“Theorists explain what historians know: war is
normal” Kenneth Waltz: Is oorlog normaal? Behoort
oorlog bij de mens? Wordt oorlog door omstandigheden afgedwongen of zit oorlog
intrinsiek in de mens en zal er altijd oorlog zijn. Is oorlog nature of
nurture? Behoort oorlog bij het gedachtengoed van Rousseau dat de in basis goed
is maar de omstandigheden oorlog veroorzaken? Of behoort het tot de lijn
Descartes dat de mens goed en kwaad is zodat er altijd oorlog zal zijn? Dat
zijn vragen die wetenschappers al tijden bezighouden. Wordt in de Gaza-oorlog
genocide gepleegd door Israël en/of door Hamas? Er wordt veel over gezegd en
geschreven door deze en gene, maar wat zegt de wetenschap hierover? Freud en
Einstein
Waarom is
oorlog zo'n constante factor geweest in het menselijk verleden? Richard Overy
is niet de eerste wetenschapper die dit behandelt. In 1931 vroeg Albert
Einstein, op verzoek van de Volkenbond, Sigmund Freud om mee te werken aan een
kort werk dat onderzocht of er "een manier was om de mensheid te bevrijden
van de dreiging van oorlog". Het jaar daarop werd het gepubliceerd als een
pamflet met de titel Waarom Oorlog?, waarin Freuds conclusie werd uiteengezet
dat de "doodsdrift" elke bevrijding onmogelijk maakte – de
psychologische drang tot vernietiging was universeel in het dierenrijk. De
wereldoorlogen van de late jaren 30 en 40 leken voldoende bewijs voor deze
sombere conclusie. Overy’s aanpak is om de belangrijkste drijfveren en motieven
te onderscheiden en te bekijken hoe elk heeft bijgedragen aan georganiseerde
conflicten. Deze variëren van de impulsen die verankerd zijn in de menselijke
biologie en psychologie, tot de prikkels tot conflict die zijn ontstaan door
culturele evolutie, tot de concurrentie om hulpbronnen – conflicten
aangewakkerd door de passies van geloof, de effecten van ecologische stress, de
drang naar macht bij leiders en naties, en de zoektocht naar veiligheid. De
discussies tonen een opmerkelijke reikwijdte en duiken diep in het Neolithicum,
via de wereldoorlogen van de twintigste eeuw tot aan het huidige conflict in
Oekraïne. De voorbeelden zijn boeiend, van de vraatzuchtige honger naar
hulpbronnen van het Romeinse Rijk tot de drang naar macht die duidelijk
zichtbaar is bij Alexander de Grote, Napoleon en Hitler.
Is oorlog normaal?
Ik baseer me op het boek ‘Why
War’ van de gelauwerde historicus Richard Overy. Overy is Fellow van de British
Academy in London. Overy is dé specialist op het gebied van oorlog. Hij spreekt
zich overigens niet uit over de Gazaanse oorlog. De conclusies daarover zijn
dus van mij op basis van Overy’s analyses.
Er is
overvloedig bewijs dat oorlog van alle tijden is. Bottenonderzoek toont aan dat
oorlog aan de mensheid kleeft. Er is geen eenduidige oorzaak voor oorlog. Er
spelen volgens Overy ecologische, biologische, psychologische en
antropologische factoren een rol. De mens voert oorlog omdat het in de genen
zit. De mens oorlog vanwege het verbreiden van de genen. De mens voert oorlog
om het plezier en glorie ervan om de ander te doden. De mens voert oorlog om
sociale en culturele redenen. De mens zal altijd oorlog blijven voeren al heeft
het steeds een andere aanleiding en andere locatie. Oorlog is onvoorspelbaar en
daarom ook amper preventief te verhinderen. De mens is in de dierenwereld als
enige die de eigen soort op een dermate grote schaal om het leven brengt. In de
vorige eeuw zijn meer dan 200 miljoen mensen in verschillende conflicten
vermoord, door andere mensen. De mens is een vredelievend maar ook wreed wezen.
Dehumaniseren is standaard
Oorlog is niet een kwestie van
geen beschaving of weinig beschaving. Er is altijd oorlog geweest. Om een
oorlog aan te gaan wordt de tegenstander gedehumaniseerd. Er wordt een ‘wij’ en
een ‘zij’ geschapen. En gebruikelijk is dat de ander dan met een verachtelijk
dier vergeleken word, zoals varken, aap, kakkerlak, termiet enzovoort. Dit
wordt in woord en geschrift frequent geuit. Dit vergemakkelijkt het doden en
het plegen van genocide. Het maakt ook het vermoorden legitiem lijken.
Kenmerkend voor genocide is dat het gepaard gaat met de opdracht om de
tegenstander volledig uit te willen roeien. De anderen moeten compleet van de
aardbodem verdwijnen. Opvallend is dat
de strijd tot de laatste man gestreden wordt tegen beter weten in tot de dood
erop volgt. Het nemen van risico is bevredigend en heeft een evolutionaire
functie.
Diverse aanleidingen
De aanleiding voor oorlog kan
wijduiteenlopend zijn. Zo kan het gaan over het verkrijgen van natuurlijke
hulpbronnen, goederen, vrouwen of grond. Het kan ook etnische oorzaken hebben.
Het conflict kan gaan om taal, religie, ras, kaste. Standaard is de uitsluiting
van ‘de ander’ de buitenstaander, niet behorend tot de ‘in-groep’. De ander is
vreemd en moet daarom dood, maar dan ook allen dood.
Extreme wreedheden
Het overwinnen van de
tegenstander kan verschillende vormen aannemen. Zo kan Adolf Eichman in de
Tweede Wereldoorlog genocide plegen van achter zijn bureau. Maar het kan ook op
locatie gebeuren waarbij de tegenstander op diverse wijze wordt toegetakeld. Gebruikelijk
is verkrachting en onthoofding. Dit kan uitlopen op het in stukken hakken van
lichamen, scalperen, trofee nemen, kannibalisme, een bad nemen in het bloed van
de tegenstander. De mens schept genoegen in extreme wreedheid jegens de eigen
soort.
Aantallen slachtoffers
In de Gaza oorlog wordt gemeld
dat naar schatting 75.000 Gazanen te betreuren zijn en aan de kant van Israël
1.200 burgers, 100 gijzelaars en honderden IDF soldaten. Het getal van 75.000
behoeft nadere duiding aangezien circa 30.000 Hamas strijders inmiddels gedood
zijn en er bovendien sprake is van natuurlijke dood en dood door ziekte van
Gazanen. Het geral van ‘echte’ oorlogsslachtoffers ligt dus beduidend onder
75.000. Uitgaande van 75.000 zou dat op een Gazaanse bevolking van 2,5 miljoen
3% zijn.
Genocide in Gaza door Israël?
Waar laat dit de Gazaanse
oorlog? Vindt er genocide plaats door Israël? Er wordt hier niet aan de
kenmerken van genocide voldaan. Het teloorgaan van 3% of minder van een
bevolking duidt niet op genocide. Er zijn geen uitingen gedaan door Israël in
woord en geschrift die duiden op een wens en opdracht om genocide te plegen.
Integendeel. Burgers worden verzocht om locaties te verlaten vanwege
krijgshandelingen. Dat is niet conform genocide. Er zijn geen standrechtelijke
executies bekend. Uithongeren dient nader bewezen te worden. Evenmin vinden
verkrachtingen en onthoofdingen en erger niet plaats. Bovendien is Hamas de
agressor, niet Israël. Wraak naar aanleiding van de wreedheden van Hamas op 7
oktober 2023 zal plaatsvinden. Wraak is een gangbaar verschijnsel in oorlogen.
Stel
het volgende. Stel dat Liechtenstein onverhoeds 1200 Zwitsers zou vermoorden in
Zürich. Maar niet gewoon vermoorden maar mensen onthoofden, verkrachten, hart
en ledematen uitsnijden, baby’s doden en ook 200 gijzelaars nemen waarvan ze
120 doden. Vervolgens blijkt dat in de huizen, kantoren en ziekenhuizen
wapentuig gebruikt wordt en 60.00 Liechtensteiners de oorlog tegen Zwitserland
zou starten. Wat zou er gebeuren denken we? Hoe zouden we dan over
proportioneel geweld denken. Wraak! Zo start oorlog. Het aantal
oorlogsslachtoffers onder de Gazaanse bevolking is te betreuren en de
omstandigheden waarin zij leven evenzeer, maar genocide kan het niet genoemd
worden, evenmin als het vergeleken wordt met de vele genocides die ooit
gepleegd zijn.
Genocide door Hamas en
Gazanen?
Vindt er genocide plaats door
Hamas? Dat komt meer in de richting, ware het niet dat Hamas de verliezende
partij is. Hamas zou graag genocide plegen op Joden en heeft daar geen geheim
van gemaakt. In het handvest van Hamas staat dat alle Joden van de aardbodem
dienen te vedwijnen. Joden worden vergeleken met varkens en apen. Tijdens 7
oktober 2023 heeft Hamas uitzonderlijke wreedheden begaan, zoals te doen
gebruikelijk bij sommige genocides. Er is geen twijfel mogelijk dat Gazanen
alle Joden van de aardbodem zouden laten verdwijnen als zij daartoe de
mogelijkheid zouden hebben. Maar die mogelijkheid ontbreekt hen. Gazanen hebben
Hamas verkozen en aldus moeten compleet er vanuitgegaan worden dat de bevolking
dezelde genocidale wensen heeft ten opzichte van Israël als Hamas. De oorlog in
Gaza een etnische strijd is zoals veel te doen gebruikelijk is. De ander wordt
aangevallen als buitenstaander met een andere taal, religie, ras. De strijd die
Israël aldaar voert voldoet niet aan de kwalificatie ‘genocide’. De kenmerken van genocide zijn er gewoonweg
niet.
De
strijd die Hamas voert voldoet evenmin aan de kenmerken van genocide. Hierbij
echter wel de aantekening dat de kenmerken in eerste aanvang aanwezig waren
tijdens de aanslag van 7 oktober 2023. De kenmerken van genocide gingen echter
nadien teloor. Dat was niet omdat Hamas en Gazanen tot andere gedachten waren
gekomen, maar omdat Hamas de verliezers waren in de strijd. Als zij de
overwinnaars waren hadden zij genocide gepleegd zoals zij zelf aangeven.
Dit betekent dat deze twee
groepen niet naast elkaar kunnen bestaan. Hamas kan verslagen worden en de Gaza
strip kan hersteld worden maar daarmee is er slechts een afgedwongen vrede. De
wens tot genocide op de Israëlische bevolking blijft bestaan.
Frits Bosch, econoom en socioloog, auteur van ‘De Wereld volgens Ayn Rand'.