- Frits Bosch - Bakas: “Leve het kolonialisme, leve de Hollanders, leve de slavernij!”

Ik stuur prof dr Piet Emmer, emeritus hoogleraar geschiedenis onder andere gespecialiseerd in de Slavernij, Universiteit Leiden, onderstaande tekst.

Adjiedj Bakas: “Nou mijn voorouders deden hetzelfde werk op plantages in Suriname als negerslaven, woonden in dezelfde huisjes en onder dezelfde belabberde omstandigheden. Maar hindoestanen maken niet zoveel stampij over die tijd. Waarom ook? Mijn moeder vroeg eens aan de buurvrouw, een negerin, in de middenklasse waar we woonden: “Als de Hollanders je niet uit Afrika hadden gehaald, hoe zou je er dan n u aan toe zijn? “ Ze riposteerde: :””Meisje, dan zat ik nu te kniezen in een armzalig hutje in Afrika. En waar zou ik er dan aan toe zijn als de Hollanders je niet uit India hadden gehaald? ”Mijn moeder antwoordde: “Dan zat ik nu te kniezen in een armzalig hutje in India. Waarop ze lachend in koor riepen: “Leve het kolonialisme, leve de Hollanders, leve de slavernij!”

Geachte heer Emmer: “wat is uw mening hierover?”

Emmer: “Dank voor het toezenden van het citaat van de heer Bakas over de contractmigranten. Helemaal gelijk heeft Bakas niet. Inderdaad was het werk van de contractanten vrijwel identiek aan dat van de slaven. Maar er waren ook verschillen. Elke contractant had het recht na vijf jaar verblijf in Suriname op een gratis retourpassage naar Brits Indië. De beloning, het aantal werkuren en de bestraffingen werden gecontroleerd door de Britse consul in Paramaribo. Hij had gezag, want een negatieve rapportage kon de stopzetting van de recrutering voor Suriname betekenen. Suriname moest een "protector of immigrants "aanstellen, bij wie de contractanten konden klagen. De werkgever moest de contractant (en) in de gelegenheid stellen de "protector of immigrants "te bezoeken.  Het is duidelijk dat de meeste contractanten er in Suriname in materieel opzicht op vooruit gingen. Ze konden elke dagen eten kopen en konden sparen. Ook konden ze postwissels sturen naar familie in Brits Indië. De meerderheid van de contractanten heeft dan ook zijn of haar recht op een retourpassage omgeruild voor een stukje grond in Suriname en is daar gebleven. Voor de goede orde: de slaven hadden deze rechten niet en waren voor hun welzijn dus veel meer afhankelijk van hun eigenaar. Met de conclusie kan ik mij verenigen: sommige contractanten waren in Brits Indië van de honger gestorven als ze zich niet hadden aangemeld als contractant. Mannen vrouwen, die wel een contract hadden getekend, kregen in de overzeese kolonies kinderen, die langer waren dan de kinderen in Brits Indië, het bewijs van betere voeding en minder ziektes. Overigens waren ook de ex-Afrikanen in de Nieuwe Wereld gemiddeld langer dan de Afrikanen in Afrika. “

Heer Emmer, “Maar het punt dat Bakas maakt is dat ze het in Suriname minder slecht hebben dan waar ze vandaan kwamen. De nakomelingen van slaven in de VS hadden “We are going back to Africa’ als leuze. Daar kwam niets van terecht. Ze hebben het in de VS veel beter… “

Emmer: “Dat is correct. De Europese landverhuizers hadden gemiddeld hogere inkomens in de Nieuwe Wereld ( Noord- en Zuid-Amerika dan de achterblijvers. Na WO Ii kunt daar ook nog Zuid-Afrika en Australië/Nieuw-Zeeland aan toevoegen. Ook de slaven uit Afrika hadden het in materieel opzicht gemiddeld beter dan de slaven, die in Afrika bleven. Voor de slaven, die naar Noord-Amerika zijn vervoerd ( ongeveer 7% van het totaal) is dat allemaal uitgerekend, onder meer door nobelprijswinner Bob Fogel. Ook de contractarbeiders uit Brits-Indië, Java en China zijn er gemiddeld na hun migratie in inkomen op vooruit gegaan. Voor de Brits-Indische migranten is dat duidelijk te maken met het lage percentage (30%) van de contractanten, dat gebruik heeft gemaakt na een verblijf van 10 jaar of 5 jaar ( Suriname) gratis terug te keren naar Brits Indië. Kortom, hoe je ook in de Nieuwe Wereld (plus Australië, etc)  aankwam, als vrije immigrant, als slaaf of als contractarbeider, je ging er gemiddeld meestal op vooruit. “

Heer Emmer, “Dit zijn toch belangrijke zaken die helaas niet worden meegenomen in de overwegingen. Men wenst “dat we bewust worden van onze geschiedenis” maar dan wel heel selectief en activistisch. Ik vind dit toch een teken hoe verknipt we zijn. Neem dan ook het achterlijke woke. We zijn echt een verkeerde weg ingeslagen. En dan moet nota bene een zwarte Surinamer ons daarop wijzen! “

Emmer: “In het gepolitiseerde klimaat van vandaag zijn het alleen de nakomelingen van de contractarbeiders en de slaven, die de materiële vooruitgang in de Nieuwe Wereld ter sprake kunnen brengen. Als wij dat doen, zijn we witte racisten”

De koning heeft zijn excuses aangeboden en vergiffenis gevraagd. Het was van een ongekende kruiperigheid. Het wekte verbazing dat hij er niet bij was gaan liggen om de voeten van Surinamers te kussen. Uw populariteit was al gedaald maar is nu op het nulpunt aanbeland. U doet er goed aan uit ons land op te hoepelen en neem dan Maxima en uw drie zwoele dochters mee. Het Nederlandse koningshuis dient te verdwijnen. Nederland moet weer een republiek worden. We zijn helemaal klaar met deze genante poppenkast. We zijn ook klaar met Mark Rutte en z’n verzameling nonvaleurs. Het is de hoogste tijd dat Nederland weer neerdaalt op aarde. We hebben onszelf inmiddels wel voldoende in eigen voet geschoten.

P.S.: voor degenen die meer willen weten over slavernij verwijs ik naar de boeken van prof dr Piet Emmer. Voor degenen die het zich makkelijker maken verwijs ik naar prof dr Thomas Sowell, Cornell University, voor zijn circa 30-tal video’s op Youtube. Ik verwijs ook naar mijn recente artikelen op DDS: Ons slavernijverleden wordt eenzijdig en activistisch belicht, 16-6-23, Suriname is een failed state en dat heeft te maken met de etnische opdeling 19-6-23, Herstelbetalingen? Stop met zwelgen in slavernij verleden, 20-6-23. In mijn komend boek Kafkaistan ga ik in op slavernij.