BBB’er Anja Keuter treedt terug na taakstraf - vissers gestraft waar ze gesteund zouden moeten worden

Het gevolg: een taakstraf van 55 uur, waarvan 30 voorwaardelijk, en een boete van 15.000 euro voor haar familiebedrijf. Een symbolische straf, maar de politieke gevolgen zijn groot. Keuter, een vrouw die jarenlang haar nek uitstak voor boeren en vissers, voelt zich gedwongen om op te stappen.

Niet omdat ze kwaadwillend was. Maar omdat in dit land vissers inmiddels worden behandeld als criminelen.

De zaak van Anja Keuter staat niet op zichzelf. Vissers worden al jaren gecriminaliseerd door regels, dwangsommen en controles. Ze moeten voldoen aan een doolhof van Brusselse richtlijnen, stikstofquota, sleepnetbeperkingen en veiligheidsvoorschriften die elk jaar veranderen.

Waar de overheid ooit trots was op de Nederlandse visserij – symbool van vakmanschap, familiebedrijven en zeevaardersmentaliteit - is nu een klimaatgehoorzaam moloch ontstaan waarin elke vissersboot wordt gezien als een bedreiging. De visserij is, net als de landbouw, langzaam uitgekleed door regelgeving en achterdocht.

En wie zich niet honderd procent aan die absurd complexe regels houdt, krijgt de rechter op zijn dak.

De rechter zegt dat Keuter als bestuurder “feitelijk leiding gaf” aan het bedrijf, en daarom verantwoordelijk is voor elke overtreding - hoe klein ook. In werkelijkheid is dat niets anders dan bestuurlijke afrekenpolitiek.

Een visserijbedrijf op Urk draait op familie, vakkennis en traditie. De regels zijn zo complex dat zelfs juristen ze niet allemaal begrijpen. Toch wordt iemand als Keuter, die haar hele leven in die sector heeft gewerkt, publiekelijk neergezet als “fraudeur”.

Ze zegt dat ze in beroep overweegt te gaan, en terecht. Want als de overheid vissersbedrijven behandelt als misdadigers, terwijl de echte fraude zich bij multinationals en Brusselse subsidies afspeelt, dan is het rechtssysteem de weg kwijt.

Keuter koos ervoor om haar zetel op te geven “om te voorkomen dat de fractie, zowel provinciaal als landelijk, wordt belast met de negatieve aandacht”. Een besluit dat haar siert. Waar andere politici zich vastklampen aan hun functie na echte schandalen, toont zij karakter en verantwoordelijkheidsbesef.

De BBB-fractie in Flevoland zegt “begrip en respect” te hebben voor haar beslissing. En terecht: dit is geen kwestie van integriteit, maar van een vrouw die wordt geslachtofferd door het systeem dat ze probeerde te veranderen.

De ironie is bitter. De partij die opkwam voor boeren en vissers, verliest in de provincie haar boegbeeld - juist dóór de wetten en instanties waartegen ze strijdt.

Wat hier speelt, is groter dan één zaak. Nederland straft steeds vaker de mensen die het land draaiend houden: boeren, vissers, chauffeurs, kleine ondernemers. Terwijl bureaucraten, klimaatlobbyisten en gesubsidieerde activisten het beleid bepalen.

De vissers op Urk, de boeren in Overijssel, de bouwers in Brabant - allemaal stuiten ze op hetzelfde probleem: een overheid die wantrouwt, niet vertrouwt. Wie zich verdedigt, wordt uitgekleed. Wie doorwerkt, wordt gestraft.

En ondertussen blijft Den Haag trots verkondigen dat men “werkt aan draagvlak en rechtvaardigheid.” Wat een gotspe.

Anja Keuter verdient steun, geen veroordeling. Zij symboliseert wat er mis is met dit land: de overheid staat niet langer aan de kant van haar burgers, maar tegenover hen. De vissers die ooit de trots van de natie waren, worden nu gezien als overlast.

Als de politiek nog een greintje eergevoel heeft, zou ze niet Keuter moeten vervolgen, maar de regelzucht en hypocrisie die onze visserij vernietigt.

Want wie de zee leegmaakt van vissers, maakt Nederland leeg van zijn ziel.