De verontwaardiging over Israël na het uitbreken van de oorlog in Gaza wordt inmiddels zó ver doorgetrokken, dat zelfs wetenschappelijke samenwerkingen onder een moreel vergrootglas komen te liggen. Onderzoek naar voedselzekerheid, waterbeheer, mentale gezondheid, duurzame vliegtuigtechnologie en zelfs Alzheimerbestrijding – stuk voor stuk projecten waar Israëlische en Nederlandse universiteiten in samenwerken – staan nu onder druk. Waarom?
Omdat Israël overhoop ligt met de Palestijnen in Gaza. En dus zou elke vorm van samenwerking “morele medeplichtigheid” zijn. Wat een complete ontsporing van het debat.
👉 Geen linkse intimidatie aan Nederlandse universiteiten. Stop de Hamasprotesten!
Academici ondersteunen terreursympathisanten en joodse studenten worden gejaagd. De maat is vol.
✍️ Teken vandaag nog deze petitie en laat je stem horen Militaire samenwerking? Onzin. Dit gaat om fundamenteel, civiel onderzoek
De Telegraaf maakt het haarscherp duidelijk: het gros van de 140 samenwerkingsprojecten tussen Nederlandse en Israëlische instellingen is fundamenteel en civiel van aard. Denk aan:
- AI voor duurzame bouw
- Opsporing van drinkwatervervuiling
- Betere ziekenhuiszorg aan huis
- Dronetechnologie voor medische toepassingen
- Kwantumfysica en Alzheimeronderzoek
En ja, sommige Israëlische universiteiten hebben ook banden met het leger – zoals letterlijk elke universiteit in de wereld uiteindelijk meewerkt aan dual use toepassingen. Maar dat betekent nog niet dat elk project daar automatisch in opgaat. Dat is alsof je de TU Delft verantwoordelijk maakt voor een vliegtuigongeluk omdat ze ooit lesgaven aan een vliegtuigontwerper.
Dit is geen kritisch ethisch debat meer. Dit is emotionele ketenverantwoordelijkheid in het kwadraat.
Van academische onafhankelijkheid naar moreel groepsdenken
Wat vooral opvalt, is hoe snel universiteiten knikken voor de druk van radicale demonstranten. Universiteitsbesturen die zich ooit hard maakten voor academische vrijheid, buigen nu voor mensen met spandoeken, tentenkampen en megafoons. De een na de ander zet een ethische commissie op, bevriest uitwisselingsprogramma’s of verbreekt contacten met Israëlische universiteiten.
En let op: niet vanwege concrete aanwijzingen voor betrokkenheid bij wapentechnologie, maar omdat er “zorgen leven in de community” of “de perceptie veranderd is.”
Sinds wanneer zijn subjectieve gevoelens het criterium voor internationale wetenschappelijke samenwerking?
Als dit zo doorgaat, zijn straks alleen nog Iran, Cuba en Qatar acceptabele partners
Wat we nu zien, is dat
wetenschap politiek besmet wordt. En het is niet de politiek van gezond verstand, maar van extreem-linkse moraalridders die vinden dat alles wat met Israël te maken heeft, moet worden geboycot – of het nu over bommen gaat of over bacteriën.
De VN-moraal van landen als Cuba, Iran en Syrië is inmiddels de standaard geworden voor universitaire deugregels. Israël – een democratisch land met een vrije pers, onafhankelijke rechtspraak en toonaangevende wetenschap – wordt uitgesloten. Maar met regimes die hun bevolking onderdrukken wordt gewoon samengewerkt, zolang ze niet toevallig terugschieten op Hamas.
👉 Geen linkse intimidatie aan Nederlandse universiteiten. Stop de Hamasprotesten!
Academici ondersteunen terreursympathisanten en joodse studenten worden gejaagd. De maat is vol.
✍️ Teken vandaag nog deze petitie en laat je stem horen Tijd om academisch Nederland wakker te schudden
Het moet maar eens afgelopen zijn met deze morele hysterie. Israëlische wetenschappers zijn geen oorlogsmisdadigers. Ze zijn collega’s. Mensen die – net als hun Nederlandse partners – proberen de wereld vooruit te helpen. Op technologisch vlak, op medisch gebied, op het gebied van voedsel en duurzaamheid.
Dat we nu in Nederland zover zijn dat Alzheimeronderzoek met Israëlische kennisinstellingen onder vuur ligt, zegt niet iets over Israël. Het zegt alles over hoe ver we zelf zijn afgedwaald.
Wetenschap moet bruggen bouwen, geen muren optrekken. Als universiteiten hun eigen rol serieus nemen, dan beschermen ze samenwerking – juist waar het moeilijk is.