SGP-leider Stoffer effent pad voor D66-kabinet - moreel failliet van de “christelijke” politiek

De man die zegt te staan voor Bijbelse waarden, voor vrijheid van onderwijs, voor bescherming van boeren en voor een gezond verstand-beleid, opent nu de deur voor precies datgene waar zijn kiezers een hekel aan hebben: meer D66-invloed, meer Woke-beleid, meer progressieve waanzin.

En laten we eerlijk zijn: ook als Stoffer straks “niet overal mee instemt”, weet hij dondersgoed dat linkse partijen de gaten zullen opvullen. Zijn steun maakt het kartel compleet. En daarmee draagt hij verantwoordelijkheid voor wat er komt.

De contouren zijn duidelijk: D66, VVD, CDA en misschien JA21 willen samen een minderheidskabinet vormen. En Stoffer, met zijn drie zeteltjes, speelt de rol van morele legitimatie. “Wij kunnen ze op bepaalde punten steunen,” zegt hij, zogenaamd voorzichtig. Maar in werkelijkheid is het precies die bereidheid die de formatie over de streep helpt.

De SGP had kunnen zeggen: “Zonder PVV of FVD aan tafel doen wij niet mee.” Dat was principieel geweest. Dát had kracht getoond. Maar nee - Stoffer kiest voor bestuurlijke meegaandheid. Hij laat zich gebruiken als het christelijke schaamlapje van een kabinet dat op élk moreel front haaks staat op zijn eigen achterban.

Chris Stoffer zegt letterlijk: “Wij voelen ons niet direct thuis in het land van Rob Jetten.” Dat klopt. Want dat land is het land van genderpropaganda, abortus op aanvraag, stikstofdwang en ondermijning van christelijk onderwijs. Maar dan is de logische conclusie: houd afstand, geef geen steun, trek een rode lijn.

In plaats daarvan doet Stoffer precies het tegenovergestelde: hij gooit die lijn in de prullenbak. Hij weet dat een kabinet met D66 aan het roer - zelfs al is het een “minderheidskabinet” - zal worden gedoogd door PvdA, GroenLinks en Volt. Dus wat hij in feite zegt is: “Ik geef D66 de sleutel in handen, en ik kijk wel hoe erg ze mijn principes schenden.”

Dat is geen leiderschap. Dat is lafheid in nette verpakking.

De SGP heeft altijd beweerd te staan voor trouw aan Bijbelse waarden en politieke betrouwbaarheid. Maar wat blijft daarvan over als je bereid bent de macht te helpen van partijen die exact het tegenovergestelde willen? Van de bescherming van ongeboren leven tot de vrijheid van christelijk onderwijs - D66 wil het allemaal afbreken.

Stoffer weet dat. Hij noemt het zelf “hoge drempels”. Maar blijkbaar zijn die drempels niet hoog genoeg om zijn partij ervan te weerhouden de machtsmachine te smeren.

Wat zegt dat over de staat van de christelijke politiek in Nederland? Dat men liever een paar complimentjes krijgt van de NPO dan trouw blijft aan zijn eigen overtuigingen.

Door nu al aan te geven dat hij bereid is “op punten” een D66/VVD/CDA-kabinet te steunen, maakt Stoffer zich medeplichtig aan alles wat dat kabinet straks uitvoert. Meer genderbeleid? Meer subsidie voor klimaatlobbyclubs? Meer censuur op sociale media “in het belang van de democratie”? Hij kan straks niet doen alsof hij het niet wist.

De SGP speelt met vuur. De partij wordt al jaren gewaardeerd om haar nuchterheid en betrouwbaarheid, maar als ze straks medeverantwoordelijk is voor de voortzetting van Woke-links beleid, is dat vertrouwen voorgoed weg.

Als Stoffer écht meent dat hij niet thuishoort in het land van Rob Jetten, dan moet hij zich er ook niet politiek bij aansluiten. Wie het moreel niet eens is met D66, kan niet tegelijkertijd zeggen: “Maar ik zal ze wel steunen als het uitkomt.” Dat is niet realistisch - dat is hypocriet.

De SGP staat op een kruispunt. Of ze kiest voor principiële oppositie - trouw aan haar waarden en achterban - of ze glijdt langzaam weg in het moeras van bestuurlijke lafheid, net als het CDA.

En als dat gebeurt, dan mag Chris Stoffer straks niet verbaasd zijn als zijn partij in de volgende verkiezingen wordt afgestraft door zijn eigen kiezers.