Prins Andrew totaal doorgeslagen – woede-uitbarsting na onthulling pervers schandaalboek

Maar dat is slechts het topje van de ijsberg. Want de beweringen in het boek van schrijver Andrew Lownie zijn ronduit huiveringwekkend – en tonen een beeld van een ‘koninklijk’ figuur die zich decennia lang buiten elke morele en wettelijke grens bewoog. En het paleis? Dat zwijgt. Natuurlijk. Want het stinkt tot op het bot.

Auteur Andrew Lownie dook vier jaar lang diep in het leven van Andrew – en dat blijkt een duik in het riool van de Britse elite. Geen inkomen, geen baan, maar wél een miljoenenimperium. Hoe dat kan? Dankzij dubieuze deals, duistere connecties, en het schaamteloos uitmelken van zijn status als 'speciale gezant' voor internationale handel. Geen diplomatieke missie was hem te min, zolang het maar leidde tot golftrips, feesten en geschenken.

Volgens Lownie gebruikte Andrew zijn status niet om zijn land te dienen, maar om zichzelf te verrijken – een bevoorrechte parasiet, die jarenlang op kosten van de Britse belastingbetaler een leven leidde dat niemand zich kan voorstellen. Zijn luxevilla van 35 miljoen euro, zijn ritjes over het landgoed van 4800 hectare, zijn flamboyante levensstijl – terwijl de gewone Brit ploetert om de energierekening te betalen.

En dan is er nog het seksuele aspect – gruwelijk, smerig, beschamend. In het boek worden de connecties met zedendelinquent Jeffrey Epstein uitvoerig besproken. Andrew zou niet alleen een “seksverslaafde” zijn geweest, maar ook iemand die zó ver ging in zijn seksuele voorkeuren dat zelfs Epstein hem ‘te pervers’ vond.

Lees die zin nog eens. Epstein. Vond. Hem. Te. Pervers.

Er zijn vrouwen die verklaren dat Andrew dingen deed in de slaapkamer die hen shockeerden, zelfs als zij al het één en ander gewend waren. Dit is geen roddel. Dit zijn getuigenissen, met naam en toenaam. En het paleis? Nogmaals: geen commentaar. De familie die z’n vingers niet wil branden aan de eigen rotzooi.

En dus zien we nu het tragikomische beeld van een prins die woedend uithaalt naar wegwerkers omdat er een verkeersdrempel ligt bij zijn uitrit. Een man die geen enkele verantwoordelijkheid kent. Die gewend is altijd z’n zin te krijgen. Die leeft alsof het 1825 is – in plaats van 2025.

De arbeiders op straat deden gewoon hun werk. Maar Andrew, opgefokt, opgejaagd, paranoïde van de naderende publicatie, kon zich niet meer beheersen. Hij scheldt, commandeert, kleineert – en denkt nog steeds dat hij onschendbaar is.

Een recente peiling spreekt boekdelen: tweederde van de Britten wil dat Andrew al zijn titels verliest. En terecht. Dit is geen ‘incident’. Dit is een patroon van misbruik, arrogantie en decadentie die jaren, decennia zelfs, heeft kunnen voortwoekeren onder de mantel van koninklijke bescherming.

Hij is al sinds 2019 geen officieel werkend lid meer van het koningshuis – maar woont nog wél in Royal Lodge, rijdt nog wél rond in peperdure auto’s, en doet nog steeds alsof hij boven de wet staat. Zijn dochters Beatrice en Eugenie zouden “diep beschaamd” zijn. En wie kan het ze kwalijk nemen?

Prins Andrew is geen uitglijder. Hij is het symptoom van een systeem waarin elites elkaar de hand boven het hoofd houden, waar belastinggeld wordt misbruikt, en waar wangedrag jarenlang wordt verzwegen. De echte vraag is niet alleen wat Andrew heeft gedaan – maar wie het allemaal wist. En wie hem jarenlang liet begaan.

Wat DDS betreft is het tijd voor volledige transparantie. Niet alleen over de daden van Andrew, maar ook over de rol van het paleis, de regering, en hun mediahulpjes die dit jarenlang onder het tapijt veegden.

De waarheid komt nu naar buiten. Laat het boek maar komen. Laat de beerput openbreken. Het is tijd.