GERECHTIGHEID! Quincy Promes: Van geweldige dribbelaar tot drugsbaron – Zes jaar achter de tralies

De rechtbank van Amsterdam heeft met deze veroordeling een duidelijk signaal afgegeven, maar de echo van dit drama reikt veel verder dan de rechtszaal. Promes, die zijn voetbaltalent verkocht voor de glinstering van snel geld, staat nu symbool voor het ultieme verraad aan jonge fans en aspirant-sporters overal. En toch, ondanks de ernst van zijn misdaden, zwijgt de linkse media grotendeels. Stel je voor dat een prominente rechtse politicus of een conservatieve publieke figuur zich zou vergrijpen aan dergelijke wandaden. De verontwaardiging zou oorverdovend zijn, de krantenkoppen niet te tellen. Maar wanneer een linkse lieveling van het establishment valt, zijn de excuses snel gevonden en de kritieken mild. Er wordt dan snel gewezen naar diens slechte jeugd.

Promes' betrokkenheid bij de invoer van honderden kilo's cocaïne, waarbij hij niet alleen financierde maar ook directe leiding gaf aan de operatie, onthult een diepgeworteld probleem in onze samenleving. Het toont aan hoe snel succes kan corrumperen, hoe de verleiding van het grote geld zelfs de meest beloftevolle talenten kan doen ontsporen.

Dit verhaal gaat niet alleen over Promes. Het gaat over een cultuur die criminaliteit verheerlijkt en excuses maakt voor de daders, zolang ze maar tot de 'juiste' politieke of sociale kringen behoren. Het legt de hypocrisie bloot van een links dat voortdurend moraliseert over rechtvaardigheid en gelijkheid, terwijl het wegkijkt wanneer hun eigen helden falen.

Laten we duidelijk zijn: de veroordeling van Quincy Promes is meer dan verdiend. Maar laten we ook niet vergeten dat dit een symptoom is van een veel groter probleem. Een probleem van een samenleving die te snel geneigd is om de ogen te sluiten voor het verval van haar eigen waarden, zolang het narratief maar niet verstoord wordt. Het is tijd dat we de dubbele standaarden afwijzen en een einde maken aan de bescherming van gevallen idolen door een links dat morele superioriteit predikt, maar in de praktijk keer op keer faalt.