Civitas Christiana terecht boos: condoom met blasfemie in Rijksmuseum is schandalig

Toch noemt het Rijksmuseum dit “een historische aanwinst” en “een bijzonder voorbeeld van prentkunst”.

Maar waar ligt de grens? En waarom is het blijkbaar wél moedig om het christendom te bespotten, maar volstrekt ondenkbaar om bijvoorbeeld een spotprent van Mohammed op te hangen in dezelfde zaal?

Dat is precies wat Civitas Christiana aankaart. En terecht.

Civitas Christiana zegt het zoals het is:

De Franse revolutie, waar deze condoomprent vandaan komt, ging gepaard met massale kerkhaat, vernieling van heiligdommen, en de moord op duizenden nonnen, priesters en gelovigen.

Maar nu ligt er dus een seksueel object in een vitrine met een spotprent van diezelfde periode – en de curator noemt dat “cultureel waardevol”.

Dan rijst de vraag: waarom mogen christenen worden bespot in naam van kunsthistorie, maar krijgen we nooit historische context als het gaat om de islam?

Want een spotprent van Mohammed – zelfs uit de 18de of 19de eeuw – zou ondenkbaar zijn in het Rijksmuseum. Niet omdat die niet bestaan. Maar omdat men bang is.

Bang voor rellen. Bang voor brand. Bang voor protesten die niet vreedzaam verlopen.

Het Rijksmuseum zegt dat het condoom “in context” getoond wordt. Maar dat is een excuus, geen uitleg. Want áls het werkelijk gaat om context en geschiedenis, waarom wordt er dan zo selectief geëxposeerd?

Waarom zijn er wel tientallen objecten die de katholieke kerk ridiculiseren, maar geen enkel object dat de islam of de Koran kritisch of spottend benadert?

Waarom moeten katholieke gelovigen maar “tegen een stootje kunnen”, terwijl andere religieuze gemeenschappen juist met fluwelen handschoenen worden behandeld?

De enige verklaring is lafheid. En een culturele elite die alles wat westers, christelijk en traditioneel is wil ridiculiseren of vernietigen.

Waar linkse media en cultuurjournalisten meesmuilen over “ophef over een condoom”, laat Civitas Christiana zien wat principiële overtuiging inhoudt. Zij staan voor geloof, gezin en traditie.

En als daar een object in een museum wordt tentoongesteld dat hun geloof beledigt, dan zeggen ze: genoeg.

Zij eisen niet dat het museum wordt afgebrand. Ze dreigen niet. Ze demonstreren. Vreedzaam. Zoals het hoort in een beschaving.

En dat maakt het des te pijnlijker dat het Rijksmuseum deze groep wél durft te negeren – maar als het om een andere religie zou gaan, onmiddellijk zou buigen.

Dit is geen discussie over een condoom. Dit is een discussie over waar vrijheid eindigt en hypocrisie begint.

En zolang het Rijksmuseum spot met het christendom maar de islam blijft ontzien, is het geen museum voor het volk, maar een linkse karikatuur van objectieve cultuur.