Vier maanden na 'Manchester' is de naïviteit helemaal terug: "Telkens als we zingen, winnen we!"

De tijd vliegt: het is alweer vier maanden geleden dat moslimextremist Salman Abedi in de Manchester Arena een bomaanslag pleegde en daarmee 22 onschuldigen, voornamelijk jongeren, van het leven beroofde om zijn giftige ideologie. Inmiddels is de arena weer gerepareerd en kunnen er weer concerten plaatsvinden. Zoals dat wel vaker gebeurt, trapte men af met een benefietconcert voor de slachtoffers van het bloedbad. Dat is natuurlijk een mooi eerbetoon - die slachtoffers verdienen niets minder - maar helaas was de gebruikelijke linkse wegkijkpropaganda ook weer van de partij.

Onder andere Noel Gallagher van Oasis trad daarbij op. Mooi, maar helaas moest hij halverwege het concert deze uitspraak eruit gooien: "Telkens als we zingen, winnen we!"

Ongetwijfeld bedoelt Noel het goed: wees sterk, laat je niet bang maken etc. etc. Wat hij helaas niet snapt, is dat hij met dit soort uitspraken juist het tegenovergestelde bereikt. Probleem is namelijk: je creëert er dan misschien een leuk imagine-gevoel mee waar je je op vredige dagen fijn bij kunt voelen, maar op het moment dat de zoveelste moslimextremist op je schiet, insteekt of inrijdt ben je net zo morsdood als ieder ander slachtoffer dat minder optimistisch gestemd was. Moraal van het verhaal: je schiet er niets, maar dan ook niets mee op.

Sterker nog, het is ronduit contraproductief. Het idee van dit soort acties is dat we niet 'bang' worden voor moslimterrorisme, maar dat is nu juist niet handig. Een wijs Engels gezegde luidt immers: "People do not learn how to defend themselves from their friends, but from their enemies". Als je echter blijft ontkennen dat we vijanden hebben die ons willen omleggen - en ik denk dat de talloze aanslagen dat inmiddels wel bewezen hebben - dan kom je nooit toe aan verdedigen. En dan neem je dus nooit maatregelen - een stop illegale migratie bijvoorbeeld - die écht levens kunnen redden.

Zolang we het gevaar dat ons in de ogen staart niet onderkennen, zal het altijd bij kaarsjes leggen en collectief janken en 'Vooral niet boos worden!' blijven... met alle dodelijke gevolgen van dien. 'Telkens als we wegkijken, verliezen we' zou ik dan ook zeggen.