De Eerste Kamer heeft een nieuwe voorzitter, en het is er eentje van de linkse flank: Mei Li Vos van GroenLinks-PvdA.
Zij volgt de vertrokken VVD’er Jan Anthonie Bruijn op, die onlangs werd benoemd tot demissionair minister van Volksgezondheid. In een tweede stemronde wist Vos 39 van de 75 senatoren achter zich te krijgen.
Haar belangrijkste concurrent, VVD’er Tanja Klip-Martin, kreeg 33 stemmen.
Drie leden onthielden zich van stemming.
BBB’s kandidaat Ilona Lagas trok zich na de eerste ronde terug.
Daarmee is de balans in de
Senaat opnieuw verschoven: voor het eerst sinds jaren staat
een radicaale linkse politica aan het roer van de Eerste Kamer - een instituut dat juist bedoeld is om kritisch te zijn op overheidsbeleid en wetten.
Van PvdA-kader tot Senaatsvoorzitter: een klassiek partijkader
De keuze voor Mei Li Vos is geen verrassing voor wie de verhoudingen in Den Haag volgt.
Vos is een door en door
PvdA’er, iemand die haar hele loopbaan in en rond de linkse bubbel heeft doorgebracht.
Ze zat eerder in de Tweede Kamer (2007–2010 en 2012–2017), werkte voor vakbond FNV en was actief in allerlei linkse denktanks.
Sinds 2019 zat ze in de Eerste Kamer, eerst namens de PvdA, later namens GroenLinks-PvdA, de fusiefractie die steeds meer posities in het politieke landschap verovert.
Met haar benoeming is de “progressieve samenwerking” tussen GroenLinks en PvdA nu ook institutioneel bezegeld in de Senaat.
Het is symbolisch én strategisch: de linkse machtsas zit stevig in het zadel - in de Tweede Kamer met Timmermans, en nu in de Eerste Kamer met Vos.
De linkse as schuift verder op
Wat deze benoeming vooral duidelijk maakt, is dat de invloed van GroenLinks-PvdA zich uitbreidt tot de controlekamer van de democratie.
De Senaat, bedoeld als kamer van reflectie, krijgt nu een voorzitter die openlijk partijpolitiek denkt.
Vos is een uitgesproken voorstander van:
- meer Europese samenwerking,
- strenger klimaatbeleid,
- en actieve herverdeling van inkomen via de overheid.
Dat zijn opvattingen die haaks staan op wat een groot deel van Nederland wil: minder bemoeienis, minder belasting, en meer nationale zeggenschap.
Toch is het precies dit beleid dat via de Senaat de komende jaren makkelijker doorgedrukt kan worden.
Met Vos aan het roer krijgt het demissionaire kabinet een vijandige poortwachter in plaats van een vriendelijke scheidsrechter.
🟦 DDS kijkt voorbij de Haagse schijnvertoning. Wij laten zien hoe het kartel de macht verdeelt, ook buiten het zicht van de kiezer. Vind jij dat belangrijk? Steun ons dan.
👉 Doneer via https://dds.backme.org of maak over naar NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media. Wat betekent dit voor het politieke evenwicht?
De Eerste Kamer speelt een sleutelrol bij het goedkeuren van wetten.
Daarom is het voorzitterschap cruciaal: het bepaalt de toon, de agenda en de politieke richting van het debat.
Met Vos als voorzitter zal de Senaat naar verwachting:
- toeschietelijker worden richting linkse wetsvoorstellen,
- kritischer op rechtse plannen van VVD en BBB (laat staan andere rechtse partijen),
- en actiever optreden op thema’s als klimaat, gender en “sociale rechtvaardigheid”.
Formeel hoort de voorzitter neutraal te zijn, maar in de praktijk bepaalt de politieke signatuur wél de koers.
En dat weten alle partijen in Den Haag maar al te goed.
Dat GroenLinks-PvdA dit voorzitterschap wist te veroveren, is dus een slimme zet: ze vergroot hun invloed zónder verkiezing, via de interne machtsverhoudingen van de Senaat.
BBB’s nederlaag: veelzeggend voor het nieuwe speelveld
De BBB stelde Ilona Lagas kandidaat, maar zij trok zich na de eerste ronde terug.
Dat was logisch: de coalitie van gevestigde partijen stemde gewoon volgens de bekende lijnen.
De “nieuwe partijen” zoals BBB en FVD worden in de Senaat nog steeds behandeld als buitenstaanders - politiek niet gewenst aan de tafel waar de macht echt wordt verdeeld.
Het toont hoe moeilijk het is voor nieuwkomers om door te breken in de bestuurlijke lagen van het kartel.
De macht concentreert zich, terwijl Den Haag ondertussen tegen burgers zegt dat “iedere stem telt”.
Maar de stem van de kiezer is één ding.
De stem van de macht? Die blijft trouw aan zichzelf.
Een Senaat die haar eigen rol vergeet
Met de benoeming van Mei Li Vos krijgt Nederland een Eerste Kamer die meer dan ooit lijkt op een tweede Tweede Kamer: partijpolitiek, gepolariseerd, en vol idealen die niets meer met controle of reflectie te maken hebben.
De Senaat hoort wetten te toetsen, niet te applaudisseren voor de regering of de linkse agenda.
Maar onder leiding van Vos dreigt precies dat te gebeuren.
En opnieuw is het de kiezer die buitenspel staat.
🟥 DDS blijft volgen hoe het kartel zijn macht uitbreidt - van kabinet tot Senaat. Vind jij dat de democratie niet alleen op papier, maar ook in praktijk moet werken? Steun onze onafhankelijke journalistiek.
👉 Ga naar https://dds.backme.org of doneer direct via NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media.