PvdA-prominenten in shock na Israël-motie – maar waar was hun morele grens de afgelopen 30 jaar?

En dus valt het grote woord: “de PvdA is dood.”

Maar wie écht oplet, stelt een andere vraag: waar waren deze mensen al die jaren dat hun partij Nederland naar de afgrond hielp? Waar was de morele verontwaardiging toen de PvdA:

Dat de motie-Piri moreel failliet is, behoeft geen uitleg. Een partij die stelt dat een democratie geen verdediging meer mag voeren tegen raketaanvallen, heeft geen ruggengraat meer. Maar dat geldt ook voor deze oud-prominenten die pas in actie komen als het over Israël gaat, terwijl de Nederlandse samenleving decennia lang afbrokkelde onder hun eigen beleid.

Waar was deze woede toen antisemitisme in Amsterdam explodeerde? Toen Joodse scholen onder politiebescherming kwamen te staan? Toen de PvdA trots verkondigde dat we “ruimte moesten maken” voor alle culturen – ook als die haaks staan op onze eigen vrijheid?

Toen zwegen ze. Nu pas huilen ze krokodillentranen.

De uitspraak van Rob Oudkerk is scherp: “Bel de Knesset en vraag of je daar in kunt zitten.” Hij verwijt de partij een obsessie met het Midden-Oosten, terwijl Nederland uit beeld verdwijnt.

Hij heeft gelijk. Maar hoe geloofwaardig is het als hij zelf deel uitmaakte van de partij die jarenlang de belangen van gewone Nederlanders ondergeschikt maakte aan internationale idealen, EU-beleid en identiteitspolitiek?

Deze prominenten hebben de partij mee opgebouwd, verdedigd en geprezen. Nu ze zelf worden uitgefloten, is het ineens te radicaal. Maar voor wie het land al jaren wás kwijtgeraakt aan de PvdA, komt deze afrekening veel en veel te laat.

Ja, het is pijnlijk dat een partij als de PvdA is afgegleden naar dit niveau. Maar het is nog pijnlijker dat de mensen die dat nu zeggen, zelf verantwoordelijk waren voor de val.

Israël is nu de druppel. Maar de emmer was allang overgelopen. Voor de Joodse Nederlander die zich niet meer veilig voelt. Voor de gewone burger die verdrongen wordt op de woningmarkt. Voor de hardwerkende Nederlander die jarenlang weg werd gezet als bekrompen omdat hij z’n zorgen uitsprak.

Deze mensen stonden erbij. En keken weg.