Oorlogshitser en neocon-architect Dick Cheney (84) overleden - man die conservatisme perverteerde

De man die zijn carrière bouwde op oorlog, angst, machtsmisbruik en cynische leugens is niet meer. En dat zal weinig oprechte rouw opleveren buiten het corrupte establishment dat hij jarenlang trouw diende.

Voor katholiek-conservatieven, traditionelen en klassiek-rechtse denkers was Cheney alles wat conservatisme níét hoort te zijn: oorlogsgezind, gewetenloos, amoreel en geworteld in een wereldbeeld waarin morele orde werd ingeruild voor brute machtspolitiek. Zijn dood markeert het einde van een tijdperk - en hopelijk het definitieve failliet van de neocon-agenda die zovelen heeft verraden.

Cheney begon zijn carrière onder Richard Nixon en Gerald Ford, maar zijn opmars begon pas echt toen hij als minister van Defensie onder George H.W. Bush de Golfoorlog coördineerde.

Later kroop hij weer naar het centrum van de macht: in 2001 werd hij vicepresident onder George W. Bush. Maar in werkelijkheid was hij vaak méér dan dat. Cheney trok aan de touwtjes - Bush Jr. mocht het gezicht zijn, maar de lijnen werden getrokken door Dick zelf.

Hij was de belangrijkste aanjager van de Irakoorlog in 2003, gebaseerd op leugens over “massavernietigingswapens” die er nooit waren. Het resultaat:

Conservatieve waarden? Geen spoor. Geen focus op gezin, geloof, gemeenschap of soevereiniteit. Alles draaide bij Cheney om interventie, oorlog, en het uitrollen van “Amerikaanse democratie” met bommen en tanks.

Wat Cheney deed, was conservatisme kapen. Hij presenteerde zichzelf als Republikein, maar had niets met traditionele waarden. Geen respect voor internationale orde, geen gevoel voor morele begrenzing. In plaats daarvan: eindeloze oorlogsretoriek, uitbreiding van de ‘deep state’, massasurveillance via de Patriot Act, Guantanamo Bay, marteling onder het mom van nationale veiligheid...

Hij leverde Amerika over aan de veiligheidsgekte, waarin burgerrechten ondergeschikt werden aan staatsterreur en militarisering. En hij sleurde Europa mee in dat drama. Nederland stuurde militairen naar Afghanistan en Irak omdat ‘onze bondgenoot’ het vroeg - een bondgenoot die werd geleid door een kille strateeg zonder geweten.

Voor conservatieven, christenen, libertariërs en echte patriotten was Cheney het absolute tegenovergestelde van alles waar ze voor staan. Hij vernietigde soevereiniteit, voedde globalisme, en bouwde het politieke kartel waartegen conservatief-rechts zich nu - twintig jaar later - nog steeds verzet.

Dick Cheney is dood. En met zijn dood eindigt hopelijk ook het tijdperk waarin neoconservatieve haviken hun oorlogszucht konden vermommen als “patriottisme”. De wereld is niet veiliger geworden door zijn daden. De VS is niet sterker geworden. Het conservatisme is niet verrijkt, maar besmeurd.

Cheney stond niet voor vrijheid, maar voor macht. Niet voor moraliteit, maar voor manipulatie. Niet voor vrede, maar voor eindeloze oorlog. Zijn erfenis is één van puin, wantrouwen en geopolitieke misère.

Laat zijn naam daarom voortleven - niet als held, maar als waarschuwing. Een herinnering aan wat er gebeurt wanneer conservatisme losraakt van moraal en bezwijkt voor het gif van het neoconservatisme.