Jan Dijkgraaf fileert Vollenbroek: “Monster dat boeren kapotmaakt”

Zijn woorden zijn scherp, maar raak. Wie, zoals Vollenbroek, mensen die te goeder trouw handelden – PAS-melders die niets fout deden – wegzet als “kankergezwel” in de regering, is het recht op een beleefde benadering allang verloren. Dijkgraaf noemt hem een pisvlek, en dat is nog zacht uitgedrukt.

Dijkgraaf schrijft:

Geen letterlijke natuurlijk, voegt hij eraan toe, maar de boodschap is helder: zulk moreel sadisme verdient uitsluiting, niet beloning.

Want dat is precies wat nu gebeurt: Vollenbroek mag zijn voorwaarden dicteren aan de Nederlandse overheid, en partijen als NSC buigen voor zijn eisen alsof ze met een heilige te maken hebben. Dijkgraaf prikt genadeloos door dat absurde frame heen: deze man is geen redder van de natuur, hij is een juridisch wapen dat wordt ingezet tegen gewone gezinnen op het platteland.

Maar Dijkgraaf spaart ook de politieke medeplichtigen niet. Hij richt zijn pijlen op NSC-Kamerlid Harm Holman, die minister Wiersma vergeleek met “een koe die na tien inseminaties maar naar de slachtbank moet.”

Dijkgraaf noemt het terecht “seksistisch en smakeloos”, maar erger nog is de inhoud: Holman eist dat Wiersma zwicht voor de dictaten van Vollenbroek, en dreigt zelfs met steun aan een motie van wantrouwen als ze dat niet doet.

NSC, ooit gepresenteerd als moreel geweten, valt definitief door de mand als politiek vehikel zonder ruggengraat. Dijkgraaf:

En dat gezicht blijkt knettergroen, pro-activistisch, anti-boer.

Tussen alle politieke rotzooi door geeft Dijkgraaf ook een boodschap van steun aan Femke Wiersma. Hij ziet haar strijd, haar tranen, haar weerstand tegen chantage. En hij zegt wat niemand anders durft te zeggen in Den Haag: blijf staan. Laat je niet kapotmaken.

Want ja, Vollenbroek is 76. En ja, het NSC-hobbyproject van Omtzigt is over vier maanden geschiedenis. Dus er is hoop. En zolang mensen als Dijkgraaf blijven schrijven wat er écht speelt, kan de waarheid zich een weg banen door de drek van de Haagse machtspolitiek.

In een tijd waarin bijna niemand het meer opneemt voor boeren, waarin ministers huilend tegenover Kamerleden staan die hen chanteren met actiegroep-propaganda, is het Briefje van Jan een verademing. Het is grof, het is scherp, het is uitgesproken – maar het is eerlijk.

Wie Johan Vollenbroek nog een redelijke gesprekspartner noemt, is medeplichtig aan het kapotmaken van de Nederlandse landbouw. En wie NSC nog ziet als fatsoenlijke middenpartij, heeft niet opgelet. Jan Dijkgraaf wel. En gelukkig blijft hij schrijven.