Nieuwe regel in sport: biologisch geslacht voortaan bepalend in vrouwencompetities

De maatregel is simpel en doeltreffend: wie in de vrouwencompetitie wil meedoen, moet genetisch vrouw zijn. Punt. De nieuwe regel vereist een eenmalige genetische test om te controleren of het zogeheten SRY-gen aanwezig is – een gen dat alleen op het Y-chromosoom voorkomt, en dus een biologisch mannelijke aanleg verraadt. De test wordt uitgevoerd via een wangslijm- of bloedmonster en is verplicht voor deelname aan internationale wedstrijden zoals het WK Atletiek.

Het is een klap in het gezicht van de genderideologen die jarenlang probeerden om biologie buitenspel te zetten. Maar het is ook een broodnodige correctie: vrouwen in de sport verdienen eerlijke competitie. Atletes moeten zich kunnen meten met anderen die hetzelfde fysieke uitgangspunt hebben – niet met mannen die zich ‘vrouw voelen’.

World Athletics-voorzitter Sebastian Coe is duidelijk: “Het is echt belangrijk dat vrouwen het gevoel hebben dat er geen biologisch glazen plafond is in onze sport.” En dat biologische geslacht vóór genderidentiteit gaat. “Op het hoogste niveau moet je biologisch vrouw zijn om in de vrouwencompetitie mee te doen.” Een zeldzaam helder geluid in een tijd van verwarring en politieke correctheid.

Dit is meer dan een sportregel – dit is een signaal. Een signaal dat de waarheid niet eindeloos onderdrukt kan worden. Dat er grenzen zijn aan het speelveld van de genderlobby. En dat zelfs een internationale sportorganisatie uiteindelijk moet buigen voor de werkelijkheid.

De timing is veelzeggend. Nog maar net oordeelde het Europees Hof dat Caster Semenya’s bezwaar tegen het verplicht verlagen van testosteronspiegels juridisch niet goed is afgehandeld. Semenya, die lijdt aan een zeldzame DSD-conditie, vond het onrechtvaardig dat ze haar testosteron moest onderdrukken om te mogen meedoen bij de vrouwen.

Maar nu is het hele vraagstuk van testosteron irrelevant gemaakt: heb je het SRY-gen, dan val je af. Geen juridische haarkloverij meer, geen eindeloze uitzonderingen of medische bochten. Dit is de enige objectieve, onomstotelijke grens tussen man en vrouw. En eindelijk wordt die grens weer getrokken.

De afgelopen jaren is onder het mom van inclusiviteit juist één groep systematisch uitgesloten: echte vrouwen. Vrouwen die jarenlang hebben getraind, gebikkeld en offers gebracht – om vervolgens geconfronteerd te worden met biologische mannen die met testosteronvoordeel en spiermassa de prijzen wegkaapten.

Het is goed dat daar nu een eind aan komt. Sport moet eerlijk zijn. Biologie is geen mening. En wie werkelijk opkomt voor vrouwenrechten, verdedigt ook hun recht op een gelijk speelveld.

De beslissing van World Athletics is historisch. Geen geslijm meer met woke-activisten, geen buigen meer voor de regenboogcoalitie van realiteitsontkenners. Biologische waarheid wint. Vrouwensport is van vrouwen – niet van iedereen die dat even zegt te zijn. Eindelijk.