnen wonen – en volgens Israël ook de laatste gijzelaars van Hamas.

De timing is geen toeval. Eerst een militair offensief, dan de massale vluchtbeweging, en ondertussen de handen in onschuld wassen: “We sturen ze niet weg, we laten ze gaan.”

Vergelijkingen met Oekraïne, Syrië en Afghanistan zijn misplaatst. Daar ging het om mensen die vluchtten voor oorlogszones, hier gaat het om een situatie die actief wordt gecreëerd en waar de uitkomst al bekend is.

Noem het geen ‘vertrek’, noem het wat het is: verdrijving. En geen enkel land dat zichzelf serieus neemt, zou hier instemmend naar moeten knikken.