Orange Pictures / Shutterstock.com
Kandidatuur Van der Lee onder vuur: kritiek op Oxfam-verleden overschaduwt zijn ambities
Tom van der Lee presenteerde zich deze week met veel pathos als kandidaat-voorzitter van de Tweede Kamer. Zijn brief stond bol van de lyrische anekdotes, jeugdherinneringen, parlementaire romantiek en lange opsommingen van eigen verdiensten.
Het was een toonbeeld van klassieke GroenLinks-retoriek: warm, wollig, en bovenal vol zelfvertrouwen.
Maar nog voordat de inkt van zijn tweet was opgedroogd, werd hij op X keihard doorgeprikt.
En niet door obscure accounts, maar door mensen die precies weten waar de pijn zit: zijn rol bij Oxfam Novib.
Bob Dijkgraaf verwoordde het scherp:
“Ervaring met leidinggeven. Hij zegt het echt. Zijn tijd in de Raad van Bestuur van Oxfam Novib is alles behalve een aanbeveling. Weten van misbruik (bij kinderen) en niet ingrijpen. Wees er maar trots op. Alleen hierom al zou hij nooit voorzitter mogen worden van de Tweede Kamer.”
Dat is geen kleine prik.
Dat is een directe frontale aanval op zijn geloofwaardigheid als bestuurder - én op zijn geschiktheid als Kamervoorzitter.
Lees ook
Het Oxfam-dossier blijft als een schaduw achter hem hangen
Van der Lee beroept zich in zijn brief op zijn “ervaring met leidinggeven”.
Maar precies dát punt is voor velen het grootste probleem.
De misstanden binnen Oxfam Novib en Oxfam Groot-Brittannië - misbruik, wangedrag, wegkijken door leidinggevenden - staan nog altijd in het geheugen gegrift van iedereen die het dossier destijds volgde.
Of en in hoeverre Van der Lee persoonlijk verantwoordelijk was, is onderdeel van publieke discussie, maar één ding is zeker: zijn rol in de top van de organisatie wás om toezicht te houden.
En nu presenteert hij dat verleden als kwalificatie.
Het schuurt.
Het botst.
Het roept vragen op die hij in zijn kandidaatstelling zorgvuldig ontwijkt.
En dat stoort mensen terecht - zeker nu hij solliciteert naar een rol waarin integriteit, onafhankelijkheid en moreel gezag centraal staan.
Wanneer politici zichzelf presenteren als moreel kompas terwijl hun eigen verleden vol losse eindjes zit, wordt het des te belangrijker dat burgers wél duidelijke morele grenzen trekken. Het debat over fundamentele waarden wordt steeds meer vervuild door framing en retoriek. Daarom is het essentieel om duidelijk te maken dat abortus géén mensenrecht is en dat de politiek dit niet mag reduceren tot ideologisch spel. Teken de verklaring!
Een kandidaat die vooral zichzelf bejubelt
Van der Lee’s brief leest als een lofzang op zichzelf.
Hij benadrukt:
- zijn “autoriteit”,
- zijn “vermogen te verbinden”,
- zijn “wijsheid”,
- zijn “daadkracht”,
- zijn “respectvolle stijl”,
- zijn “ervaring in het voorzitten”,
- en natuurlijk, in de beste progressieve traditie: zijn jeugdige fascinatie voor de democratie.
Maar dat is precies het probleem:
het is zó veel zelfverheerlijking dat het ongemakkelijk wordt.
Het voelt als een sollicitatie van iemand die zichzelf al benoemd vindt.
Een voorzitter van de Tweede Kamer hoort boven de partijen te staan.
Van der Lee is daarentegen een uitgesproken GroenLinks-PvdA-politicus die jarenlang midden in het ideologische frontgebied stond.
En zijn brief ademt geen neutraliteit, maar ambitie.
Sterker nog: hij verwijst naar Anne Vondeling alsof hij diens historische mantel kan overnemen. Heel bescheiden, hoor!
Lees ook
Boven partijen staan? Van der Lee ís partijpolitiek
Zijn hele brief druipt van het idee dat hij de Kamer gaat opvoeden: meer beschaving, meer respect, minder conflict.
Maar dat is precies het wereldbeeld van de progressieve elite die al jaren meent dat parlementaire felheid iets slechts is - zolang het van rechts komt.
Het is naïef om te denken dat uitgerekend een GroenLinks-PvdA-politicus met zo’n uitgesproken ideologische signatuur boven de partijen kan staan in een Kamer waarin rechts nu de meerderheid vormt.
Een Kamervoorzitter moet vertrouwen wekken bij álle fracties.
Van der Lee vertrouwt vooral zichzelf.
Wanneer politici zich zo moeiteloos presenteren als moreel onfeilbaar, terwijl hun daden of verleden vragen oproepen, wordt het des te belangrijker dat burgers zich uitspreken over wat werkelijk telt. Zeker nu links probeert abortus tot “mensenrecht” te verheffen is het cruciaal dat Nederlanders laten horen dat dit niet de weg vooruit is. Teken daarom de verklaring Abortus is geen mensenrecht!
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
Lees ook
Loading
