Jetten blijft trekken aan dood paard: alleen D66 wil kabinet met GL/PvdA

Alsof de verkiezingen nooit hebben plaatsgevonden, probeert hij alsnog een kabinet bij elkaar te fantaseren waarin VVD, CDA, GroenLinks-PvdA én D66 samen gezellig het land besturen. Een klassieke ‘middenvariant’ zoals men dat in de Haagse bubbel noemt, maar in werkelijkheid gewoon het linkse kartel in optima forma.

Er is alleen één probleem: niemand wil met hem mee. Zelfs Jesse Klaver - ja, Jesse Klaver! - bedankt voorlopig voor de eer. En dat zegt alles.

In een opvallende wending houdt zelfs GroenLinks-PvdA de boot af. Jesse Klaver, de net aangestelde voorzitter van de fusiepartij, lijkt voorlopig geen trek te hebben in wéér een kabinet met D66, VVD en CDA. Dat is verrassend, want als iemand normaal gesproken altijd staat te popelen om aan te schuiven bij het kartel, is het Klaver wel.

Maar blijkbaar heeft zelfs hij inmiddels door dat het electoraal zelfmoord is om wéér met de VVD in zee te gaan. En geef hem eens ongelijk: de kiezer is er klaar mee. De jarenlange samenwerking tussen links en ‘liberaal’ heeft ons massa-immigratie, klimaatdwang, stikstofchaos, woningnood en cultuurverval gebracht.

Terwijl Jetten zichzelf voor schut zet met zijn eenzame roep om samenwerking met links, wijzen andere partijen de juiste kant op. VVD, CDA en JA21 spreken duidelijk hun voorkeur uit voor een kabinet dat rechts van het midden opereert. Geen klimaatgekte, geen woke-sentiment, geen linkse belastingdrift.

Dilan Yesilgöz houdt voor de verandering wél vast aan wat ze haar kiezers beloofd heeft: “Ik ben consistent in mijn verhaal,” zegt ze, en dat klinkt - in deze tijd - bijna revolutionair. Ook CDA-leider Henri Bontenbal benoemt nadrukkelijk dat de mogelijkheden op rechts liggen.

En dat klopt. De kiezer heeft gesproken. Rechts heeft gewonnen. Punt.

Toch blijft Rob Jetten het proberen. Alsof hij zijn verkiezingswinst alleen maar ziet als een middel om zijn persoonlijke klimaatagenda alsnog door de strot van Nederland te duwen. Hij gedraagt zich als een kind dat zijn zin niet krijgt. Alsof hij het mandaat heeft om weer met zijn oude vriendjes door te regeren, terwijl het politieke landschap ingrijpend veranderd is.

Jetten is de laatste kartelgelovige die denkt dat de combinatie VVD, CDA, D66 en GL/PvdA nog geloofwaardig is. Maar dat model is dood. De samenleving is radicaal anders gaan denken. De problemen zijn te groot. De onvrede te diep. En de behoefte aan échte verandering - geen cosmetisch beleid van dure woorden - groeit met de dag.

Jetten staat alleen. En terecht. Zijn droom van een zogenaamd ‘middenkabinet’ dat feitelijk gewoon een links kabinet is, is niets meer dan een rookgordijn voor meer klimaatdrammers, meer migratie, meer EU, meer betutteling. Maar die tijd is voorbij.

Het land snakt naar beleid dat veiligheid, identiteit, bestaanszekerheid en soevereiniteit centraal stelt. Niet naar wéér een coalitie van partijen die achter de schermen tóch allemaal dezelfde agenda uitvoeren.

Jetten mag blijven roepen wat hij wil. De kiezer heeft inmiddels iets anders geroepen. En dát is waar het kabinet op gebaseerd moet worden.