Hoorzitting klimaat Britse 'House of Commons'
Geen consensus!
'Oudgediende' schreef gisteren in een commentaar op mijn blog:
Van politici moet men kunnen eisen dat zij zich breed laten informeren om een tot een goed gefundeerd besluit te komen. Dat is hun taak. De burger heeft niet de mogelijk zich ook zo degelijk op de hoogte te stellen en moet ervan op kunnen bouwen dat dat ook gebeurt.
In het klimaatdebat blijkt duidelijk dat dat niet gebeurt en dat de politiek zich krampachtig vastklemt aan een enkel en betwistbaar standpunt, daarin gesteund door de volgzame media. Dat onze welvaart door deze eenzijdigheid hierdoor sterk benadeeld zal worden, dringt kennelijk niet tot hen door. Dat is onbegrijpelijk.
Ik ben het met hem eens.
Eerder schonk ik aandacht aan de parlementaire bespreking van van het laatste rapport van het VN-klimaatpanel (IPCC), waartoe Machiel de Graaf (PVV) het initiatief had genomen. Het initiatief was prijzenswaardig. Het resultaat was bedroevend. Hoewel zij daartoe herhaaldelijk was uitgenodigd, kon staatssecretaris Wilma Mansveld geen wetenschappelijk bewijs overleggen van een significante invloed van de mens op de opwarming van de aarde (die 17 jaar geleden is gestopt!). Zij volstond met op te merken dat voor haar de 'consensus' genoeg was, daarmee aangevend dat elke drang tot waarheidsvinding haar vreemd is. Tot op heden heeft de bewindsvrouwe zich een loyaal uitvoerder van het beleid getoond, zonder zich ook maar een moment af te vragen, of zelfs te willen afvragen, of dat beleid wel stoelt op soliede wetenschappelijke inzichten en of het wel tot het beoogde doel (de redding van onze planeet! grapje!) leidt.
Kan het ook anders? Ja, het kan ook anders. Wat dát betreft kan het Nederlandse parlement nog iets van de Britse collega's leren.
Het 'House of Commons Energy and Climate Change Committee' hield onlangs een hoorzitting waar ook drie klimaatsceptici als getuigen optraden: Professor Richard Lindzen, Massachusetts Institute of Technology, Nicholas Lewis, klimaatonderzoeker en Donna Laframboise, auteur.
In het verleden heb ik reeds verschillende malen aandacht aan Lindzen en Laframboise geschonken. Nick Lewis is een relatief nieuwe ster aan het firmament. Hij werkt thans samen met Marcel Crok aan een omvangrijk rapport voor de Britse 'Global Warming Policy Foundation' (GWPF). Het is de bedoeling dat dit rapport over niet al te lange tijd ook in het Nederlands uitkomt.
In het verleden heb ik reeds verschillende malen aandacht aan Lindzen en Laframboise geschonken. Nick Lewis is een relatief nieuwe ster aan het firmament. Hij werkt thans samen met Marcel Crok aan een omvangrijk rapport voor de Britse 'Global Warming Policy Foundation' (GWPF). Het is de bedoeling dat dit rapport over niet al te lange tijd ook in het Nederlands uitkomt.
Als professionele klimatoloog en voormalig leidend auteur van het VN-klimaatpanel weet Lindzen natuurlijk van de hoed en de rand. De schaduwkant van zijn presentatie is echter dat hij zich af en toe te veel in orakeltaal hult, die waarschijnlijk slechts voor ingewijden volledig begrijpelijk is. De invloed van de zon komt in zijn hele verhaal nauwelijks voor. Zoals hij mij eens een aantal jaren geleden persoonlijk heeft toevertrouwd, is hij daarover sceptisch. Hij zit meer op de lijn van interne variabiliteit van het klimaatsysteem. Misschien dat hij nu een ietsepietsie is opgeschoven, want hij verwijst er wel naar in de beantwoording van vragen. Maar om nu te zeggen daar hij zich daar nu vierkant achter stelt? Nee! Hij blijft uiterst voorzichtig. En daar is veel voor te zeggen.
Van de kant van de parlementariërs was Peter Lilley (Conservative) bijzonder op dreef in het stellen van relevante vragen. In iets mindere mate gold dat ook voor Graham Stringer (Labour). Wetenschappelijk is dat natuurlijk irrelevant, maar politiek betekent dat dat de vragen niet alleen van rechts, maar ook van links komen. De implicatie daarvan is een depolitisering van het klimaatdebat. En dat is alleen maar goed!
De video van de hoorzitting is hier te vinden. Judith Curry heeft er een snelle transcriptie van gemaakt. Ik pik er een paar krenten uit, waarbij ik mij beperk tot het gedeelte van de hoorzitting waar de klimaatsceptici aan het woord kwamen.
Lewis: Observations point in one direction, model simulations point in a different direction towards substantially higher warming. Policies are based on projections of models. Models dont reflect the current evidence including the reduction in aerosol cooling effect strength. If aerosol cooling is lower, then it follows that the warming is less from carbon dioxide. The model simulations used in AR5 predate this particular finding.
Lewis: The issue is how much warming to expect from the different scenarios. From my point of view, those projections are about 60% higher than they would be if they had sensitivity consistent with observations.
Lindzen: Previous panel says you can trace statements in the SPM to main report. That is probably true, although they allow the SPM to change the main document. 31 pages leaves a lot out. The issue is selection of statements. The omissions are significant.
Lindzen: You are asking a policy question and most scientists would like to avoid it. The range of uncertainties include the possibility that warming of 2C is a net benefit.
Lindzen: Whatever the UK decides to do will have no impact on your climate, but will have a profound impact on your economy. Trying to solve a problem that may not be a problem by taking actions that you know will hurt your economy.
Lindzen: I think the IPCC assessment of natural variability is not adequate and there is not much argument about that. No models at present do an acceptable job on ENSO and the multidecadal oscillations. And also not the longer timescale circulations of the oceans on timescales of thousands of years. The fact that the system can change on its own is an important development in public understanding of climate change.
Laframboise: If you want the public to have confidence in a public body, the body should do its best to be objective.
Lindzen: At this point, we dont know what to do about it. We have certainty about adverse consequences of the policy options on the economy, but uncertainty about the impact of the policy options on the environment
Aldus enkele elementen uit de snelle transcriptie van Judith Curry.
Lees verder hier.
Mijn conclusie: De wereldgemeenschap geeft 1 miljard per dag uit aan een klimaatbeleid, waarvoor geen stevige wetenschappelijke basis bestaat. Het is de moderne variant van de traditionele Afrikaanse regendans en even effectief!
Voor mijn eerder DDSbijdragen zie hier.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
Lees ook