Experts waarschuwen: zonder wegen géén woningen meer

“Als er geen weg ligt, heb je niets aan een woning,” zegt Herman Reinten van ReintenInfra. Een waarheid als een koe, maar in politiek Den Haag lijkt niemand dat meer te beseffen. Gemeenten weten het wel. Bouwbedrijven ook. Maar zij lopen vast in een moeras van regels, vertragingen en geldgebrek.

Nederland is gebouwd op infrastructuur – letterlijk. Maar die infrastructuur is gebouwd in de jaren zestig en zeventig en nadert onverbiddelijk het einde van haar levensduur. Bruggen, viaducten en sluizen worden niet vervangen of versterkt, maar afgeschreven en verwaarloosd. Onderhoud wordt uitgesteld, omdat er ‘geen geld is’. Totdat het wél misgaat – en dan is het te laat.

Dat is geen doemdenken, dat is een reëel scenario. Dresden, Genua – dáár stortten bruggen daadwerkelijk in. Nederland is daar niet immuun voor. Integendeel: we lopen precies dezelfde risico’s, terwijl onze bestuurders achteroverleunen en hopen dat het hen niet overkomt onder hun ambtstermijn.

Woningbouwers staan klaar. Plannen zijn gemaakt. Locaties zijn uitgezocht. Maar zonder bereikbaarheid komt er niets van terecht. Geen wegen, geen openbaar vervoer, geen riolering: geen huizen. En dus geen oplossingen voor de woningnood. En wat is de reactie van het kabinet? Regels, regels, regels – en vooral geen geld.

De bouwers vragen niet alleen om geld, maar ook om duidelijkheid. De stikstofregels zijn ondoorzichtig, vergunningen laten eindeloos op zich wachten, en elke gemeente verzint zijn eigen CO2-normen. Zelfs parkeerplaatsen en geluidseisen zijn een jungle geworden. Het gevolg? Complete woonwijken kunnen niet doorgaan omdat de weg erheen ontbreekt – of omdat de papieren niet op orde zijn.

Maar er ís wél geld – als je het maar wilt zien. Nederland moet volgens de NAVO-norm miljarden extra uitgeven aan defensie. En infrastructuur valt daar ook onder. Wegen, bruggen en spoorlijnen zijn niet alleen economisch essentieel, maar ook militair strategisch. Denk aan bereikbaarheid in crisissituaties, mobiliteit van troepen en evacuatiemogelijkheden. Als we dát geld koppelen aan woningbouw, hebben we eindelijk de hefboom die nodig is.

“Zo kunnen we het wegenstelsel weer robuust maken,” zegt Reinten terecht. En dat is cruciaal, want als we doorgaan zoals nu, breekt de boel letterlijk af. Letterlijk.

In Frankrijk betalen werkgevers mee aan OV. In de VS stijgt de btw als er tramlijnen worden aangelegd. In Kopenhagen financieren vastgoedontwikkelaars de metro die hun projecten bereikbaar maakt. Dáár denken ze vooruit. Dáár begrijpen ze dat infrastructuur de sleutel is tot wonen, werken én vrijheid van beweging.

Waarom kunnen wij dat niet? Waarom zitten wij vast in een bureaucratisch moeras van regeltjes die elkaar opheffen, terwijl de samenleving stagneert?

De tijd van rapporten, taskforces en “zorgvuldige afwegingen” is voorbij. De feiten zijn glashelder: zonder wegen geen woningen. Zonder investeringen geen toekomst. En zonder politiek lef geen enkel uitzicht op verbetering.