D66 viert overwinning, maar vreest eigen succes: 27ste zetel maakt centrumrechts kabinet mogelijk

Volgens het ANP ligt D66 nu op 26 zetels. Een 27ste zetel lijkt op het eerste gezicht reden tot juichen. Meer steun, meer macht, meer invloed - zou je denken. Maar achter de schermen wordt daar bij D66 heel anders over gedacht.

Met die 27ste zetel zouden D66, VVD, CDA en JA21 samen precies 76 zetels behalen: een meerderheid. En dus ineens de mogelijkheid om een centrumrechts kabinet te vormen. Een stabieler, nuchterder kabinet dan de linkse chaos waar Jetten op inzet.

Maar dat scenario jaagt D66 de stuipen op het lijf. Want een regering met JA21 - een partij die kritisch is op de woke-obsessie van D66 en het rampzalige klimaatbeleid van Brussel - zou een ramp betekenen voor de progressieve plannen van Jetten en zijn medestanders. Tenminste, daar is D66 bang voor (iedereen die Eerdmans kent weet dat hij zich bij de eerste de beste onderhandeling overgeeft aan Jetten, maar goed, dat ziet de D66'er blijkbaar anders).

Een anonieme D66’er zegt in het AD dat “meer stemmen dan de PVV al zoet genoeg is”. En dat een extra zetel “praktische problemen” oplevert. Praktische problemen? Nee - ideologische paniek.

D66 wil koste wat kost niet de deur openzetten naar samenwerking met rechts. Het kartel houdt liever vast aan de linkse as van GroenLinks-PvdA, de natuurlijke bondgenoot van Jetten en Klaver.

Het is de perfecte illustratie van de houding van D66: liever minder macht en minder democratische legitimiteit, dan een kabinet waarin de eigen dogma’s ook maar een beetje worden afgezwakt.

Wat hier gebeurt, is een schoolvoorbeeld van kartelpolitiek. De partij viert haar “democratische overwinning”, maar probeert tegelijk een politieke realiteit te verbergen die niet past in haar wereldbeeld. D66 presenteert zich graag als de partij van transparantie, rationaliteit en vernieuwing, maar achter de schermen regeert cynisme.

Want wat betekent dit in de praktijk? Dat D66 liever een onwerkbare linkse coalitie met GroenLinks-PvdA vormt, gesteund door de NPO en de Brusselse technocraten, dan dat het serieus nadenkt over een bestuur dat het midden van Nederland vertegenwoordigt.

Een meerderheid in de Kamer - 76 zetels! - zou het land eindelijk kunnen bevrijden van de ideologische wurggreep van het klimaatfanatisme en de migratieblindheid. Maar D66 ziet dat liever niet gebeuren. Want ondanks zijn 'gematigde' woorden tijdens de campagne is Jetten natuurlijk zélf een linkse ideoloog.

Het is wrang. D66, ooit opgericht om de democratie te vernieuwen, is verworden tot een partij die de democratische uitkomst vreest. Een partij die bidt dat de stemmen niet te goed uitvallen, omdat dat haar in een ongemakkelijke positie brengt.

Met elke zetel extra groeit de kans dat Nederland een evenwichtiger, realistischer regering krijgt - eentje die niet langer buigt voor woke-activisten of Brusselse plannenmakers. En juist dat maakt D66 doodsbang.

De ironie is compleet: D66 viert de overwinning, maar hoopt dat het succes beperkt blijft. Want echte macht, echte verantwoordelijkheid, en echte samenwerking - dat is niet iets waar Jetten en zijn partijgenoten zin in hebben.

Zij willen de macht alleen als ze haar mogen gebruiken om Nederland verder de linkse afgrond in te duwen.

Kortom: D66 viert feest, maar vreest de kiezer. Een 27ste zetel zou Nederland een kans geven op een centrumrechts kabinet (eigenlijk gewoon een centrumkabinet, want CDA en VVD zijn allebei al heel lang niet meer rechts, en D66 is gewoon links) - en precies daarom hopen Jetten en co dat het niet gebeurt. De partij van de “democratische vernieuwing” laat zien waar ze echt voor staat: partijbelang boven landsbelang.