VVD-truc: Yesilgöz speelt toneel om kiezers te misleiden - kartelstrategie in volle glorie

Maar wie haar woorden écht beluistert, hoort iets anders. Geen krachtig “nooit”, geen “dat doen we niet, punt.” Nee, ze zei: “Ik vind het ongeloofwaardig” en “Dat gaat hem gewoon niet worden.” Dat is géén harde afwijzing. Dat is politiek toneel, zorgvuldig ingeoefend voor twijfelende kiezers.

Het is exact het soort misleiding dat de VVD al twintig jaar perfectioneert: rechts praten, links regeren.

Strategisch gezien is het een meesterzet. De VVD weet donders goed dat er duizenden kiezers zijn die balanceren tussen VVD, D66, CDA en JA21 - mensen die zich zorgen maken over migratie, belastingen en veiligheid, maar boven alles één ding niet willen: Frans Timmermans als premier.

Door nu stoer te doen en zogenaamd “nee” te zeggen tegen GL-PvdA, trekt Yesilgöz die kiezers terug. Ze creëert het beeld dat de VVD nog een “centrumrechtse” partij is, terwijl iedereen weet dat die partij in de praktijk elk kartelbesluit van Brussel en het klimaatbeleid van D66 gewoon uitvoert.

Het is politieke marketing, geen overtuiging.

Wat Yesilgöz doet, past precies in het patroon van haar voorganger. Mark Rutte gebruikte jarenlang dezelfde truc: vlak voor verkiezingen een paar “rechtse” statements droppen - en daarna vrolijk met D66 of de PvdA regeren. Yesilgöz probeert hetzelfde scenario opnieuw te verkopen, alleen in een nieuwe verpakking.

Ze zegt tegen de kiezers: “Ik wil niet met Timmermans.” Maar in de volgende zin noemt ze CDA en D66 als partijen die “waarschijnlijk allebei in het kabinet terechtkomen.” Met andere woorden: de deur naar links blijft open, alleen de klink is even omhoog gezet.

En wie gelooft dat CDA en D66 zich plotseling zouden aansluiten bij een écht rechtse koers, leeft nog in 2010. Bontenbal en Jetten zijn de trouwste kartelsoldaten van het land. Ze praten over “centraal bestuur” en “stabiliteit”, maar leveren in Brussel hun handtekening onder alles wat Nederland armer, zwakker en afhankelijker maakt.

Yesilgöz zegt dat ze “duidelijkheid” vraagt van andere partijen. Maar wie geeft zélf geen duidelijkheid? Juist: de VVD.

Ze klaagt over accijnzen, CO₂-heffingen en hypotheekrenteaftrek - zaken die nota bene onder VVD-leiding juist werden verslechterd. Wie heeft de CO₂-heffing ingevoerd? Wie verhoogde accijnzen? Wie schafte fiscale voordelen af voor gezinnen en middenstanders?

De VVD. Telkens weer.

En nu komt Yesilgöz zogenaamd “op voor de gewone Nederlander”, terwijl ze jarenlang de partij was van multinationals, EU-regels en massa-immigratie. De hypocrisie is ronduit verbluffend.

De echte strategie achter deze move is doorzichtig. De VVD voelt dat ze terrein verliest - eerst aan de PVV, nu ook aan BBB en JA21. Yesilgöz moet dus iets doen om de centrumpartijen (CDA, D66) weer naar zich toe te trekken.

Door zich “af te zetten” tegen Timmermans probeert ze de VVD te positioneren als het “redelijke alternatief”. Niet te links, niet te rechts - precies de plek waar het kartel zijn macht altijd herwint.

Het is geen ideologische breuk, maar een herpositionering. Een toneelstuk dat bedoeld is om de macht te behouden.

En reken maar dat de VVD - als het puntje bij paaltje komt - gewoon weer met wie dan ook in zee gaat, zolang er maar een paar ministersposten in het verschiet liggen.

De VVD doet wat ze altijd doet: de kiezer bespelen, niet vertegenwoordigen. Yesilgöz weet donders goed dat haar zogenaamd ferme uitspraken bedoeld zijn om twijfel te zaaien bij mensen die op het punt staan naar de PVV of BBB over te stappen. Maar het is leeg theater.

Als ze écht afstand wilde nemen van Timmermans, had ze gezegd: “Met GL-PvdA regeren we niet. Punt. Nooit.” In plaats daarvan zegt ze: “Ik vind het ongeloofwaardig.”

Dat is niet politiek leiderschap, dat is marketing. En Nederland heeft genoeg marketeers gehad.