Ongekende wreedheid van de overheid: "Terugbetalen, terugbetalen, terugbetalen!"

Goncalves, een werkende moeder van drie kinderen, werd in 2009 plotseling geconfronteerd met een terugvordering van maar liefst 125.000 euro door de Belastingdienst. Verbijsterd en in de war begreep ze niet waarom ze dit enorme bedrag moest terugbetalen. Ze had altijd recht gehad op kinderopvangtoeslag, zo dacht ze. Pas tien jaar later kreeg ze eindelijk toegang tot haar dossier en ontdekte ze de ware reden achter deze onrechtvaardige vordering: het was niet zij die had gefraudeerd, maar de kinderopvangorganisatie.

Wat volgde was een ontmoedigende en harteloze houding van de Belastingdienst. Goncalves kreeg geen enkel begrip, en het enige wat ze te horen kreeg was: "Terugbetalen, terugbetalen, terugbetalen." Het lijkt erop dat de Belastingdienst geen genade kent, zelfs niet wanneer het duidelijk is dat het slachtoffer is van een onrechtvaardig systeem.

Wat nog schrijnender is, is dat de echte schuldige, de eigenaar van het kinderdagverblijf, wel hulp kreeg en in aanmerking kwam voor een betalingsregeling. Dit contrast tussen de genadeloze benadering van slachtoffers zoals Goncalves en de welwillende houding jegens daders is ronduit verontrustend.

Maar de gevolgen van dit onrecht gaan verder dan financiële problemen. Goncalves heeft jarenlang moeten worstelen om haar kinderen te voorzien van de meest basale behoeften, zoals een ontbijt. De Belastingdienst toonde geen enkel begrip voor haar smeekbeden om genoeg geld over te houden om haar kinderen fatsoenlijk te kunnen voeden. Hierdoor heeft ze niet kunnen zijn wat ze graag wilde zijn: een liefhebbende en zorgzame moeder.

Het verlies van liefde, aandacht en de glimlach van een moeder is onherstelbaar. Zoals Goncalves het treffend zegt, "er is geen geld in Nederland om dat goed te maken." Dit is het menselijke leed dat de overheid heeft veroorzaakt in haar meedogenloze zoektocht naar vermeende fraudeurs.