Pieter Omtzigt breekt stilzwijgen: steunt NSC ondanks chaos en leegloop in partij

Zijn steun klinkt loyaal, maar komt op een moeilijk moment voor NSC. De partij die bij haar oprichting als frisse wind werd onthaald, is inmiddels verworden tot een politieke zucht. De fractie brokkelde af, drie Kamerleden stapten op, en in de peilingen is de partij compleet ingestort - van 20 zetels naar nul.

Toen Omtzigt in 2023 zijn partij lanceerde, was de belofte duidelijk: een nieuwe bestuurscultuur, meer transparantie, en een politiek die burgers eindelijk weer serieus zou nemen. Miljoenen Nederlanders herkenden zich in zijn boodschap.

Maar die hoop veranderde in teleurstelling en chaos. NSC bleek geen stabiele beweging, maar een intern slagveld. Bestuurlijke ruzies, onduidelijk leiderschap en wegstappende Kamerleden zorgden ervoor dat de partij in recordtijd haar geloofwaardigheid verloor.

En terwijl de kiezer steeds meer afhaakte, koos Omtzigt zelf voor de stilte. Geen interviews, geen optredens, geen richting. Zijn vertrek uit Den Haag liet een leegte achter - zowel in de partij als bij zijn achterban.

Dat Omtzigt zich nu uitspreekt, is een poging om de partij nog één keer lucht te geven. Maar één tweet zal het tij niet keren. De nieuwe lijsttrekker Eddy van Hijum heeft nauwelijks zichtbaarheid gekregen. Hij was dit weekend pas voor het eerst in beeld bij het Jeugdjournaal, en mag dinsdag aanschuiven bij het NOS-slotdebat - waarschijnlijk de eerste én laatste keer dat veel Nederlanders zijn gezicht zien.

Ondertussen zakt NSC verder weg in de peilingen. De partij lijkt niet langer relevant in het politieke landschap. Waar Omtzigt ooit een beweging leidde die Den Haag wakker schudde, is er nu vooral sprake van stil verval.

Zijn tweet klinkt meer als een gebaar uit plichtsbesef dan uit overtuiging. Een laatste poging om de naam van NSC niet als politieke voetnoot te laten eindigen.

De boodschap van “bestaanszekerheid” en “bestuurlijke vernieuwing” had aanvankelijk kracht. Maar zonder leiderschap en zonder durf blijft er niets van over. Kiezers willen geen verongelijkte bestuurders, maar duidelijke keuzes en daadkracht.

En daarin schuilt het fundamentele probleem van Omtzigt: hij is een controlerende politicus, geen leider. Iemand die problemen scherp analyseert, maar ze zelden oplost. Dat werkte zolang hij een eenling was in de Kamer - als partijleider bleek het dodelijk.

Omtzigt zegt in zijn bericht dat hij nog steeds achter de idealen van NSC staat. Maar idealen zonder uitvoering zijn luchtkastelen. Nederland heeft geen behoefte aan partijen die “bestaanszekerheid” prediken, maar ondertussen geen enkele visie tonen op migratie, energie of economie.

NSC was bedoeld als alternatief voor het kartel, maar is inmiddels deel van het probleem geworden: een partij zonder ruggengraat, zonder focus, zonder leiderschap.

En dat is tragisch. Want het idee van een eerlijke, integere politiek was oprecht. Alleen: zonder strijdlust, zonder richting, en zonder echte standvastigheid verandert idealisme in irrelevantie.