Wat valt er nog te kiezen op 12 september 2012?

Op dit moment is het zo erg gesteld met onze politiek, dat niets meer geloofwaardig overkomt. Politici wringen zich in allerlei bochten, draaien 180 graden en komen terug op beloften die zijn gemaakt. Besluiten die zijn genomen worden net zo eenvoudig weer teruggedraaid. Tijdens partijdebatten en lijsttrekker verkiezingen staan ze enigszins beschamend op de podia. Kijk ons nou. Hoe kunnen we ons zo draaien dat de kiezer het niet merkt en hoe kunnen we dan nog ook nog geloofwaardig overkomen? Ik refereer hierbij niet naar één specifieke, politieke partij, want het is momenteel een pot nat. Behalve natuurlijk bij de PVV, daar is dit niet aan de orde. Misschien zal er hooguit intern wat ondemocratisch geschoven worden. Dat maakt de PVV natuurlijk niet anders dan de andere Haagse politieke partijen. Ook de PVV heeft zowat alles opgegeven om te mogen gedogen. Water bij de wijn doen noemen ze dat. Toen had de PVV ook kunnen kiezen voor de oppositie en bij deze aankomende verkiezingen voor de regering.

Maakt het allemaal nog wat uit wat u en ik gaan kiezen op 12 september aanstaande? Hoe dan ook, betalen zullen we. In alle gevallen wordt het financieel nog minder. Nederland zit duidelijk in een impasse. Kiezers verliezen nog meer het vertrouwen in politici en de politiek en zijn tot op het bot verdeeld binnen de partijen. Kiezen we links? Kiezen we rechts of blijven we in het midden? Gaan we nog wel kiezen? Een paar jaren geleden was het iets makkelijker. Veelal koos men voor die partij die ervoor zorgde dat uw geld in uw portemonnee bleef of waar u van dacht financieel beter van te worden. Achteraf is dat ook wel eens anders gebleken, maar goed, we hebben het alleen maar over de campagnes en verkiezingen nu.

Bezuinigen of hervormen?
Het Catshuisberaad is mislukt en we hebben er een Kunduzakkoord voor terug gekregen. Zou dit de beste keuze zijn van twee kwaden? Was dit echt de enige mogelijke oplossing of pure arrogantie van bepaalde Kamerleden en fracties? Er wordt geroepen en geprezen dat iedereen die dit akkoord steunt over zijn schaduw is gestapt. Maar het zijn dan ook allemaal partijen, op de VVD na, die veel voordeel hebben bij dit akkoord. Er is dus wat te zeggen van de PVV en PvdA die weigerden mee te werken met het Kunduz-clubje. Verstandig of zelfingenomen? Vooralsnog levert het akkoord weinig op en is simpelweg een middel om te voldoen aan de 3% norm van Europa. De veranderingen die hierdoor moeten worden doorgevoerd zijn uitsluitend aan de burgerzijde en niet bij de overheid. De regering is krampachtig bezig met zich te verzetten tegen noodzakelijke hervormingen. Privatiseren is de beste en snelste mogelijkheid om te hervormen, maar dan zonder een privaat-publieke combinatie of een mega-bruidsschat.

Er zijn nu al diverse Tweede Kamerleden die aangeven niet meer kiesbaar te zijn voor een volgende termijn. Dit kan te maken hebben met interne partijproblematiek of simpelweg verliezen zelfs sommige van onze politici het geloof in de politiek. Dit is natuurlijk ook een uiterst moeilijke overweging. Besluit ik me opportunistisch op te stellen en te draaien of blijf ik bij mijn principes en de ideologie van de partij en schuif ik de schuld maar naar het opkomende populisme? Misschien is het dan maar beter om uit de arena te stappen en plaats te maken voor het een nieuwe generatie politici die geen bezwaarlijke afwegingen hoeven te maken of die daar in ieder geval makkelijker mee omgaan, want het land zal toch geregeerd moeten worden.

Sociaal of een beetje minder?
Kansloze allochtonen blijven toestromen en het punt van verzadiging lijkt nooit te worden bereikt. We hebben intussen ook no-go gebieden in onze grote steden en we proberen er van te maken wat ervan te maken is. Toch leveren wij in op onze identiteit, cultuur en financiën, in het voordeel van onze gasten. De toegevoegde waarde van de multiculturele gemeenschap is te vaag om nog in te geloven en lijkt meer op een bedreiging doordat tolerantie niet meer vanzelfsprekend van twee kanten komt. Lijnrecht staan we tegen over elkaar en de spanning loopt op en het debat blijft uit.

Sociaal zijn is een luxe die we ons bijna niet meer kunnen veroorloven. En dat gaat ten koste van ons eigen volk, de Nederlander. Autochtonen en allochtonen, beide partijen moeten zich eens wat volwassener gaan gedragen en opkomen voor het land waar ze wonen en niet alleen maar voor de eigen cultuur of het geloof. Ga aan het werk en lever daarmee uw bijdrage aan een beter Nederland voor ons allemaal. Zorg dat het werk bij de Nederlanders blijft en dat we niet gedwongen worden anderen het werk te laten opknappen.

Europa of autonomie?
De vraag die voorlopig blijft is: gaat dit akkoord het redden tot september of was het een afleidingsmanoeuvre of zoethoudertje voor de EU? En gaan deze plannen daadwerkelijk doorgevoerd worden of zal de verkiezingsuitslag daar verandering in gaan brengen. Worden belastingen definitief verhoogd van 19% naar 21% en is dit tijdelijk of alleen maar zodat de overheid er vast aan kan wennen dat er via het belasting kanaal meer geld binnenkomt? Meer geld zou kunnen betekenen het in stand kunnen houden van vele ambtenarenapparaten en organisaties, misschien zelfs wel weer uitbreiden.

Er zijn zoveel onzekerheden met betrekking tot Europa dat er steeds meer aversie ontstaat. Wat gaat Griekenland nu doen nu de gematigde partijen buiten spel zijn gezet. Houdt Griekenland het verdrag met de EU in stand en blijft het hervormingen doorvoeren? Na Griekenland is op dit moment de meest reële dreiging Spanje. Als dit land valt hebben we een nog groter probleem. Is het tijd om de EU te verlaten of de Euro te laten voor wat het is? Zijn de consequenties van deze beslissingen te accepteren die ons dan te wachten staan of gaan we voor een Noordelijke Alliantie met een nieuwe munt, de Neuro? Wat zal de koers van de kersverse nieuwe premier François Hollande zijn? Zal hij ook zorgen voor een stabiele basis binnen de EU, net als de ‘Merkozy-combinatie’? Spreken we dan van een ‘Merkollande’?

Kiest men voor de Nederlandse partijen die vierkant achter de EU staan en u gouden bergen beloven in de toekomst als u nu de broeksriem aantrekt of kiezen we voor diegenen die faliekant zich verzetten tegen de EU en geloven in nieuwe impulsen en investeringen in eigen markt? Dat zijn nog eens keuzes en afwegingen die men als gewone kiezer moet maken. Bijna niet te overzien.

Financieel meer of minder
Wat moet de kiezer nog geloven als het gaat om geld en financiën? Aan de ene kant bezuinigen we krampachtig, zelfs zover dat het bedenkelijk wordt en schadelijk is voor onze economie. Alle branches hebben problemen en de hand blijft op de knip. Aan de andere kant wordt er met geld gesmeten bij Vestia, in de Zorg en de NS. Banken en verzekeringsmaatschappijen beleggen ons geld om er zelf beter van te worden. De overheid laat zich financieel leegtrekken door privaat-publieke samenwerkingsverbanden waar slimme en hebberige managers flink beter van worden.

Geloven we dat als we minder gaan verdienen en nu minder te besteden hebben het uiteindelijk goed zal zijn voor een volgende generatie? Geloven wij dat er geen mensen meer zijn die zichzelf zullen verrijken over de rug van anderen? Zo is het toch altijd geweest? Komt er een tijd dat buitensporige verspillingen en zelfverrijking strafbaar wordt als dit aantoonbaar de gemeenschap schade toe brengt?

In sommige gevallen staat het landelijke financieel beleid haaks op wat gemeenten en provincies doen. De overheid ziet graag infrastructuur om economie te stimuleren en gemeenten maken zich druk om een vogeltje in een weide. Zo absurd is het geworden. Voor de burger is de lijn vaag tot onzichtbaar om daar iets van te snappen.

Oordeel
Zoals u ziet is het er niet makkelijker op geworden voor de kiezers. Teveel informatie, teveel wantrouwen en teveel problemen. We durven en kunnen de problemen allemaal benoemen, maar durven we ook te denken in oplossingen en niet alleen maar in problemen? Want durven denken in oplossingen, daar ligt voor nu de uitdaging.