-Frits Bosch- Wordt Nederland een totalitair land? Een democratische autocratie?

Vooruitlopend op het definitieve rapport schrijft het CPB nu dat “de transitie naar een duurzame economie vraagt om grote soms pijnlijke veranderingen in productiestructuur en in ons gedrag, waarbij de schaarse ruimte een extra complicerende factor vormt.” Het CPB maakt frequent toekomstverkenningen met diverse scenario’s. Terugkijkend blijkt meestal dat geen van de scenario’s zelfs maar enigszins aansluiting vindt bij de realiteit. Columnist van Het Financieele Dagblad Ed Groot “De vergezichten van het Planbureau (HFD 2.9.23) : ”En inderdaad, klimaat, landbouw, immigratie, industrie, natuur, koopkracht en woningbouw bijten elkaar vaak en dat vraagt om bijbehorende pijnlijke beleidsopties die de politiek dan moet maken.” Ik refereer aan emeritus prof Jan Latten, demograaf, ex CBS, die al sinds jaar en dag tevergeefs waarschuwt dat de overbevolking in ons land voor grote problemen gaat zorgen. Ed Groot en CPB trekken nog niet de definitieve conclusie over beleid maar we voelen het wel aankomen waar die “pijnlijke veranderingen in productiestructuur en ons gedrag” op uitdraaien: dwang en totalitaire sturing van de arbeidsmarkt, productie en consumptie. Schurende sturing is al aanwezig via Identitypolitics, inclusie en woke-aanhangers. Naar mijn mening hebben de kabinetten Rutte de mogelijkheden uitgeput om de doelstellingen die Ed Groot en CPB schetsen te behalen. Rutte heeft als goed Calvinist Gods water over Gods akker laten lopen en massa immigratie vrij spel gegeven. Immigratie zorgt voor een verslechtering van onze ecologische voetafdruk. Het spoort niet met verduurzaming en het spoort ook niet met voldoende woningbouw en meer natuur. De doelstellingen die we hebben zijn strijdig. Het CPB en Ed Groot adviseren niet over wenselijk beleid want dat behoort aan de politiek. Die bescheidenheid kent de Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen, KNAW, niet in het recente rapport ‘Planetary Health’. Het rapport is geschreven onder auspiciën van mevrouw Marileen Dogterom, hoogleraar biofysica, president KNAW. In dat rapport schetst de KNAW hel en verdoemenis als we niet drastisch voor meer duurzaamheid gaan. De klimaatcrisis veroorzaakt volgens de KNAW bosbranden, hittegolven, overstromingen en extreme droogte. De KNAW: ‘de biodiversiteit neemt af, milieuvervuiling is tot in alle uithoeken van de aarde doorgedrongen. Als deze wereldwijde milieuveranderingen onveranderd doorgaan, krijgen eind deze eeuw miljarden mensen te maken met ernstige gezondheidsklachten. Jaarlijks miljoenen zullen mensen eraan overlijden. Het mondiale zuiden is kwetsbaarder voor milieuveranderingen... Technische veranderingen moeten aangevuld worden met drastischer maatregelen, zoals inkrimping van de materiële productie en consumptie. Beleidsmakers, bedrijven, overheidsinstellingen en individuele burgers zullen hun beleid en gedrag grondig moeten aanpassen om deze transformatie tot stand te brengen en het is onze morele plicht om te zorgen voor de gezondheid en voortbestaan van alle soorten… Rijke landen zijn met een eeuwenlange grotere voetafdruk verantwoordelijk voor de milieuveranderingen en voor gevolgen voor de gezondheid’… ‘Degrowth’ en transformatieve veranderingen zijn nodig om het tij te keren… in de energievoorziening, vervoer, industrie, voedselproductie en andere essentiële sectoren.’

De KNAW kiest kennelijk als oplossingsrichting voor ‘degrowth’, wat ontgroeien betekent, dus niet langer economische groei. Bovendien meent men dat rijke landen – ‘wij’- schuldig zijn voor de milieuveranderingen en voor gevolgen voor de gezondheid met een eeuwenlange grotere voetafdruk. Dit is opvallende stellingname binnen een wetenschappelijk rapport. Het terugdringen van de economische groei is immers geen wetenschappelijke keuze maar een politieke keuze, een beleidskeuze. De KNAW is activistisch. Bij degrowth geldt dat er beleid geëntameerd wordt om productie en consumptie naar nulgroei te verminderen. Dit kan niet anders dan dwang betekenen van de overheid over de vrijheid van burgers om te ondernemen, te investeren en te consumeren. Bij degrowth worden allerlei vrijheden beperkt die een mens in staat stellen om een vervuld leven te leiden waarin men zich kan ontplooien zoals gewenst. Alleen dan kan de hele planeet gezond worden, vindt de KNAW blijkbaar. Bij degrowth past niet creatie maar destructie, niet het najagen van een levensvervulling maar het dienen van het autoritair bepaalde beleid. Niet het welzijn van het individu staat voorop maar dat van het collectief in een ‘gezonde planeet’, waarvan geen definitie bestaat en waarvan het regime kennelijk vaststelt of de planeet gezond is of niet. Degrowth zou een overgangsfase zijn naar ‘Postgrowth’, waarbij we afscheid nemen van het kapitalisme en van elke activiteit die schadelijk is voor het milieu. Dit is een autoritair en totalitair stelsel waarbij in budgetten centraal wordt bepaald wat en hoeveel burgers mogen produceren en consumeren. Klinkt bekend: de 5-jaren plannen tijdens de Sovjet Unie, maar dan nog dwangmatiger. Degrowth is strijdig met iedere economische theorie. Je hoeft geen briljant econoom te zijn om te begrijpen dat als de bevolking fors toeneemt dat dit moet samengaan met een groeiende economie op straffe van een gigantische werkloosheid, armoede en honger. KNAW zit daar blijkbaar niet mee. KNAW wenst kennelijk dat we naar een totalitaire samenleving gaan om het klimaat te redden. Ik heb onderzoek gedaan naar de bestaande klimaatmodellen en sinds de Club van Rome zit er een hoop ideologisch gedreven bangmakerij en commercie bij. We kunnen dus denken: we kiezen niet voor totalitarisme en we gaan door waar we mee bezig zijn en we houden onze grens gewoon open: “laat de kindertjes tot ons komen!” zou Jezus gezegd hebben. Dat lijkt me niet de juiste weg.

Over immigratie mocht niet gepraat worden in verkiezingstijd, onkies. Als we denken “Daar gaan we mee door”, dan weten we zeker dat de duurzaamheidsdoelstellingen van CPB en KNAW niet gehaald worden. Wat dan resteert om ze wel te halen is totalitarisme: ingrijpen in de productiestructuur en consumentengedrag. Pieter Hasekamp wijst degrowth overigens af, maar hij wenst in te grijpen in de productiestructuur en het consumentengedrag. Dit zal dan toch in de richting van totalitarisme moeten uitpakken. Immigratie is de belangrijkste variabele voor ons welzijn of onze ondergang. Nog meer massa-immigratie? De linkse partijen negeren die issue nog steeds. Ze laten het z’n beloop. Frans Timmermans heeft immigratie en klimaatverandering hoog in zijn vaandel staan. Dan loopt het compleet vast. Het zijn doelstellingen die onverenigbaar zijn, tenzij binnen een totalitaire samenleving met dictator Timmermans aan het hoofd. Wordt Nederland een totalitair land? Een democratische autocratie? Aan ons de keuze.