Band of Brothers-acteur Neal McDonough blijft trouw aan zijn geloof in een losgeslagen Hollywood

McDonough is sinds 2003 getrouwd met de Zuid-Afrikaanse Ruvé Robertson, met wie hij vijf kinderen heeft. Toen hij in 2003 werd gecast voor Scoundrels, liet hij meteen weten geen romantische scènes met andere actrices te willen spelen. Toen hij weigerde een andere vrouw te kussen, werd hij zonder pardon ontslagen. “Ik was verbaasd,” zei hij daarover. “Het was een vreselijke situatie. Daarna kon ik nergens meer aan de bak, omdat mensen dachten dat ik een religieuze fanaticus was.”

Dat hij toegewijd katholiek is, ontkent McDonough niet. Maar zijn overtuiging komt voort uit liefde en respect, niet uit fanatisme. “Ik kus geen andere vrouw omdat deze lippen maar voor één vrouw zijn,” verklaarde hij in Closer Weekly. Voor hem geldt: zelfs als het geacteerd is, blijft het ontrouw.

Zijn morele houding bracht hem in conflict met de opvattingen van veel Hollywoodstudio's, waar fysieke intimiteit in scripts als vanzelfsprekend wordt beschouwd. Maar McDonough legt zich daar niet bij neer. Bij zijn rol in Desperate Housewives werd zijn standpunt gerespecteerd. Showrunner Marc Cherry zei, nadat McDonough aangaf niet te zullen zoenen: “Dan moet ik gewoon beter schrijven.”

Het toont hoe een heldere morele houding niet hoeft te botsen met creativiteit. Integendeel, het kan er zelfs toe leiden dat er met meer respect en diepgang wordt geschreven.

In de recent verschenen film The Last Rodeo, geproduceerd door McDonough en zijn vrouw, speelt hij voor het eerst de held die “het meisje krijgt aan het eind”. In dit geval: zijn échte vrouw Ruvé. Speciaal voor de film speelde zij zijn personage’s echtgenote, zodat de slotkus niet slechts acteerwerk zou zijn, maar een oprecht moment van liefde. “Het was een van de mooiste momenten uit mijn carrière,” zei McDonough. “Op het grote scherm laten zien hoeveel ik van mijn vrouw houd, dat was de bekroning van alles.”

De acteur vindt dat Hollywood te vaak oppervlakkige, gewelddadige of seksueel geladen films produceert. In plaats daarvan zet hij zich met zijn productiemaatschappij in voor films die draaien om geloof, familie en morele waarden, zoals Guns N’ Moses, een recent onafhankelijk drama over solidariteit tussen geloofsgemeenschappen. Die film behandelt het leven na een aanslag op een synagoge en roept op tot wederzijds begrip en respect.

“De waarheid is wat God mij zegt,” aldus McDonough. “We moeten elkaar liefhebben en God eren. Dat zijn de twee grote opdrachten.” Zijn films zijn daar een verlengstuk van: ze nodigen uit tot reflectie, gesprek en verdieping. Niet alleen voor christenen, maar voor ieder mens die zich afvraagt hoe hij een beter mens kan zijn. Als echtgenoot, ouder, collega of burger.

Neal McDonough laat zien dat morele integriteit geen belemmering hoeft te zijn voor succes, zelfs niet in een industrie die vaak andere waarden promoot. Zijn standvastigheid dwingt respect af, niet alleen onder gelovigen, maar ook onder filmmakers die beseffen dat grenzen stellen geen zwaktebod is, maar een kracht.

Zeker in een tijd waarin ‘alles moet kunnen’, is McDonoughs keuze juist verfrissend. Het zou Hollywood sieren als meer acteurs niet alleen zouden nadenken over wát ze spelen, maar ook over wat ze met hun rollen uitdragen. Over relaties, trouw en de menselijke waardigheid.

McDonough bewijst dat principes niet in de weg hoeven te staan van artistiek succes, maar eerder richting geven. Of zoals hij het zelf zegt: “Zodra je het juiste nastreeft, word je een gelukkiger mens. Niet omdat het makkelijk is, maar omdat het goed is.”