Romeinen 8 waait door de gevangenis

Ruim een week geleden organiseerde CAMA een avond in Woerden over Syrië. CAMA is een interkerkelijke zendingsbeweging die over de hele wereld kerken ondersteunt. Ook kerken in Syrië. Voor deze avond waren drie christelijke Syrische voorgangers uitgenodigd die vertelden over het Syrië anno 2013. Ik was op deze avond aanwezig en hoorde veel interessante dingen voorbij komen. Eergisteren stond verlag één op deze website. Dat artikel ging vooral over Syrië in het algemeen. In dit tweede artikel over deze avond zal ik vooral ingaan op de situatie van de christelijke minderheid momenteel in Syrië.

De drie voorgangers (Said Abdelnour, Samer Yonan en Gabi Ishua) wonen momenteel alle drie in Nederland. Zij hebben echter veel contact met vrienden, familie en gemeenteleden die nog steeds in Syrië verblijven. Zij vertellen dat de situatie voor de christenen erg complex is. De meeste christenen zijn niet per se voor het regime van Assad. Maar uit angst voor de toekomst en uit angst voor de islamitische extremisten steunen sommigen toch de huidige regering.

Slachten
Veel christenen in Syrië hebben een Westerse naam. Of een naam die Westers klinkt, maar eigenlijk een Bijbelse naam is. Te denken valt aan George, Paul(us), David, Peter, John en Jack. Daarmee zijn zij al een doelwit op zich. Sommige christenen worden (o.a. in het Noorden van Allepo) onthoofd. Één van de voorgangers nam zelfs het woord slachten in de mond. Hier in Nederland hoeven we maar aan Theo van Gogh te denken om te weten hoe letterlijk men dat soms neemt. Veel christenen in Syrië zijn de afgelopen jaren martelaar geworden.

De situatie is voor christenen zo slecht dat velen wegvluchten naar Jordanië, Turkije en Libanon. Omdat moslimgroeperingen christenen in Allepo zonder pardon op straat zetten en het huis inpikken, er veel honger is, weinig medicijnen zijn en christenen moeten vrezen voor hun leven, vluchten veel christenen weg uit de stad. Één van de voorgangers was voorganger in Allepo. Van de christenen die hij kent in de stad is zo'n 60 tot 70% weggevlucht. Vreemd genoeg heeft dat geen invloed op het kerkbezoek. Sterker nog. Kwamen er vroeger op de bidstonden op dinsdag zo'n 30 à 40 mensen opdagen, tegenwoordig ligt dat aantal soms boven de 300. Hetzelfde geldt voor de vieringen op zondag. De kerk is afgeladen vol. Er is in Syrië een enorme honger naar Gods Woord.

Romeinen 8
Een bijzonder verhaal dat één van de voorgangers vertelde, wil ik u niet onthouden. In Syrië is het verboden om te evangeliseren op straat. Een christen doet dat toch en wordt gearresteerd. Hij wordt veroordeeld tot een gevangenisstraf en zit in zijn cel, zonder Bijbel. Hij vraagt zijn vrouw het boek naar binnen te smokkelen. Zij doet dat, maar het plannetje wordt doorzien door de chefbewaker. Hij neemt de Bijbel in beslag en begint in zijn kantoortje de Bijbel in stukken te scheuren. Zo groot is zijn haat.

Als de christen die evangeliseerde vrij komt, vertelt hij dat hij het toch niet helemaal zonder Gods Woord hoefde te doen. Als de bewaker de Bijbel vernietigt, 'ontsnapt' er één bladzijde. Deze bladzijde wordt door de wind of een luchtstroom meegenomen en landt precies voor de cel van de christen. Als hij het blaadje opraapt, ziet hij dat het Romeinen 8 is. Al die tijd in de gevangenis leest hij die ene bladzijde uit de Bijbel en, zo zei hij, hij raakt er niet op uitgekeken. Romeinen 8 is dan ook een bijzonder mooi hoofdstuk. Mijn lievelingshoofdstuk zelfs, vooral de laatste verzen. U kunt deze Bijbelpassage hier lezen.

Ondanks de moeilijke situatie van christenen in Syrië, zijn verhalen als deze de verhalen die hoop geven.