Islamisten vermoorden 43 christenen in Congolese kerk: wereld zwijgt

Het is een terugkerend patroon: waar christenen worden vervolgd, is de internationale verontwaardiging opvallend stil. Geen westerse regeringsleiders die vooraan staan om deze gruweldaad te veroordelen. Geen massale media-aandacht. Geen hashtags, geen protestmarsen, geen VN-resoluties. Het lijkt wel alsof christelijke levens minder waard zijn in de ogen van de internationale gemeenschap.

Voor miljoenen mensen wereldwijd is het geloof geen kwestie van luxe of traditie. Het is een dagelijkse overlevingsstrijd. In landen als Congo, Nigeria, Pakistan en Afghanistan is christen zijn levensgevaarlijk. Kerken worden in brand gestoken, priesters ontvoerd, gelovigen vermoord – simpelweg omdat ze weigeren hun geloof af te zweren.

De aanval in Congo is gepleegd door een groep islamistische terroristen, vermoedelijk gelieerd aan IS of een lokale variant daarvan. Ze vielen een kerk binnen tijdens een dienst. Veertig mensen kwamen op slag om. Sommigen probeerden te vluchten, maar werden neergeschoten. Anderen werden in koelen bloede geëxecuteerd. Doden onder kinderen, vrouwen en ouderen. Pure barbarij.

Waar blijft Amnesty? Waar zijn de verontwaardigde opiniemakers die bij het minste of geringste in Nederland in de pen klimmen? Waar zijn de woke mediamensen die bij elke vermeende ‘microagressie’ in het Westen in de hoogste boom klimmen? Waarom is het stil als échte onderdrukking plaatsvindt?

De reden is pijnlijk duidelijk: het gaat om christenen. En dat past niet in het favoriete slachtoffernarratief van de linkse elite. Christenen worden niet gezien als ‘onderdrukt’, maar als ‘daders van het verleden’. En dus worden hun gruwelijke lotgevallen genegeerd, gebagatelliseerd of volledig doodgezwegen.

En de kerken in het Westen? Die buigen zich liever over klimaatbeleid en genderdiversiteit dan over het bloed van hun broeders en zusters. Het zou de kerkleiders sieren als ze hun stem eens verheffen voor de vervolgde christenen wereldwijd. Maar nee: politieke correctheid gaat voor morele plicht.

Wat in Congo is gebeurd, is geen op zichzelf staand incident. Het is onderdeel van een wereldwijde trend: een opmars van islamitisch extremisme, gericht tegen de westerse beschaving en tegen het christendom. Als we deze trend blijven negeren, als we blijven wegkijken uit schuldgevoel of zwakte, dan zullen de gevolgen ook onze wereld binnenkomen.

DDS spreekt wél uit wat gezegd moet worden. De 43 vermoorde gelovigen in Congo verdienen onze aandacht, ons gebed én onze woede. Dit zijn doden die niet vergeten mogen worden. Dit is terreur die benoemd moet worden.

Als het Westen zichzelf serieus wil nemen, dan moet het opstaan. Niet alleen bij terrorisme in Parijs of New York, maar ook als het bloed vloeit in een kerk in Afrika. Want een mensenleven is een mensenleven – waar dan ook, wie dan ook.