Iijjccoo at Dutch Wikipedia
Theo van Gogh geschrapt uit Canon van Amsterdam: politieke correctheid wint van historische eerlijkheid
Amsterdam heeft het voor elkaar: in de nieuwe Canon van de stad is Theo van Gogh geschrapt.
De man die in 2004 door een islamitische extremist werd vermoord vanwege zijn woorden en zijn kunst, is niet langer onderdeel van wat volgens de gemeente “de geschiedenis van Amsterdam” heet.
Een absurde beslissing, en een dieptepunt in de omgang van Nederland met zijn eigen recente verleden.
Van Gogh eruit, koffietentjes erin
De nieuwe Canon - een herziening van de versie uit 2008 - vervangt gebeurtenissen als de moord op Van Gogh, de Wallen en de Olympische Spelen van 1928 door hoofdstukken over “meerstemmigheid, verschillen, kolonialisme, gastarbeiders en koffietentjes.”
Ja, koffietentjes.
De moord op een Amsterdamse kunstenaar, de moord op de vrije meningsuiting, wordt ingewisseld voor een lofzang op hippe cafés.
Waar Van Gogh ooit symbool stond voor de strijd om het vrije woord, is dat vrije woord nu letterlijk uit de stadsgeschiedenis weggepoetst.
Lees ook
De enige politiek-religieuze moord in moderne tijd
Zoals critici terecht opmerken: de moord op Theo van Gogh was de enige politiek-religieuze moord in de moderne Nederlandse geschiedenis.
Een moord die ons land tot op de dag van vandaag heeft gevormd.
Het was het moment waarop Nederland wakker werd uit de droom van grenzeloze tolerantie.
De dag dat het debat over islam, vrijheid en zelfcensuur voorgoed veranderde.
En precies dát moment wordt nu genegeerd door de stad waar het gebeurde.
🟦 DDS zegt wat anderen niet durven:
Dit is geen “nieuwe Canon”, dit is geschiedvervalsing.
Wie Theo van Gogh schrapt, wist de moord op de vrijheid van meningsuiting uit het collectieve geheugen.
👉 Steun DDS zodat wij dit blijven benoemen: https://dds.backme.org of doneer via NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media.
De woke herschrijving van de geschiedenis
Het Stadsarchief Amsterdam en het college wilden “meer aandacht voor verschillen en perspectieven.”
Een commissie van negen experts kreeg de opdracht de Canon “diverser en inclusiever” te maken.
Dat klinkt onschuldig, maar de uitkomst is pijnlijk voorspelbaar:
geschiedenis wordt niet meer verteld om te begrijpen, maar om te heropvoeden.
De boodschap is duidelijk: de moord op Van Gogh past niet meer in het narratief van de stad dat vooral “verbinding” wil uitstralen.
De confrontatie met religieus fanatisme, met het falen van de overheid en met de angst voor zelfcensuur - dat schuurt te veel.
Dus wordt het weggemoffeld.
“Personen spelen geen hoofdrol meer”
De commissie verdedigt de beslissing door te zeggen dat “personen geen hoofdrol meer spelen in de nieuwe Canon.”
Volgens hen draait het nu om thema’s, niet om individuen.
Maar dat is een vals argument.
Geschiedenis bestaat bij de gratie van mensen die iets durfden, iets deden of iets verloren.
Zonder individuen geen verhaal, geen les, geen herinnering.
Als Johan Cruijff of Theo van Gogh niet meer genoemd mogen worden, omdat dat “te veel nadruk op één persoon” zou leggen, dan is dat geen evenwicht, maar angst.
Angst voor confrontatie
Theo van Gogh was fel, provocerend, soms grof - maar dat was precies zijn rol.
Hij hield de samenleving een spiegel voor en stelde vragen die niemand anders durfde te stellen.
Dat hij daarvoor werd vermoord, maakte hem tot symbool van een strijd die nog steeds actueel is: de vrijheid om te zeggen wat je denkt, ook als het anderen niet bevalt.
Die vrijheid is in Amsterdam kennelijk niet meer welkom.
De stad die ooit trots was op haar rebellen, lijkt nu bang voor haar eigen verleden.
De Canon als politiek project
Wat bedoeld was als educatief overzicht van de stadsgeschiedenis, is verworden tot een politiek instrument.
Onder het mom van “inclusiviteit” wordt selectief gewist wat niet past in het moderne zelfbeeld van het college van Amsterdam.
De Canon van 2025 laat zien wat er gebeurt als bestuurders geschiedenis gaan herschrijven:
niet de waarheid blijft over, maar een gefilterde versie van de werkelijkheid waarin iedereen zich comfortabel moet voelen.
Maar geschiedenis hoort niet comfortabel te zijn.
Ze hoort te confronteren.
Een belediging voor de vrijheid
Het schrappen van Theo van Gogh is niet alleen een belediging voor zijn nagedachtenis, maar ook voor iedereen die nog gelooft in vrijheid van meningsuiting.
Amsterdam zou trots moeten zijn op zijn geschiedenis van debat en durf, niet bang voor de herinnering aan één man die die vrijheid tot het uiterste verdedigde.
Nu rest alleen de vraag:
hoe lang duurt het nog voordat ook Pim Fortuyn uit de geschiedenisboeken wordt gewist?
🟥 Vind jij ook dat de moord op Theo van Gogh nooit vergeten mag worden?
Steun DDS zodat wij de vrijheid blijven verdedigen - in de geest van Theo.
👉 Ga naar https://dds.backme.org of doneer direct via NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
Lees ook
Loading
