Misdaadparadijs Marokko: zo leven voortvluchtige criminelen daar in luxe

Marrakesh, Casablanca, Tanger - het zijn de nieuwe toevluchtsoorden voor Nederlandse topcriminelen die het steeds heettere Dubai verlaten. De reden? In Marokko leven ze veilig, vrij, en rijk - ver weg van de lange arm van de Nederlandse justitie.

En hoe komen ze daar? In sommige gevallen zelfs via gespecialiseerde zeecontainers, zo melden bronnen. Het is letterlijk mensensmokkel voor miljonairs. Terwijl brave burgers op Schiphol worden uitgekleed door de marechaussee, worden moordenaars en drugsbazen op geheime wijze het land uitgesmokkeld richting zon, vrouwen en champagne.

Het AD onthulde hoe criminelen steeds vaker opduiken in het bruisende nachtleven van Marrakesh. Denk aan exclusieve clubs, champagne in overvloed, en bolides van tonnen - betaald van geld dat verdiend is met cokehandel, afpersing en moorden in Nederland.

Ze kiezen voor Marokko omdat het veiliger is dan Dubai. In Dubai werden de laatste maanden meerdere voortvluchtigen alsnog opgepakt en uitgeleverd, mede dankzij toenemende internationale samenwerking. Maar in Marokko? Daar is uitlevering een farce. Politie en justitie kijken vaak de andere kant op. Sommige bronnen suggereren zelfs dat corruptie en politieke connecties bescherming bieden aan de criminele elite.

De ironie is schrijnend. Nederland is niet alleen het afzetgebied voor drugs en wapens, maar ook het jachtterrein voor geld dat direct vloeit naar villa’s, nachtclubs en luxeauto’s in Marokko.

En de Marokkaanse staat? Die grijpt nauwelijks in. Extradities verlopen stroef, opsporing is traag of ontbreekt, en de samenwerking met Nederlandse autoriteiten is vaak omslachtig of politiek gevoelig. Vooral als het gaat om criminelen met een Marokkaans paspoort, ontstaat een juridisch moeras dat uitlevering praktisch onmogelijk maakt.

Maar dat is nog niet alles. Sommige voortvluchtigen kiezen er bewust voor om opnieuw te investeren in de Marokkaanse samenleving: ze kopen clubs, steken geld in vastgoed, en bouwen een parallelle economie gebaseerd op misdaadgeld. Marokko vaart er wel bij, Nederland bloedt leeg.

Deze situatie is onhoudbaar. Nederland verliest terrein. Onze rechtsstaat wordt ondermijnd door buitenlandse schuilplaatsen voor keiharde criminelen, en de politiek kijkt toe.

Waar is de urgentie? Waarom worden verdragen met Marokko niet aangescherpt? Waarom wordt het Marokkaanse regime niet onder druk gezet om zijn eigen onderdanen - vaak met Nederlands paspoort - terug te sturen om hier hun straf te ondergaan?

Het antwoord is pijnlijk simpel: onwil én angst. Politici durven geen druk te zetten op Marokko uit angst voor diplomatiek gedoe, of - nog erger - voor reacties binnen de eigen Marokkaans-Nederlandse achterban.

Maar daar moeten we radicaal mee breken. Wie hier misdaden pleegt, moet hier boeten. En wie zich schuilhoudt in een land dat uitlevering saboteert, moet worden aangepakt - met diplomatieke sancties, stopzetten van hulp, en keiharde druk.