Dijkgraaf juicht terreurmotie tegen ANTIFA toe: 'Nu ook XR aanpakken'

De Kamer heeft eindelijk de moed getoond om woorden om te zetten in daadkracht. Dat is winst voor de rechtsstaat, voor journalisten, voor kleine ondernemers en voor iedereen die genoeg heeft van straatintimidatie en georganiseerde vernieling.

Laten we het duidelijk zeggen: Antifa is niet het onschuldige straatpodium van idealistische studenten dat sommige redacties willen schilderen. Het is een bewegingsvorm die in de praktijk neerkomt op georganiseerde intimidatie, doxing, het trainen van geweldstactieken en het systematisch ondermijnen van vrije meningsuiting. Dijkgraaf heeft het aan den lijve ervaren - bedreigingen met echte fysieke consequenties - en dat verandert je kijk op zo’n club voorgoed.

De parlementaire meerderheid die nu achter de motie staat, begrijpt dat je zulke groeperingen niet met zachte praatjes kunt bestrijden. Je moet juridische middelen inzetten, net als bij elke andere organisatie die de democratische rechtsorde bedreigt.

Dijkgraaf noemt terecht ook Extinction Rebellion (XR). Waarom? Omdat XR zich niet beperkt tot geluid maken. Als je naar de feiten kijkt, zie je een beweging die blokkades organiseert, economisch verkeer lamlegt, vitale infrastructuur hindert en soms nauwe samenwerking toont met groepen die confrontatie zoeken. Als ANTIFA met geweld en doxing werkt en daarmee de democratische ruimte aantast, doet XR dat met massale ontwrichting en economische chantage.

Beide groepen delen een gevaarlijk wereldbeeld: het doel heiligt de middelen. Als je de rechtsstaat wilt verdedigen en publieke orde wilt herstellen, kun je niet selectief zijn. Dit is geen handjeklap over “politieke kleur”; dit is simpele logica: wie systematisch de samenleving ontwricht en intimidatie inzet, kan niet binnen de grenzen van democratisch debat blijven opereren.

Wat frustrerend is, is het lafhartige reflex van veel opiniemakers en bestuurders: “we moeten eerst begrijpen, analyseren, en vooral niet stigmatiseren.” Terwijl niemand die oude retoriek gebruikt als het om jihadistische groeperingen gaat. Waarom die dubbele moraal? Omdat het convenient is om sommige vormen van extremisme door de ideologische bril te bekijken in plaats van door de veiligheidsbril.

Dijkgraaf roept op het enige consequent logische te doen: wie de grenzen van het legale overschrijdt om anderen te intimideren of de openbare orde te saboteren, hoort niet beschermd te worden door politieke correctheid. Punt. Dat geldt voor Antifa én voor XR.

De motie heeft praktisch gewicht. Het betekent onderzoek, prioritering bij opsporingsdiensten, ontmanteling van netwerkstructuren en het droogleggen van financiering. Het betekent ook dat georganiseerde doxing en het aanzetten tot geweld consequent strafrechtelijk worden aangepakt. Dijkgraaf wil daarnaast dat dezelfde principes worden toegepast op XR: monitoren, aanpakken waar het over treedt in strafbare feiten, en juridische instrumenten inzetten waar nodig.

En ja: dat vraagt politiek lef. Het vraagt ook dat rechters, opsporing en het kabinet niet bezwijken onder huilverhalen over “onbedoelde overlast” of “goedbedoelde actie”. Dit gaat over veiligheid en over het handhaven van de normale rechtsorde.

Er is een fundamentele misvatting bij links: vrijheid van meningsuiting betekent dat je bijna alles mag zeggen, maar het betekent niet dat je het recht hebt om anderen structureel dwars te zitten, te bedreigen of te intimideren. De Kamermeerderheid heeft dat nu doorbroken. Juist vrijheidslievende mensen - conservatief of zogenaamd 'liberaal' - zouden hierachter moeten staan. Want vrijheid bestaat alleen binnen grenzen: niet vrij zijn om te schaden.

Dijkgraaf, die het harde bewijs ondervond, mag best hardop roepen dat ook XR op de radar moet. Geen ideologische genade, wel een pleidooi voor orde.

De steun van de Kamer is het begin, niet het einde. Als je écht iets wilt doen aan de straatterreur en de economische en sociale ontwrichting, dan moet het hele instrumentarium gebruikt worden. Geen halve maatregelen, geen gezapige rapportjes, maar handhaving en wetgeving waar nodig. Dijkgraafs oproep om ook XR serieus aan te pakken is geen hysterische overdrijving - het is consequent denken.

Dit land verdient stabiliteit, veiligheid en fatsoen. Wie dat in de weg staat, ongeacht zijn of haar ideologische vlag, moet de volle laag krijgen van de rechtsorde. Klaar. Punt.