Frits Bosch: "in de NRC worden visies gegeven die lang over de houdbaarheidsdatum zijn"
NRC Handelsblad is een prima Nederlands dagblad, hoewel....
Het blad positioneert zichzelf té hoogmoedig als een kwaliteitskrant. Eigen roem stinkt en in het geval van de NRC wordt de geur steeds zuurder. Ik ben ondertussen al ruim 45 jaar op deze krant geabonneerd en heb het zien opschuiven van rechts, maar centrum rechts, naar centrum links, naar links en al enige tijd extreem links. Maar sinds kort is het hek echt van de dam. Vandaar dit uitgebreide artikel over wat ik denk dat er schort aan de journalistiek en dan met name bij de NRC.
De NRC-redacteuren liepen afgelopen weken juichend door de gangen na het Henk Otten-interview. Wat een scoop was dat zeg! “We gaan nu doorpakken” schijnen ze tegen elkaar gezegd te hebben, want de kolommen staan vol met zinnetjes als “Forum voor Democratie is in staat van ontbinding”. De heren redacteuren hebben een bord voor de kop van hier tot Tokio.
Heerlijk!
Laten we de NRC eens onder de loep nemen om te zien hoe het zo fout heeft kunnen gaan.
De hoofdredactie zetelt sinds het jaar 2012 in Amsterdam, voorheen in Rotterdam. De krant verscheen voor het eerst op 1 oktober 1970, na een fusie van het Algemeen Handelsblad (sinds 1828) en de Nieuwe Rotterdamse Courant (sinds 1843). In 2010 werd de Belgische historicus en politicoloog Peter Vandermeersch (1961) hoofdredacteur bij NRC. Ondertussen is hij met 'pensioen'. Bij zijn aantreden gaf hij in een via GeenStijl uitgelekte interne nota aan hoe hij de krant meer 'dynamiek' wil geven in het centrum van het Nederlandse maatschappelijk debat.
In die tijd heb ik de krant zien veranderen van een sterk zakelijk georiënteerde krant met een midden signatuur, naar een amper zakelijk georiënteerde krant met een nadrukkelijk linkse signatuur. Sinds de komst van Peter Vandermeersch krijgen vermeend rechtse boeken geen recensie. Denk aan boeken van auteurs als Daniel Pipes, Anna Marie Decambre, Paul Cliteur, David Pinto en Sid Lukkassen. NRC-journalist Sjoerd de Jong pusht ondertussen wel linkse auteurs zoals Bas Heijne, Ian Buruma, Leo Lucassen, Paul Scheffer, Joris Luijendijk, Hubert Smeets, Geert Mak en Karen Armstrong.
Een redacteur vertelt me onlangs nog dat zijn stukken in de redactie zwaar onder vuur liggen:
“Mijn teksten worden gewikt en gewogen; men legt het op een goudschaaltje om te beoordelen of het als te rechts is op te vatten.”
Intellectuele lafheid is een bedreiging voor iedere journalist en precies daarop zit de NRC-hoofdredactie hun journaille dwars. Waarom ben ik eigenlijk nog steeds lid van de NRC? Dat is een vraag die ik mijzelf weleens stel! Wel, ik wil zo breed mogelijk geïnformeerd worden door drie dagbladen en drie tijdschriften, allen links of linksig. Als je anderen verwijt dat ze niet lezen, dan moet je zelf niet hetzelfde euvel vertonen.
Maar niet alleen daarom.
Als men alleen maar wil lezen wat in het eigen straatje past, hoe kan men dan de eigen visie toetsen? De eigen visie moet worden ‘uitgedaagd’ en waar nodig bijgesteld. Wat is er mis met de visie bijstellen en mogelijk toegeven dat je fout zat? In de beleggingswereld is dat een normale zaak. Daar doe je niet anders. Een foutieve visie wordt in die wereld keihard afgerekend.
Welnu, in NRC worden visies gegeven waarvan de houdbaarheidsdatum allang verstreken is. In het maatschappelijke debat bestaat geen tucht van de markt zoals in het bedrijfsleven. Met een serieus gezicht kun je lang ‘bullshit’ verkopen.
Als de NRC oprecht het intellectuele debat wil aangaan dan moet men wel oppassen. Anders vliegen lezers in looppas de deur uit. Het is begrijpelijk dat NRC haar specifieke lezersgroep bedient. Het is hun welbegrepen eigenbelang. Alle respect voor dát punt. Maar zeg dan niet dat je het intellectuele debat aangaat, want dat is onzin.
We zien soms in NRC artikelen verschijnen die men rechts zou kunnen noemen. Is men dan tot bezinning gekomen? Nou nee. Politiek links heeft het in het gehele Westen moeilijk. De toekomst van de sociaal-democratie ziet er slecht uit, tenzij er een zwaai naar rechts wordt gemaakt. In Denemarken is die zwaai al gemaakt, maar in consensusland Nederland gaat het mondjesmaat, toch gebeurt het wel.
Dus denkt men bij de NRC wellicht het volgende:
‘we laten de rechtse filosoof Maarten Boudry z’n hoofd boven het maaiveld uitsteken over het onderwerp identiteitspolitiek. Dan slaat onze Hubert Smeets het er vakkundig links af’.
Ook het demoniseren is niet van de lucht. Niet alleen Thierry Baudet, maar álle Nederlanders worden door de NRC op de korrel genomen. Zoals in het artikel “Een land dat naar de navel staart”. Mijn hemel, wat een scheldartikel was dat! Het artikel is één litanie van afbraak van Nederland. U toont geen enkel begrip en geen enkele warmte. Compassie, daar heeft u nog nooit van gehoord. Wat een hondenlul bent u, zeg! U vindt dat ons ‘land onverdraagzaam’ is. Laat u zich toch eens nakijken!
Ik hoef alleen maar uw grote vriend, de Belgische gek Guy Verhofstadt, in gedachten te nemen om te weten dat we dan nog een hele weg hebben te gaan hebben aleer we die hoogte bereiken. Het zou daarom raadzaam zijn bij de NRC om het boek van oud-redacteur Hans Moll te lezen: ‘Hoe de nuance verdween uit een kwaliteitskrant’.
Moll werd bij NRC vakkundig weggetreiterd door de gewaardeerde collegae van Vandermeersch. Veel beter zou de NRC zich kunnen richten naar het principe: “Onderzoek alles en behoud het goede” (Thessalonicenzen 5:21). Het doel? Belicht de problematiek van verschillende kanten en diepgaand. Laat je voorlichten door experts en vel pas dan een oordeel. Mag ik het eens zeggen:
“shut the f*** up als je er geen verstand van hebt!”
“Het intellectuele debat aangaan” noemen ze dat bij de NRC. Wat een lachertje!! U meent dat we niets weten van Brussel en Antwerpen. Wel, over de Brusselse aanslagen is onder mijn redactie “Waarom haten ze ons eigenlijk” verschenen. U wilde het boek niet recenseren, alweer bang om kritisch te schrijven over de islam. U ergert zich aan onze voortdurende zoektocht naar wie we zijn.
Hoe zot kun je het maken?
Vele Belgen zijn helemaal de weg kwijt, maar godzij dank niet alle. Zie de oeverloze discussies tussen Vlamingen, Flamingant, Walen en Bruxellois. Wat een voorbeeld is dit van een samenwerking tussen bevolkingsgroepen voor de rest van de EU! Brussel, Molenbeek, het centrum van de terroristische aanslagplegers, heb ik in het stuk ‘Wereld op een keerpunt’ beschreven, en ook die ‘fantastische’ burgemeester aldaar.
Zijn NRC-journalisten onlangs nog in Antwerpen geweest? En hebben ze hun ogen ook de kost gegeven? Dat is echt schrikken. Caïro is daar een keurige stad bij. Wat is die stad verloederd zeg. Liefdeloze nieuwe architectuur, rotzooi winkels, gaten in de bebouwing, gaten in de weg, bedelaars, getto’s, bewegwijzering van hier naar nergens. Bewoners lijken er niets om te geven. FC Anderlecht is ook al niet om aan te gluren.
Voor de NRC-hoofdredactie heb ik slechts één advies: ga snel naar Parijs, maar ik raad u aan eerst bij Van Fenema langs te gaan. Knapt u echt van op! oud-NRC-hoofdredacteur Vandermeersch is ondertussen het toonbeeld van een failliete denkwereld.
Ik juich het toe dat er van intellectuele zijde serieus oppositie gepleegd wordt tegen de Vandermeerschen, de Van Nieuwkerken en de Leo Lucassen van déze aarde. Ik acht ze medeverantwoordelijk voor de achteruitgang van de sociale cohesie en alle ellende die we om de oren krijgen.
De opkomst van extreme krachten in de samenleving zijn duidelijke signalen dat het niet goed zit.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten