Henk Westbroek spreekt keiharde waarheid over islamitische immigratie

Westbroek zegt wat miljoenen Nederlanders al jaren denken, maar nauwelijks nog durven uitspreken – uit angst om ‘extreemrechts’ genoemd te worden. Hij is helder: als je een miljoen islamitische migranten binnenhaalt, zit daar onvermijdelijk een aanzienlijk deel tussen met een wereldbeeld dat haaks staat op alles wat wij hier in het Westen hebben opgebouwd.

Westbroek raakt precies de kern van het probleem: massa-immigratie is geen neutraal fenomeen. De mensen die binnenkomen, nemen hun cultuur, religie en denkbeelden mee. En dat botst – keihard – met onze waarden van gelijkheid, vrijheid en tolerantie.

De afgelopen jaren zijn we doodgegooid met het sprookje van de multiculturele samenleving. Het zou een feest van diversiteit zijn. Maar in werkelijkheid zien we een ander beeld:

En dan hebben we het nog niet eens over de scholen waar meisjes onder druk worden gezet om een hoofddoek te dragen, of over de haatimams die openlijk oproepen tot geweld tegen andersdenkenden.

Wat Westbroek zegt is geen racisme. Het is realisme. Hij noemt geen ras, geen kleur, geen afkomst. Hij wijst op een ideologie – een religieus-cultureel wereldbeeld – dat haaks staat op onze manier van leven. En hij benoemt de gevolgen daarvan: haat, uitsluiting en agressie. Niet van Nederlanders richting migranten, maar andersom.

De elite probeert dit debat al jaren in de kiem te smoren. Maar mensen als Henk Westbroek laten zien dat dat niet meer lukt. Want de waarheid is te zichtbaar geworden. De Nederlandse samenleving staat onder druk. Niet vanwege conservatieve Nederlanders of “witte mannen”, maar vanwege een massa-immigratiebeleid dat compleet is doorgeslagen.

Westbroek spreekt over een miljoen islamitische mensen. Dat getal is geen overdrijving. Volgens CBS-cijfers groeit het aantal mensen met een islamitische achtergrond elk jaar fors. En dat is geen toeval – het is beleid. Jarenlang hebben achtereenvolgende kabinetten – onder druk van Brussel en D66-ideologie – de grenzen wagenwijd opengezet. Voor economische migratie, asiel, gezinshereniging, herkomstlanden uit de islamitische wereld.

En dan verbaast men zich ineens dat Nederland verandert? Dat de straten niet meer veilig voelen? Dat er in plaats van integratie juist segregatie optreedt?

Westbroek laat met zijn uitspraak zien dat het debat eindelijk kantelt. Steeds meer mensen durven de waarheid te zeggen. En dat moet ook – want als we onze cultuur willen behouden, moeten we stoppen met wegkijken. Dan moeten we durven zeggen dat islamitische immigratie niet alleen een economische kwestie is, maar bovenal een culturele en morele uitdaging.

Nederland is gebouwd op vrijheid, gelijkwaardigheid, tolerantie. En dat verdraagt zich niet met ideologieën die vrouwen als minderwaardig beschouwen, homo’s haten en joden als vijand zien.