Timmermans klem in eigen partij: ruzie over asielbeleid barst los bij GroenLinks-PvdA

Een klein, maar hyperactief clubje partijleden maakt hem het leven zuur. Het gaat, hoe kan het ook anders, om migratie. Timmermans wil uitstralen dat zijn partij ook “streng” kan zijn op asiel en migratie, maar een flinke groep leden wil daar niets van weten.

Op het partijcongres dit weekend wordt het hoofdstuk ‘migratie’ uit het verkiezingsprogramma letterlijk aan flarden geschoten. Er liggen maar liefst 45 amendementen klaar. Bij geen enkel ander thema zijn zó veel wijzigingen ingediend.

Dat zegt alles. Migratie is hét splijtzwam in de partij. En Timmermans, die dacht dat hij er met een paar wollige woorden wel uit zou komen, staat nu in de vuurlinie.

Timmermans probeert het nog positief te framen: hij noemt de opstand “een teken van betrokkenheid.” Maar iedereen snapt dat dit gewoon betekent dat hij zijn eigen troepen niet in het gareel krijgt.

Zijn koerswijziging - steun voor het advies van de staatscommissie die pleit voor maximaal 50.000 migranten per jaar (nog steeds absurd veel, maar minder dan nu) - ligt onder vuur. Zijn leden willen géén rem. Ze willen open grenzen, en zien elke beperking als verraad aan hun heilige ideologie.

Dat dit broeit, was al langer duidelijk. In een recent verschenen boek over de linkse fusie wordt beschreven hoe Timmermans zijn migratiekoers eigenlijk een halfjaar eerder wilde presenteren. Hij durfde niet. Letterlijk omdat hij bang was dat het tot een scheuring zou leiden tussen de GroenLinks achterban en die van de oude PvdA.

En die angst was terecht. Want nu het eindelijk op tafel ligt, breekt de pleuris alsnog uit.

Dit toont de kern van het probleem met Timmermans: hij wil twee gezichten zijn. Naar buiten toe stoer doen en zeggen dat hij “grip op migratie” wil. Maar intern is hij gegijzeld door de radicale vleugel van GroenLinks en PvdA, die niets moet hebben van grenzen, van beperking of van realisme.

En dus staat hij daar: klem, machteloos, laveren tussen twee werelden. Het enige dat hij uitstraalt is een totaal gebrek aan geloofwaardigheid.

Wie dit ziet, weet één ding: Timmermans is geen leider. Hij kan zijn eigen partij niet in de hand houden, laat staan een land besturen. Terwijl Nederland snakt naar duidelijkheid over migratie, verdrinkt hij in interne ruzies en ideologisch gevechtjes.

De conclusie? Dit weekend zien we precies waarom GroenLinks-PvdA nooit een alternatief kan zijn. Als je al uiteen wordt gereten door een paar fanatieke leden over migratie, hoe wil je dan een land van 18 miljoen mensen leiden?