Gastcolumn- Erwin Versteeg- Zuid-Afrika, het ANC en de illusie van de regenboognatie

Een lichtpuntje, wat mij betreft: de nuchtere reactie van het Enschedese college, bij monde van wethouder Niels van den Berg: “We gaan hier niet over. Dit is een zaak van het kabinet en het Ministerie van Buitenlandse Zaken.” Eindelijk eens bestuurlijk besef van schaal en verantwoordelijkheid.

Maar in Den Haag kiezen velen liever wéér voor de ideologie. Niet voor de mensen. Niet voor de feiten. Ook in het geval van Zuid-Afrika: waar onze geschiedenis ons zou moeten binden [ 1 ] [ 2 ] aan de Afrikaners, kiezen ze partij voor een regime dat geweld en verval oogst uit precies die ideologie die ze hier zelf ook aanhangen. Het is walgelijk.

Gelukkig ben ik geen partij-product maar mag ik inmiddels een en ander doen voor BVNL. En staan wij staan voor een vrij en sterk Nederland, een veerkrachtige economie en een samenleving met gezond verstand.

In de internationale pers werd de confrontatie tussen Donald Trump en de Zuid-Afrikaanse president Ramaphosa neergezet als gênant, misplaatst of gebaseerd op verkeerde informatie. Trump toonde videobeelden van witte kruizen, herdenkingsmarsen en zwaaide met foto’s van vermeende moorden op blanke boeren. Maar wie dieper kijkt dan de factcheckrubrieken, ziet een patroon. Trumps reactie was geen slip of the tongue, maar een ideologisch statement tegen communistisch beleid, linkse revolutieretoriek en zwakke staten die hun burgers niet beschermen.

Het African National Congress (ANC) wordt wereldwijd gevierd als bevrijdingsbeweging tegen apartheid. Maar dat is slechts de helft van het verhaal. Het ANC was en is doordrongen van marxistisch-leninistisch gedachtegoed, met diepe banden met de Zuid-Afrikaanse Communistische Partij (SACP) en jarenlang gefinancierd en bewapend door de Sovjet-Unie.

De Freedom Charter uit 1955 is geschreven in de geest van collectivisme en economische gelijkheid, en ademt de klassieke revolutionaire toon die in veel postkoloniale regimes terug te vinden is: nationale revolutie als opstap naar socialistische staatsopbouw.

Deze ideologische erfenis is nooit herzien. Onder leiding van het ANC gleed Zuid-Afrika af richting een gepolitiseerd staatsapparaat, stelselmatige corruptie en economische verarming.

Zuid-Afrika heeft een van de hoogste moordcijfers ter wereld. En hoewel statistieken aangeven dat geweld veel Zwarte Zuid-Afrikanen treft, worden blanke boeren extra vaak het doelwit van politieke en ideologische haat. De zogeheten plaasmoorde(boerenmoorden) zijn geen geïsoleerde incidenten, maar passen in een bredere sfeer van raciale wrok en revolutionaire retoriek. De strijdkreet “Kill the Boer” wordt door sommige ANC-figuren nog altijd openlijk gebruikt, zogenaamd als onderdeel van de ‘strijd tegen apartheid’.

Tegelijkertijd verkeert de Zuid-Afrikaanse economie in vrije val:• werkloosheid boven de 30%,• stroomuitval als dagelijks gegeven,• landbouwsector onder druk door dreigende onteigening zonder compensatie,• uittocht van kapitaal en kennis.

De idealistische ‘regenboognatie’ is veranderd in een vergruisde multiculturele droom, waar incompetentie, racisme en ideologie de vrije markt en de rechtsstaat ondermijnen. De Klerk (die toegaf aan onder meer George Soros), de laatste president van het apartheidsregime, gaf in 2009 toe naïef te zijn geweest over het “gezellige” karakter van multicultureel Zuid-Afrika. Hij geloofde te lang in een gezamenlijke toekomst, terwijl het ANC vasthield aan revolutionaire idealen.

Trump wordt vaak weggezet als onbehouwen of onwetend, maar zijn reactie op Zuid-Afrika past in een lange lijn van felle afwijzing van socialisme, communisme en supranationale bemoeienis. In zijn eigen woorden: “America will never be a socialist country.” Zijn afkeer van de EU, zijn terughoudendheid tegenover internationale verdragen, en zijn kritiek op leiders die hun land laten afglijden in chaos of ideologische gekte, komt voort uit een nationalistische overtuiging: de overheid moet haar burgers beschermen, niet beroven of verraden.

Zijn confrontatie met Ramaphosa was dus niet zomaar een mediamoment, maar een waarschuwing. Voor Zuid-Afrika, maar wederom ook voor het Westen.

Laat je dus niet in slaap sussen door liberale slogans over gelijkheid en diversiteit — retoriek die niet alleen door het ANC en zijn ideologie wordt gebezigd, maar ook door partijen als de VVD in Nederland. Wat begint als idealisme eindigt vaak in centralisme, dwang, polarisatie en economische ineenstorting.

De filosoof John Locke, grondlegger van het liberalisme, voorzag het al: als je individuele vrijheid absoluut stelt zonder binding aan cultuur, gemeenschap of eigendom, dan wordt de liberaal via zijn eigen logica socialist, en uiteindelijk collectivist. Hij blijft zich wel ‘liberaal’ noemen — maar wat hij verdedigt, is het tegendeel van vrijheid.

Trump prikt daar dwars doorheen. Zijn afwijzing van het ANC-regime, van communisme én van een gezichtsloos multiculturalisme is geen aberratie, maar een politieke waarschuwing:wie zijn natie uitlevert aan ideologie, verliest zijn vrijheid — en uiteindelijk zijn land.