-Mark Jongeneel- Denkdwang & de pogrom van 7 oktober: hoe de islamolinkse leugen regeert

Dat is het nieuwe machtsblok. Geen partij, geen officieel front, maar een ideologische eenheid van progressieve zelfhaat en islamitische slachtoffercultus, die samen bepalen wie goed is en wie fout. En geloof me: Israël is fout. Altijd. Punt.

We zagen het op 7 oktober 2023. Geen “geweldsescalatie”. Geen “conflict”. Maar een barbaarse pogrom. Hamas-strijders vielen Israël binnen, martelden, vermoordden, verkrachtten. Het was de grootste slachtpartij op Joden sinds de Holocaust. En wat deed islamolinks Nederland? Zwijgen. Of erger: de schuld omdraaien.

Binnen een paar dagen werd de aanval gerelativeerd, gebagatelliseerd en vervangen door het bekende riedeltje: Israël bezet, Palestina lijdt, Hamas wie? De NPO draaide al snel overuren om “context” te bieden. Universiteiten faciliteerden pro-Hamas-bijeenkomsten. GL/PvdA spraken over disproportioneel geweld, en Frans Timmermans papegaaide Hamas-cijfers alsof ze van het CBS kwamen.

Het islamolinkse narratief is helder: Israël is de agressor, de kolonist, de apartheidstaat. En wie dat durft te betwijfelen, krijgt het stempel “extreemrechts” of “onmens”. Denk zelf? Dan ben je verdacht.

Dat is denkdwang. En het wordt gestuurd door islamolinks Nederland.

Wat het extra wrang maakt: de Holocaust, ooit bedoeld als waarschuwend historisch anker, wordt nu ingezet als morele stok om Israël mee te slaan. “Jullie zouden beter moeten weten,” zegt links. Alsof zes miljoen doden in Auschwitz Israël verplichten om zich niet te verdedigen tegen barbaren met raketten.

Het is moreel pervers. Maar het past perfect in het islamolinkse wereldbeeld, waarin slachtofferschap een wapen is, waarheid onderhandelbaar, en Joodse zelfverdediging een misdaad.

We moeten het durven zeggen: islamolinks is geen onschuldige ideologische flirt. Het is een systeem van morele chantage, historische verdraaiing en culturele ondermijning. Het is de reden dat docenten zich niet meer uitspreken, journalisten niet meer graven, en politici knikken in plaats van spreken. Het is de reden dat Joodse studenten zich niet veilig voelen op hun eigen universiteit. Het is de reden dat Hamas’ terreur wordt genegeerd, maar Israël wordt gevild.

Islamolinks ondermijnt onze vrijheid, onze veiligheid en ons gezonde verstand. En het rukt op, in onderwijs, media, kunst, NGO’s en politiek. Het infiltreert niet met wapens, maar met framing, slachtoffermoraal en censuur.

Vrijheid begint bij denken wat je wil, zeggen wat je denkt, en weigeren te buigen voor de denkpolitie. Wie vandaag zwijgt over 7 oktober, maar schreeuwt zodra Israël terugslaat, staat niet voor vrede, maar voor verraad.

En wie zich laat ringeloren door het islamolinkse narratief, kiest niet voor inclusie of gelijkheid, maar voor leugen, lafheid en onderwerping.

We hebben lang genoeg geknikt. Het is tijd om terug te slaan. Niet met geweld, maar met waarheid. Met feiten. Met moed. Want wie vandaag niet denkt, leeft morgen in een dictatuur van morele idioten en religieuze extremisten die buigen voor Teheran.

En dat, dames en heren, is pas echt de verkeerde kant van de geschiedenis.