Natalia Deriabina / Shutterstock.com
Kraamzorg niet meer gegarandeerd - Nederland faalt zelfs bij de geboorte van nieuw leven
Wat ooit vanzelfsprekend was, blijkt het niet meer te zijn: kraamzorg.
In steeds meer delen van Nederland is die niet langer gegarandeerd, vooral in achterstandswijken.
Zorgorganisaties trekken zich daar terug omdat het “niet rendabel” is, terwijl jonge gezinnen radeloos achterblijven.
Volgens een rondvraag van Nieuwsuur kampen steden als Utrecht met een tekort aan aanbieders.
Er zijn lange wachtlijsten, minder keuze, en in sommige gevallen krijgen vrouwen helemaal geen kraamzorg – terwijl zij daar wettelijk wél recht op hebben.
Het is een triest voorbeeld van hoe Nederland zijn prioriteiten volledig kwijt is.
De harde realiteit: rijke buurten wél hulp, gewone gezinnen niet
Wat hier gebeurt, is niets minder dan zorgselectie op postcode.
In de rijke buitenwijken zijn nog genoeg kraamzorgaanbieders te vinden.
Maar in buurten waar mensen het minder breed hebben - juist daar waar hulp het hardst nodig is - trekken organisaties hun handen er vanaf.
Dat heet in beleidsjargon “cherry picking”: zorgverleners kiezen bewust de makkelijke, winstgevende gebieden en laten de rest vallen.
Het gevolg is dat jonge moeders in kwetsbare situaties letterlijk aan hun lot worden overgelaten.
Nederland anno 2025: een land dat miljarden uitgeeft aan klimaat, migratie en stikstof, maar geen geld of organisatiekracht meer heeft voor de zorg rond pasgeboren baby’s.
Lees ook
Een overheid die overal is - behalve waar ze nodig is
De ironie is schrijnend.
De overheid bemoeit zich met alles - van wat je eet tot hoe je reist - maar wanneer het gaat om de bescherming van nieuw leven, laat ze het afweten.
Er is geen controle, geen toezicht, geen plan.
De ministeries wijzen naar elkaar, verzekeraars verschuilen zich achter bureaucratische regels, en zorginstellingen zeggen dat ze “niet kostendekkend kunnen werken.”
Iedereen praat over verantwoordelijkheid - niemand neemt die.
Ondertussen zitten jonge gezinnen, vaak met lage inkomens, met de handen in het haar.
De moeder net bevallen, de vader uitgeput, en geen enkele kraamverzorgende die komt helpen.
Dit is niet zomaar een tekort, dit is beschavingsarmoede.
🟦 DDS zegt wat de rest van de media niet durft.
Nederland is een land geworden dat alles organiseert - behalve de dingen die er écht toe doen.
👉 Teken de petitie “Abortus is geen mensenrecht”
Wie het leven niet beschermt, verliest het morele kompas dat een samenleving bijeenhoudt.
De bureaucratie wint van het gezond verstand
De kraamzorg is kapotgemaakt door een bureaucratisch zorgsysteem waarin papieren, protocollen en winstpercentages belangrijker zijn dan gezinnen.
De zorgverzekeraars zijn de regisseurs geworden, niet de zorgverleners.
Alles draait om contracten, cijfers en “efficiëntie.”
Het gevolg is voorspelbaar:
- minder personeel,
- meer werkdruk,
- minder menselijke zorg.
Kraamzorginstellingen geven zelf toe dat ze liever werken in “makkelijkere” gebieden - minder reistijd, meer betalende klanten, minder risico.
En dus worden de kwetsbare gezinnen weer de dupe.
Waar blijft de politiek?
Wat doet de politiek ondertussen?
In Den Haag is er geen enkel debat over dit falende zorgbeleid.
De Kamer is drukker met klimaatquota en EU-wetten dan met de basiszorg voor jonge gezinnen.
Het ministerie van Volksgezondheid had hier al lang moeten ingrijpen.
Kraamzorg is geen luxe, het is een essentiële voorziening voor moeder en kind.
Het hoort niet afhankelijk te zijn van winstmodellen of postcode.
Toch kijkt de politiek weg, uit angst om in te grijpen in het zorgsysteem dat ze zelf heeft gecreëerd.
![[Juiste link!] Stop de leugen: abortus is géén mensenrecht - teken deze verklaring aan de Tweede Kamer](https://r.testifier.nl/Acbs8526SDKI/resizing_type:fill/width:3840/height:2560/plain/https://s3-newsifier.ams3.digitaloceanspaces.com/staging.dailystandard.nl/images/2025-11/shutterstock-2521369585-6912036f54baa.jpg@webp)
Een samenleving die geen plaats meer heeft voor nieuw leven
Het tekent een dieper probleem:
Nederland is een land geworden dat niet meer opkomt voor gezinnen, kinderen en geboortezorg.
De politiek zegt dat ze “meer bevolkingsgroei” wil door migratie, maar investeert niet in de eigen bevolking.
We bouwen opvangcentra voor asielzoekers, maar sluiten kraamafdelingen in ziekenhuizen.
We hebben coördinatoren tegen van alles – van racisme tot klimaatdepressie -
maar geen fatsoenlijke dekking voor de zorg van een pasgeboren kind.
Dat is moreel failliet.
Lees ook
Van verzorgingsstaat naar verwaarlozingsstaat
De kraamzorgcrisis is geen losstaand incident, maar onderdeel van een bredere trend.
De verzorgingsstaat verandert stap voor stap in een verwaarlozingsstaat.
Of het nu gaat om ouderenzorg, jeugdopvang of geboortezorg - overal vallen gaten.
En telkens krijgen we dezelfde uitleg:
“Er is krapte op de arbeidsmarkt.” “Het is financieel niet rendabel.” “De markt moet het zelf oplossen.”
Dat is neoliberaal taalgebruik voor: zoek het zelf maar uit.
🟥 Nederland kan beter - en moet beter.
Een land dat het begin van het leven niet beschermt, heeft zijn ziel verloren.
👉 Teken hier de petitie “Abortus is geen mensenrecht”
Want pas als we weer leren het leven te koesteren, kunnen we spreken van echte beschaving.
Conclusie
Kraamzorg hoort geen privilege te zijn voor wie toevallig in de juiste wijk woont.
Het is een basisrecht, onderdeel van een samenleving die zorg en leven serieus neemt.
Dat Nederland dat niet meer kan garanderen, zegt alles over de richting waarin we bewegen:
weg van zorg, weg van gemeenschap, weg van menselijkheid.
En zolang de politiek blijft doen alsof dat “een probleem van de markt” is,
blijft dit land langzaam uit elkaar vallen - gezin voor gezin, kind voor kind.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
Lees ook
Loading
