Rita Verdonk eist: Dakloze asielzoekers en migranten uit Den Haag – 'Eigen inwoners eerst!'

Volgens Verdonk moet Den Haag weer prioriteit geven aan zijn eigen inwoners. Dakloze Hagenaars die al jaren in de knel zitten met huisvesting, kwetsbare gezinnen, jongeren die noodgedwongen bij familie bivakkeren — zij horen volgens haar op de eerste plaats te komen. Niet de asielzoekers zonder verblijfsvergunning, niet de derdelanders uit Oekraïne die hier blijven hangen, en zeker niet de “mysterie-gasten” die weigeren te zeggen waar ze vandaan komen.

“We kunnen hier niet iedereen opvangen. Wie geen binding heeft met Den Haag, geen verblijfstitel heeft of hier zonder werk doelloos ronddoolt, moet terug. Punt.,” aldus Verdonk, die haar reputatie als IJzeren Rita nog altijd alle eer aandoet.

De aanleiding voor haar uitbarsting is de nieuwe ETHOS-telling, een methode die dakloosheid nauwkeurig in kaart brengt. De resultaten zijn schokkend: bijna twee keer zoveel daklozen als vorig jaar. In totaal zwerven er zo’n 6.250 mensen door de stad — en een aanzienlijk deel daarvan heeft géén enkele binding met Den Haag.

Maar in plaats van daadkracht kiest het Haagse college voor wegkijken. De wethouder zegt dat we “realistisch moeten zijn'' en schuift maatregelen door naar “een later moment”. Een eufemisme voor uitstel, volgens Hart voor Den Haag.

De partij komt met een duidelijke lijn:

Het zijn harde woorden, maar volgens Verdonk is het simpelweg eerlijker.

“Het is de hoogste tijd om Hagenaars op één te zetten.”

De toon van Verdonk is onverbloemd, maar haar boodschap vindt gehoor bij veel inwoners. De onvrede over de groeiende druk op woningen, zorg en veiligheid stijgt, terwijl het stadsbestuur blijft vasthouden aan wat critici “moreel idealisme” noemen. Hart voor Den Haag noemt het tijd voor herprioritering: hulp waar die hoort, bescherming voor wie hier thuishoort.

Of het linkse college zal luisteren, is maar de vraag. Maar één ding is duidelijk: met Rita Verdonk in de Haagse raad is de tijd van wegmoffelen voorbij. Ze zegt wat velen denken, maar niet durven uitspreken: Eigen huis eerst. Hagenaars op één.

En dat klinkt, in deze tijd van bestuurlijke lafheid, als pure verademing.