Niemöller heeft gelijk: VN zwijgt over anti-blank geweld in Zuid-Afrika

En hij heeft gelijk. Want wie kijkt naar de situatie in Zuid-Afrika – met de systematische terreur tegen blanke boeren, de racistische retoriek van politieke leiders, en de brute moorden die al decennialang plaatsvinden – ziet een realiteit die nergens anders zo hard wordt genegeerd door de internationale gemeenschap.

Als er één minderheid is die dag in dag uit wordt blootgesteld aan geweld, vernedering, uitsluiting en zelfs moord, dan zijn het de Afrikaner boeren in Zuid-Afrika. Ze worden overvallen op hun boerderijen, gemarteld, afgeslacht, hun vrouwen verkracht en hun bezittingen geplunderd. Vaak met nauwelijks enige reactie van de autoriteiten. En wat doet de VN? Niets.

Geen resoluties. Geen spoedvergaderingen. Geen delegaties. Geen sancties. Geen verontwaardiging. Helemaal niets.

En waarom? Omdat de slachtoffers blank zijn.

Laten we de waarheid niet omzeilen: de VN meet met twee maten. Elke vorm van racisme wordt veroordeeld – tenzij het gericht is tegen blanke mensen. Dan wordt het genegeerd, gebagatelliseerd of zelfs gelegitimeerd als “historisch begrijpelijk.”

In Zuid-Afrika kunnen zwarte politici letterlijk oproepen tot het “doden van de boer,” tot de “uitroeiing van de koloniale macht,” en de internationale gemeenschap haalt zijn schouders op. Vergelijk dat eens met hoe snel men optreedt als er sprake is van racisme elders in de wereld.

Dát is het echte institutionele racisme: de systematische onverschilligheid jegens blanke slachtoffers.

De cijfers liegen niet. Volgens meerdere onafhankelijke rapporten zijn duizenden blanke Zuid-Afrikanen in de afgelopen decennia vermoord in wat velen terecht een vorm van etnisch gemotiveerd geweld noemen. Landonteigening zonder compensatie, gewelddadige aanvallen, systematische demonisering in media en politiek – het is een klassiek draaiboek van onderdrukking en haat.

Maar wie dit benoemt, wordt onmiddellijk geframed als “extreem-rechts” of “racist.” Zelfs als je simpelweg opkomt voor slachtoffers van onmiskenbaar geweld. Dat is de morele krankzinnigheid van onze tijd.

Joost Niemöller raakt de kern van de zaak. De wereldorde die pretendeert te staan voor mensenrechten en gelijkheid is door en door hypocriet. Want die waarden gelden niet universeel – ze gelden alleen als het politiek uitkomt. Als het slachtoffer in het narratief past. En als het géén blanke boer in Zuid-Afrika is.

Dat dit onrecht stilzwijgend wordt geaccepteerd door de VN en andere internationale instellingen, zegt inderdaad alles over deze wereld.

De vraag is: waar blijft Nederland? Waarom hoort men niemand in Den Haag over deze systematische terreur? Waarom geen Kamerdebat? Waarom geen sanctievoorstellen? Waarom geen asiel voor Afrikaner boeren die letterlijk hun leven niet zeker zijn?

We nemen duizenden mensen op uit landen waar ze nauwelijks gevaar lopen, maar laten de slachtoffers van een daadwerkelijke, openlijk beleden haatcampagne barsten. Omdat ze de “verkeerde” huidskleur hebben.

Het is moreel failliet. En het moet benoemd blijven worden.

Zolang zij wegkijken, blijven wij kijken. En blijven we spreken. Voor wie niet meer gehoord wordt.