-Frits Bosch- Onze Parlementaire Democratie is failliet

Ik heb zeker al vijf keer op deze portal gezegd dat ons parlementaire systeem failliet is. Dat is niet omdat ik zo briljant ben om dat te melden. Want iedereen ziet dat het zo is. De mensen in het land weten het en de lezer dezes weet het. Het kan zo niet langer. Het is over en uit. Het is al zo lang duidelijk. Kabinet Schoof, het extra parlementaire kabinet, was al een ultieme noodgreep. Het was een gedrocht dat alle kanten op ging, behalve de goede. De grote winnaar, de PVV, had er nooit zo aan moeten beginnen. Wilders krijgt de schuld dat het niet werkte. Onzin. Hem werd het mes op de keel gezet. Hij had er nooit aan moeten beginnen.

Inmiddels heeft Frans Timmermans het veld moeten ruimen. Hij was de verkeerde persoon op de verkeerde plaats. Hij kan nog niet met een gerust gevoel met pensioen want hij heeft nog een stevig vuiltje te ruimen in Brussel. De combinatie Groen Links en Partij van de Arbeid is nog steeds niet gefuseerd. Terecht, want het klopt van geen kanten. Hoe wil Jesse Klaver in een nieuw kabinet aanschuiven terwijl hij de grote verliezer is binnen een club die vreselijk rammelt?! Het gevolg van deze stagnatie is dat de mensen in het land geen enkel vertrouwen meer hebben in deze onderhandelingen. Bovendien is het ook slecht voor het land zelf: wat gedaan moet worden gebeurt niet.

Bij Buitenhof hebben we het gesprek gevolgd van Cees Verman, CDA, en Roger van Boxtel, D66. Ook zij waren natuurlijk niet blij zoals het verloopt. Maar de conclusie die werkelijk iedereen in het land ziet is dat dit niet zo kan doorgaan. Mijn oplossing is weg met de 27 partijen. We gaan naar een twee partijenstelsel. Dat betekent niet dat de ellende voorbij is maar wel dat alle blokkades opgeheven worden. Voorts zou ik veel minder democratie wensen: minder overheid, veel meer particuliere sector. Dat betekent kettingzaag tevoorschijn halen.