Afbeelding gemaakt met Shutterstock AI
Hoogleraar aan formatietafel: nieuwe minister Wonen moet boeren uitkopen om bouw te starten
Wat veel mensen al jaren vermoedden, staat nu zwart op wit.
Hoogleraar Peter Boelhouwer heeft tijdens de formatie aan D66-leider Rob Jetten en CDA-voorman Henri Bontenbal zijn plan gepresenteerd om de woningbouw vlot te trekken.
En de kern van dat plan is onthutsend simpel: koop boeren uit en onteigen waar nodig.
Of, zoals Joost Niemöller het samenvatte:
“De eerste taak van de nieuwe minister van Wonen is het laten verdwijnen van de boeren in Nederland. Waar tot nu toe altijd over gelogen werd.”
Daarmee wordt het officiële stikstofverhaal - “voor de natuur, voor herstel, voor duurzaamheid” - opeens eerlijker geformuleerd: het gaat om ruimte, niet om natuur. Ruimte die ten koste gaat van het platteland en de boerenstand.
Hoogleraar: ‘Het stikstofslot moet eraf’ - door uitkoop en onteigening
In het advies dat Boelhouwer samen met drie andere experts schreef, staat letterlijk dat het “stikstofslot” alleen kan worden opgeheven als boeren op strategische locaties worden uitgekocht.
En als dat niet lukt, moet de overheid overgaan tot onteigening.
De boodschap aan de formerende partijen is glashelder: wil je bouwen, haal dan de landbouw weg.
Geen woord over innovatie, geen woord over technische oplossingen of stikstofreductie door modernisering - gewoon uitkopen en herbestemmen.
Dat is beleid van een tekentafel, niet van een samenleving.
De boer wordt behandeld als een obstakel in plaats van als een ondernemer die voedsel produceert.
Woningbouw als excuus voor de ontmanteling van het platteland
Boelhouwer zegt dat er 100.000 woningen per jaar nodig zijn, maar dat het “niet lukt” door regels, stikstof en vergunningen.
Dus verschuift de aandacht: van woningnood naar landbouwgrond.
Wat niet benoemd wordt, is dat het stikstofbeleid zelf - door Brussel en Den Haag - de bouw heeft stilgezet.
In plaats van die regelgeving te herzien, kiest men voor de gemakkelijkste oplossing: schuif de boer opzij, verklaar zijn grond tot bouwgebied en verkoop het als ‘vooruitgang’.
Het is een perfide vorm van herverdeling: grond die generaties lang voedsel opleverde, wordt omgevormd tot woonwijken en bedrijventerreinen.
En iedereen die daar iets van zegt, krijgt het label “anti-woningbouw” of “klimaatontkenner”.
Wanneer beleid mensen opoffert in naam van “de toekomst”, is het belangrijk dat burgers morele grenzen blijven bewaken. Daarom is het essentieel te blijven zeggen dat abortus géén mensenrecht is - net als het recht op leven en bestaanszekerheid niet te grabbel mogen worden gegooid aan politieke projecten.
Teken hier de verklaring.
De ironie: ‘natuurherstel’ via sloop van de boerenstand
Het argument van de hoogleraren is dat natuurherstel en woningbouw “hand in hand” moeten gaan.
Maar in de praktijk betekent het: minder boeren, meer beton.
Men wil het platteland “openbreken” om ruimte te creëren voor huizen - en noemt dat vervolgens duurzaamheid.
Het is dezelfde redenering die Nederland al jaren teistert:
elke crisis - stikstof, klimaat, energie - eindigt met meer centralisatie, meer overheid, minder autonomie.
De boer die zijn land kwijt is, heeft niets meer.
De overheid wint grond, de burger krijgt huizen die hij niet kan betalen.
Niemöller heeft gelijk: de waarheid ligt nu open en bloot
Jarenlang is gezegd dat de stikstofmaatregelen “niet tegen boeren” waren.
Dat het ging om natuurherstel, om Europese verplichtingen, om evenwicht.
Maar nu schrijft een groep academici gewoon op papier dat boeren verdwijnen om bouwruimte te creëren.
Dat is het “stikstofslot”: niet de natuur, maar de boerenstand is vergrendeld.
En de sleutel ligt bij politici als Jetten en Bontenbal - mensen die niet eens weten wat het is om op het land te werken, maar wel bepalen wie er mag blijven.
Als de overheid de ene beroepsgroep offert om de fouten van haar eigen beleid te verbergen, moeten burgers hun eigen waarden blijven verdedigen. Daarom is het van belang te blijven zeggen dat abortus geen mensenrecht is - en dat de waarde van leven en werk niet bepaald mag worden door politieke mode.
Teken hier.
Woningbouw als rookgordijn voor de boerenvernietiging
Wat zich nu ontvouwt aan de formatietafel, is niets minder dan de herverpakking van de stikstofcrisis tot “woningbouwbeleid”.
Dezelfde beleidselite die de bouwsector lamlegde met onrealistische stikstofnormen, gebruikt diezelfde crisis nu om boeren te onteigenen.
Dat heet geen oplossing.
Dat heet een plan dat al jaren klaarligt: minder boeren, minder landbouw, meer controle.
En deze week werd dat voor het eerst hardop gezegd.
De façade is weg.
Het “stikstofslot” is geen natuurmaatregel, het is een politieke strategie.
En de prijs wordt betaald door de mensen die dit land letterlijk draaiende houden.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
Lees ook
Loading
